La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giona/Giona 3

←Giona 2

La Bibia piemontèisa Giòna

Giòna 4→

La Bìbia piemontèisa - Giòna 3

3

Conversion ëd Ninive e përdon divin

¹Costa a l'é la paròla ‘d Nosgnor ch'a l'é stàita adressà a Giòna. A l'era la sconda vira che Nosgnor a-j parlava. ²"Àuss-te e và a Ninive, la sità granda e nónsje lòn ch'it dirai". ³ Anlora Giòna a l'é aussasse e a l'é andàit a Ninive conform a la paròla 'd Nosgnor. Ninive a l'era na sità gròssa dë 'dnans a Nosgnor Dé, a tre giornà 'd marcia^[1]. ⁴Giòna a l'é ancaminasse a travërsé la sità për na giornà 'd camin e a predicava: "Ancora quaranta di e Ninive a sarà dësblà".

⁵Ij sitadin ëd Ninive a l'han chërduje a Nosgnor e tuti, sgnor e pòver^[2], a l'han proclamà 'n digiun, a son vëstisse 'd tërliss ëd sach an segn ëd pentiment^[3]. ⁶Rivà la neuva fin-a al rè 'd Ninive, chiel a l'é aussasse da sò tròno, a l'é gavasse 'l mantel real, a l'é coatasse 'd sach e a l'é setasse 'nt la sënner.

⁷Peui a l'é stàit proclamà a Ninive sto decret-sì, për comand dël rè e dij sò ufissiaj: "Òm e bestie, grand e cit, che a tasto nen, cha vado pa an pastura, ch'a bèivo d'eva. ⁸Òm e bestie ch'as coato 'd sach an segn ëd pentiment e ch'as anvòca Dé con tute le fòrse; mincadun ch'as converta da soa cativa stra e da la violensa ch'a fà con soe man^[4]. ⁹Chi sà che Nosgnor a cangia nen lòn ch'a l'é proponusse 'd fé, che an compassion-a, e ch'a fasa chité 'l feu 'd soa flin-a parèj che nojàutri i meuiroma pa?".

¹⁰Nosgnor a l'ha vëddù soe euvre 'd lor, visadì, ch’ a l'ero convërtisse da sò comportament gram, e Nosgnor a l'ha arnunsià a feje 'l mal ch'a l'avìa mnassà e a l’ha acordaje soa grassia^[5].

Nòte

1. O “Ninive a l’era na sità inmensa, tant ch’a-i vorìa tre di për travërsela tuta”.
2. O “dal pì grand ëd lor al pì cit”.
3. 3:4-5 cfr. Maté 12:41; Luca 11:32.
4. L’amonission dël rè a s’arfà al pì gran dij pecà ‘d Ninive. Violensa fisica e 'ngiustissia social a l’ero le particolarità pì amportante dl’amper d’Assiria (cfr. Neemìa 3:1).
5. O “a l’ha arnunsià ‘d fejlo”. L’amonission profética (v. 4) a contnìa na condission, visadì, ch’e l’esecussion ëd la condan-a dla sità a l’era davzin-a - s’a fusso pa arpentìsse a sarìo stàit dësblà. Cand ch’a l’han falo, Nosgnor a l’ha “cambià d'idèja”, a l’ha pa pì vorsù felo. Che Nosgnor “a cambia d'idèja” a l’é ‘n fàit ch’a l’é dël tut conform a soa sovranità e inmutabilità, dàit che chiel a stabilìss tant ij mojen che ij fin ëd sò vorèj sovran (Geremìa 18:7-10).