La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Galat/Galat 4

←Gàlat 3

La Bibia piemontèisa Galat

Gàlat 5→

Galat

4

¹Pensé a lolì an costa àutra manera: se 'n pare a meuir e lassa n'ardità për soe masnà, la condission ëd cole masnà, fin-a a tant ch'a chërso^[1], a l'é nen tant mej che cola djë s-sciav, bele se an efet lor a son padron ëd tut lòn ch'a l'avìa 'l pare. ²A l'han da sté 'n sogession ai sò tuor^[2] fin-a a tant ch'a rivo a l'età che 'l pare a l'avìa fissà. ³A l'istessa manera, 'dcò nojàutri, quand ch'i j'ero 'd masnà, i j'ero sogetà coma dj' ës-ciav ai podèj ch' a la fan da padron an cost mond^[3]. ⁴Quand che, però, a l'é vnuje 'l temp giust^[4], Nosgnor a l'ha mandà Sò Fieul, nassù da na fomna, nassù an sogession a la Lej. ⁵Nosgnor a l'ha mandalo a caté la libertà^[5] për coj ch'a j'ero dj' ës-ciav ëd la Lej, parèj ch'a podèissa adotene e dene la condission ëd fieuj ch'a l'han^[6] tùit ij drit, ij sò. ⁶E përchè adess i soma ij sò fieuj, Nosgnor a l'ha mandà lë Spìrit ëd sò Fieul ant ij nòstri cheur e ch'an cissa a ciamé Nosgnor con ël nòm ëd "Abbà", visadì, papà, pare. ⁷A l'é parèj ch' adess I seve pì nen dë s-ciav ma 'd fieuj gènit ëd Nosgnor, e dàit ch'i seve ij sò fieuj, Nosgnor a l'ha fave ij sò ardité.

J'ardité dla promëssa a venta ch'i torno pì nen a la Lej

⁸Ant ël temp passà, quand ch'i conossìe nen Nosgnor, i j'ere dë s-ciav ëd coj ch'as diso ch’a son ëd dio, ma ch'a lo son nen. ⁹Adess, però, ch'i seve vnù a conòsse Nosgnor o, a sarìa mej dì, a esse conossù da chiel, coma ch'a l'é ch' i vorie torné 'ndrera a sugeteve, coma anans, ai podèj déboj e miseràbij ëd cost mond? ¹⁰Com'é-lo possìbil che adess i pense 'd vagné 'l favor ëd Nosgnor per ël mojen ëd l'oservansa religiosa 'd di 'd festa, lun-e neuve, solstissi e cap d'ann? ¹¹I l'hai tëmma për vojàutri. Peul esse che mi i l'abia travajà për gnente tra 'd voi. ¹²Frej e seur, iv suplico: Vive lìber da tute ste còse tanme ch’i lo son mi, përché i son dventà coma vojàutri - lìber da cole lej. I l'eve fame gnun tòrt.

Apel personal ëd Pàul

¹³Sicura i arcordeve coma ch'i j'ero malavi quand ch'i l'hai nunsiave la prima vira l'Evangeli. ¹⁴Combin che mia condission a l'avìa tentave d'arfuseme, i l'eve nen dëspresiame o fame andé via. Nò, i l'eve arseivume coma s' i fussa stàit n'àngel ëd Nosgnor o Gesù Crist medésim. ¹⁵Còsa ch'a l'é rivaje adess a col ëspìrit ëd gòj e d'arconossensa ch'i l'avìe antlora vers a mi? I son sicur ch' i l'avrìe gavave për demje fin-a vòstri euj, s'a fussa stàit possìbil. ¹⁶Son-ne donca dventà vòstr nemis, an disand-ve la vrità? ¹⁷Tant a l'é l'anvìa ch'a l'han, coj fàuss magìster, ëd conquisté vòstr favor, che, për slontaneve da mi e për feve dé da ment mach a lor, a farìo bele da tut. L'intension ch'a l'han a l'é nen bon-a. ¹⁸Se quaidun a l'ha l'anvìa 'd fé 'd còse bon-e për voi, a va bin; ma ch'a lo faso sèmper, nen mach quand ch'i son present tra 'd voi. A son mach gelos. ¹⁹Mè fieulin, a l'é coma s'i sentèissa ij dolor dël part për torna buteve al mond, e sti dolor a seguitran an mi fin tant che Crist a sia nen dël tut dësvlupà^[7] an vojàutri. ²⁰I vorìa esse ora con voi e podèj cambié mè ton ëd vos, ma a sta distansa-sì i sai nen an che d'àutra manera ess-ve d'agiut.

Arciam a n'alegorìa

²¹Dime 'n pò, voi ch'i vorìe sogeteve^[8] a la Lej: comprendeve nen lòn che la Lej a dis? ²²A l'é scrit che Abraham a l'ha avù doi fieuj, un da na fomna s-ciava e l'àutr da na fomna lìbera. ²³Ël fieul ëd la fomna s-ciava a l'é nassù da 'n tentativ ëd realisé con dij rimedi uman^[9] lòn che Nosgnor a l'avìa promëttù. Tutun, ël fieul ëd la fomna lìbera a l'é nassù mach grassie a la promëssa divin-a^[10]. ²⁴Coste doe fomne a podrìo esse na figura^[11] ëd le doe aleanse 'd Nosgnor. La prima fomna, Hagar, a rapresenta 'l Mont Sinai, andoa che 'l pòpol a l'avìa arseivù la Lej ch'a l'ha sugetaje^[12]. ²⁵Ora, Gerusalem a l'é bele coma 'l Mont Sinai an Arabia, përchè chila e ij sò fieuj a vivo coma dë s-ciav an sogession a la Lej. ²⁶Tutun, l'àutra fomna, Sara, a rapresenta la Gerusalem dël cel. A l'é chila la fomna libera, e cola-lì a l'é nòstra mare. ²⁷Coma ch'a dis Isaia: "Sta alégra, òh fomna ch'it peule nen avèj ëd masnà, ti ch'it l'has mai butà 'l mond un cit. Sàuta 'd gòj, ti ch'it l'has mai avù ij dolor dël part, përchè adess cola ch'a l'era turgia e ch'a l'era stàita chità da sò marì, a l'ha motobin pì 'd masnà che cola ch'a l'ha 'n marì". ²⁸Ma vojàutri, mè frej e seur, i seve ij fieuj ëd la promëssa, tanme Isach. ²⁹Pì 'd lòn, i seve fin-a përseguità da coj ch'a veulo sogeteve a la Lej, pròpi tanme Ismael, ël fieul ch'a l'era nassù da 'n rimedi uman, a l'avìa përseguità Isach, ël fieul nassù për la potensa dlë Spìrit, ³⁰Ma còsa a dis la Scritura? "Manda via la s-ciava e sò fieul, përchè 'l fieul ëd la s-ciava a sarà nen n'ardité ansema al fieul ëd la lìbera". ³¹A l'é parèj che, mè car frej e seur, i soma nen ij fieuj ëd na s-ciava, ma dla fomna lìbera.

Nòte

1. Fòra 'd tùa.
2. O "protetor".
3. O: fondament dij prinsìpi spirituaj, fòrse, jë spirit elementar, còse elementar.
4. O "la pienëssa dij temp".
5. O "riscaté", "redime".
6. Ch'a gòdo 'd tùit ij drit.
7. O "formà".
8. O "sota".
9. O "scond la carn", "për decision uman-a".
10. O "coma 'l compiment da la part ëd Dé medèsim ëd Soa promëssa".
11. O "n'alegorìa", n'ilustrassion, na rapresentassion.
12. O "Ch'a l'avìa faje dventé dë s-ciav".