La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 18

←Giudes 17

La Bibia piemontèisa Giudes

Giudes 19→

Liber dij Giùdes

La Bìbia piemontèisa - Giudes 18

18

La tribù danita a treuva soa ardità

¹An coj temp-là, a-i j'ero pa 'd rè an Israel e la tribù dij Danita a sërcava un teritòri da steie, përchè, fin-a a col temp-là, a l'era tocaje gnun-a ardità an tra le tribù d'Israel. ²Ij Danita a l'han mandà sinch òm vajant ëd soa tribù, da Zorea e Estaol, për visité 'l pais e esplorelo. A l'avìo dije: “Andé a esploré 'l pais!”. Ij sinch a son rivà an sle montagne d'Efraim fin-a a la ca 'd Mica e a l'han passà la neuit ambelelà. ³Antramentre ch’a l'ero aranda dla ca 'd Mica, a l'han arconossù l’acent^[1] dël giovo levita e avzinand-se a chiel, a l'han ciamaje: “Chi ch'a l'ha fate vnì ambelessì? Còs fas-to ambelessì? Còs has-to an cost pòst?”. ⁴A l'ha dëspiegaje tut lòn ch’a l’avìa fàit për chiel, e a l’ha giontà: “Am dà un salari e mi i-j faso da sacerdòt”.

⁵A l'han ciamaje: “Donca, consulta Dé, ëd manera ch’i saroma bon a savèj se 'l viage che nojàutri i foma a riess. ⁶Ël sacerdòt a l’ha rësponduje: “Andé an pas, përchè ‘l Signor a l’é favorèivol a vòstra spedission^[2]”. ⁷Donch, ij sinch òm a son andàit anans ant ël viagi e a son rivà a Lais. Ambelelà a l'han vëddù che la gent che a-i jë stasìa, a vivìa sicura conform a la costuma 'd coj ëd Sidon, pasi e fiusant; a-i j'era gnun ant ël pais ch’a l'avèissa ëd restrission e scarsità 'd gnun-e sòrt^[3]; a l'ero lontan da coj ëd Sidon e sensa relassion con j'Aramé^[4]. ⁸Peuj j’esplorator danita a son tornass-ne a Zorea e a Estaol, e coj dël clan a l’han ciamaje: “Che ‘d neuve portevne? Lòn ch’a vë smija?”. ⁹A l’han rësponduje: “Andoma a atacheje! I l’oma vëddù ‘l pais e a l’é pì che bon. Steve nen sì a fé ij gargh! Perde pa ‘ncora ‘d temp e partì a conquisté sta tèra. ¹⁰Cand ch’i-i rivreve, i trovreve ‘n pòpol fiusos. Ël pais a l’é gròss e Dé a l’ha butavlo an vòstre man. An cola tèra i l’avreve tut lòn ch’i l’eve da manca!”.

¹¹Donch, a son partì da Zorea e Estaol sessent òm bin armà dle famije 'd Dan. ¹²Ant ël viage a l'avìo butà camp an Chiriat-Iearim ëd Giuda; e për lòn col leu as ciama ancora ancheuj "Camp ëd Dan" e as treuva a ponent ëd Chiriat-Iearim. ¹³Da là a son passà për la montagna d'Efraim e a son rivà a la ca 'd Mica.

¹⁴Ore, ij sinch òm ëvnùit a esploré la tèra 'd Lais, a l'avìo parlà ai sò frej, an disendje: “I l'eve da savèj che an cola ca-là a-i é n'efod, dij terafim e na statua 'd metal fondù: vardé vojàutri lòn ch'i l'eve da fé”. ¹⁵Lor antlora, a l'avìo devià da soa stra, e a l'ero adressasse da cola banda e, rivà a la ca dël giovo levita, valadì la ca 'd Mica, a l'han salutà 'l Levita con amicissia. ¹⁶Ij sessent òm danita, con tute soe arme pronte për fé guèra, a l'ero fërmasse ant l'andron dla pòrta. ¹⁷Antratant ij sinch esplorator, intrà ch’a l’ero ‘ntëcà, a son portasse via la statua fondùa, l'efod e ij terafim, antramentre che 'l Levita a s'antërtnìa an sla pòrta, con ij sessent òm armà. ¹⁸Ma ant ël moment che a l'é antajasne che coj-lì, intrà ant la ca 'd Mica a stasìo për porteje via la statua, l'efod e ij terafim, ël Levita a l'ha crijà: “Lòn ch’i feve?”. ¹⁹Coj-là a l'han rësponduje: “Ciuto! Butte na man an sla boca, e ven con nojàutri a esse nòst pare e sacerdòt. É-lo miraco mèj për ti esse sacerdòt ant la ca 'd n'òm sol o, nopà, ant na tribù e na famija d'Israel?”. ²⁰A cole paròle 'l Levita a l'é përsuadusse e ciapà l'efod con ij terafim e la statua, a l'é partis-ne 'nsem a lor.

²¹Ij Danità, arpijàit ch’a l’avìo la marcia, a l'han seguità 'l viage, an tnend dë 'dnans ëd lor, le masnà, ël cabial e ij bagage. ²²A l'ero giumai lontan da l'abitassion ëd Mica, cand che la gent ch’a vivìa ant le ca davzin-e ‘d Mica a son mobilitasse për córje dré ai Danita. ²³A l’han crijaje contra, e lor, virandse ‘ndarera, a l’han dije a Mica: “Còsa ch’i l’evene da brajé an cola manera?”. ²⁴E chiel: “I l’eve portame via ‘l dio ch’i l’avìa fabricame, e fin-a ‘l mè sacerdòt. Còs ch’am resta-lo ancora? E i l’eve ‘l coragi ‘d dime ‘Lòn ch’it veule?’”. ²⁵A l'han rësponduje ij Danita: “Fane mach pa pì sente toa vos, s’it veule pa che sti òm-sì a vado a campesse dzora 'd vojàutri e ti, con toa famija, i l'àbie da gionteje la vita!”. ²⁶Parèj, ij Danita a son andàit anans an soa marcia, e Mica, vëddù che a l'ero pì fòrt che chiel, a l'ha lassaje andé e a l'é tornasne a ca soa.

²⁷Donch, ij Danita a son portasse via con lor j'asi 'd Mica e sò sacerdòt; peui a l'han bogià contra 'd Lais, contra 'd cola gent pasia e sicura, a l'han passà a fil dë spa la gent e brusaje la sità. ²⁸Gnun a l'ha podù porteje ‘d socors, da già che a l'ero leugn da Sidon, ant la comba ëd Bet-Recob, e sensa contat con j'Aramé. Peui a l'han arcostruì la sità e a son staie, ²⁹e a l'han ciamala Dan, con ël nòm ëd sò patriàrca, fieul ëd Giacòb, antramentre che anans as ciamava Lais. ³⁰Ambelelì ij Danita a l'han drissà la statua fondùa ch’a l’avìo ‘mpossessas-ne. Giònata, fieul ëd Ghersom, fieul ëd Mosè^[5], e peui ij sò fieuj, a son ëstàit ij sacerdòt ëd la tribù ëd Dan fin-a al temp che la popolassion dël pòst a l'é peui stàita deportà n'esili. ³¹A l’han renduje l’adorassion a la stàtua scurpìa che Mica a l’avìa fabricà për tut ël temp ch’a l’é staje a Silo un santuari ‘d Dé^[6].

Nòte

1. A l’han arconossù ch’a l’era n’Israelita dla region ëd Giuda, përché ch’a l’avìa l’acent ed cola popolassion.
2. O “vòst camin a l'é sota lë sguard ëd Nosgnor!”.
3. A-i era gnun ch’a-j dësturbèissa.
4. Ebràich: ''e a-i j'era pa cheicòsa për lor con j'òmo''. Ël Codex Alexandrinus (A) djë LXX e Symmachus a lesìa "Siria" ambelessì pitòst che j''òmo" dël TM. Costa letura a presupon un ''Vorlage''* ebràich אֲרָם ('aram, "Aram", valadì Aramé) pitòst che la letura TM אָדָם ('adam).
5. Vàire testimòni testuaj antich, e 'dcò LXX e Volgata, a sosten-o la letura 'd "Mosè" (מֹשֶׁה, Mosheh) ambelessì. Vàire manoscrit ebràich a l'han na nu (נ) sospèisa ansima 'l nòm an tra le prime doi létere (מנשׁה), an sugerend ël nòm Manasseh (מְנַשֶּׁה, Mënasheh). Sòn a l'é fàcil che a sia un tentativ dj' ëscriba 'd guerné la reputassion ëd Mosè.
6. O “na ca ‘d Nosgnor”.