La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Gioann/Gioann 10

←Gioann 9

La Bibia piemontèisa Gioann

Gioann 11→

Gioann

La Bìbia piemontèisa - Gioann 10

10

Gesù a l’é ‘l bon Bërgé

¹An vrità, an vrità^[1] 'v diso: “Col ch’a intra nen ant ël trion për l’intrada, ma ch’a-i monta da n’àutra part, a l’é ‘n làder e ‘n brigant. ²Ma col ch’a-i ‘ntra për l’intrada a l’é ‘l bërgé dle fèje. ³Ël guardian a-j deurb e le fèje a sento soa vos. Chiel a ciama soe fèje për nòm e a-j men-a fòra. ⁴Cand ch’a l’ha lassà seurte soe fèje, chiel a-j marcia dë 'dnans, e le fèje a-j van dapress për ël motiv ch’a conòsso soa vos. ⁵Ma a andran pa dapress a cheidun ch’a conòsso nen, al contrari, a fileran via da col-lì, për ël motiv ch’a conòsso nen soa vos. ⁶Gesù a l’ha contaje sta paràbola, ma lor a l’han nen capì lòn che chiel con lolì a-j voria dì.

⁷Gesù, donch, a l’ha tornà a dìje: “An vrità, an vrità 'v diso che mi i son l’intrada për le fèje. ⁸Tuti coj ch’a son ëvnù prima ‘d mi, a son ëd làder e 'd brigant, ma le fèje a l’han nen ëscotàje. ⁹Mi i son l’intrada. Se cheidun a intra për mi a sarà salv, a në intrerà e a në seurtirà, e a trovrà ‘d pasturagi. ¹⁰Ël làder a ven mach për robé, massé e fé ‘d ravagi; mi i son ëvnù përchè a l’abio la vita e a l’abio an abondansa. ¹¹Mi i son ël bon bërgé; ël bon bërgé a sacrìfica^[2] soa vita për le fèje, ¹²ma col ch’a l’é mach pagà për fé col travaj-lì, ch’a l’é nen ël bërgé e ch’a l’é nen ël padron ëd le fèje, a vëdd rivé ‘l luv, a lassa lì^[3] le fèje e a scapa; e ‘l luv a pòrta via le fèje e a jë sbanda^[4]. ¹³Chiel a scapa për ël motiv ch’a l’é mach lì për vagné ‘d sòld, e còs’ a-j në fà-lo chiel ëd le fèje?

¹⁴Mi i son ël bon bërgé; i conosso cole ch’a son le mie, e le mie am conòsso. ¹⁵Tanme ‘l Pare^[5] am conòss, ëdcò mi i conòsso ‘l Pare, e i dago mia vita për mie fèje.

¹⁶I l’hai ‘dcò d’àutre fèje ch’a son nen dë sto strop-sì. A venta che mi i-j vada a sambleje e porteje ansema. Lor a scotran mia vos, e a-j sarà ‘n sol ëstrop e ‘n sol bërgé. ¹⁷A l’é për lòn che ‘l Pare am veul bin, përchè i smon-o^[6] mia vita (an sacrifissi), për tornemla peui a pijé. ¹⁸Gnun am la gava, ma i la smon-o da mi midem: i son padron^[7] ëd dejla, e i son padron ëd tornela a pijé; sossì a l’é lòn ch’a l’ha comandame mè Pare.

¹⁹Për càusa d'ës discors ëd Gesù a-i é ‘ncora stàie ‘d division tra la gent^[8], ²⁰siché vàire ‘d lor a disìo: “A l’ha ‘n demòni, a l’é mat! Përchè i lo steve a sente?”. ²¹D’àutri a disìo: “Cole-là a peudo nen esse 'd paròle d’ un ch’a l’é n’indemonià. È-lo forse che ‘l diav a peudrìa deurbe j’euj dij bòrgno?”.

Gesù a la festa dla Dedicassion

²²Ora as fasìa a Gerusalem la festa dla Dedicassion (dël Templi) e a l’era d’invern. ²³E Gesù a spassëggiava për ël Templi, sota ‘l pòrti ‘d Salomon. ²⁴Anlora ij cap dij Giudé a l’han butasse tùit aranda ‘d chiel^[9] e a-j disìo: “An tenëras-to ancora ‘n pes an sospèis? Se ti ‘t ses ël Crist, dis-lo ciàir^[10] dë 'dnans a tuti”. ²⁵Gesù a-j rëspond: “I l’hai già divlo, e i veule nen chërdje. J'euvre ch’i faso an nòm ëd mè Pare, a son cole ch’a parlo an mè favor. ²⁶Ma vojàutri i-j chërde nen, për motiv ch’i seve nen ëd le mie fèje. ²⁷Mie fèje a scoto mia vos, e mi i-j conòsso e lor am ven-o dapress. ²⁸I-j dago la vita eterna e mai lor a andran a perd-se. Gnun a sarà bon a gavemie d’ant le man. ²⁹Mè Pare, ch’a l’é pì grand che tuti, a l’ha damje, e gnun a peul gaveie d’an man ëd mè Pare”. ³⁰Mi e’ l Pare i soma un”.

³¹Anlora i cap dij Giudé a l’han ciapà ‘d pere për lapidelo^{[11] 32}e Gesù a-j dis: "l’hai fave vëdde vàire bon-e euvre për part ëd mè Pare; donca, për cola ‘d coste euvre im veule massé?”. ³³Ij cap dij Giudé a l’han rësponduje: “A l’é nen për na bona euvra ch’i voroma massete, ma për toa bëstëmmia^[12], përchè ti, ch'it ses n’òm, it fase Dé. ³⁴Gesù a-j rëspond: “È-lo nen ëscrit an vòstra lege: ‘I l’hai dit: I seve ‘d dio^[13]’? ³⁵Se donca a dà ‘l nòm ëd dio a coj che Nosgnor a l'ha parlàje - e la Scritura a peul nen dimostresse fàussa – ³⁶é-lo ch’i dise che mi i bëstëmmio, mi che ‘l Pare a l’ha santificà e mandà al mond, përchè i l’hai dit: I son ël Fieul ëd Nosgnor Dé? ³⁷S’i faso nen j'euvre ‘d mè Pare, chërd-me nen, ³⁸ma se i-j faso, e i veule nen chërd-me, chërde almanch a mie euvre. An cola manera là vojàutri i amprendreve e i chërdreve che ‘l Pare a l’é an mi, e mi an Chiel”. ³⁹Për col motiv-lì lor a provavo ‘d ciapelo, ma Gesù a l’é scapaje ‘d man.

⁴⁰E a l’é tornà a andé da l’àutra banda dël Giordan, ant ël leugh andoa che Gioann a l’avìa na vira comensà a batesé^[14], e lì a l’é fërmasse. ⁴¹Tanti a andasìo da chiel e a disìo: “Gioann, a l’é vera, a l’ha fàit gnun segn miracolos, ma tut lòn che chiel a disìa a propòsit ëd Gesù a l’ero ‘d vrità. ⁴²E ambelelà tanti a l’han chërdù a Gesù.

Nòte

1. O "Amen".
2. O "a buta da banda".
3. O: “bandonà”.
4. O: “dësperd”.
5. Cfr. Maté 11:27; Luca 10:22.
6. O: “dago”.
7. O: “i l’hai ël drit”.
8. Let. “j’ebreo”, o “ij cap religios”.
9. O: “a l’han circondalo”.
10. O: “an manera pùblica”.
11. O: “masselo a prassà”.
12. Cfr. Levìtich 24:16.
13. Cfr. Salm 82:6.
14. Cfr. Gioann 1:28.