Neuv Sermon Subalpin/At lasserà mai an pas: gnun-e ilusion

At lasserà mai an pas: gnun-e ilusion!

La vicenda ‘d Gioann ël batesator (Gioann Batista) a l’ha sèmper anviscà l’interesse ‘d tanti: d’artista a l’han arpresentala ant soe piture, dë scritor a l’han scrivune ‘d lìber e ‘d regista a l’han fane ‘d film. Gioann Batista a l’era l’ùltim dij profeta e a nunsiava la vnùa ‘d Gesù Crist, ël Mëssia d’Israel, ël Salvator dël mond. Contut, lòn che Gioann a predicava, ai pòlitich ëd sò temp a-j piasìa pròpi nen, tant ch’a l’han falo buté an përzon e, a la fin, a l’han falo massé. A l’é capità soens, lolì, ai profeta.

Ij vangej la stòria ‘d Gioann Batista a la conto bin. Lesomla.

"La mòrt ëd Gioann Batista. “Ora, ël re Eròd ëd Gesù a l'avìa sentine parlé, përchè ël nòm ëd Gesù a l'era dventà motobin famos. Antlora Eròd e a l'ha dit: "As trata d' Gioann, col ch'a batesava e ch'a l'é arsussità d'ij mòrt; a l'é për lòn che la virtù ëd fé ‘d miràcoj a l'è bin fòrta an col-lì". D'àutri a disìo: As trata d'Elìa; e d’àutri ancora a disìo: ‘A l'é un profeta’, o ‘l'istess che un dij profeta’. Parèj, quand quand che Eròd a l'ha savulo, a l'ha dit: "Col òm a l'é Gioann, ch’i l’avìa faje tajé la testa e che adess a l'é arsussità d'ij mòrt". Përchè Eròd a l'avìa mandà a pijé Gioann, e a l'avìa falo gropé ant na përzon, për via d'Eròdiade, fomna ëd Flip, so frel, përchè ch’a l'avìa mariala. Gioann, an efet, a disìa a Eròd: “It peudes nen pijete la fomna ëd tò frel”. A l'é për lòn che Eròdiade a l'avìa ël fot contra 'd chiel, e a vorìa felo meuire; ma a podìa nen përchè Eròd a l’avìa tëmma ‘d Gioann, savenda ch'a l'era n'òm giust e sant, e a l'avìa 'd rëspet për chiel; e quand ch'a l'avìa sentilo, a fasìa vàire còse che Gioann a l'avìa dit ëd fé, përchè a lo scotava volonté. Un dì a l'é rivaje l'ocasion che Eròd a dasìa na festa për l'aniversari ëd soa nassensa, na festa për ij grand, ij capitani e ij prinsipaj ‘d Galilea. La fija d'Eròdiade a l'é intrà, e a l'ha fàit ëdnans a tuti na dansa; e a Eròd e a coj ch'a-i ero a tàula con chiel chila lolì a l’era bin piasuje. Parèj ël rè a l'ha dije a la giovnòta: “Ciam-me lòn ch'it veule, e it lo darai”. E a l'ha giuraje, disend: “Tut lòn ch'it am ciameras, it lo darai, fin-a s’a fussa la mità ‘d mè regn”. E chila, essend surtìa, a l'ha dije a soa mare: “Lòn ch'i l’hai da ciamèje?” E soa mare a l'ha dije: “Ciamje la testa ëd Gioann Batista”. E peui, essend donca tornà an pressa dal rè, a l'ha faje soa arcesta, disendje: “I vorërìa ch'it ëm dèisse dun-a la testa ëd Gioann Batista ant un piat”. Ël rè a l'é restane motobin nech; ma a l'ha nen vorsù arfudejlo për via dël sarament ch’a l’avìa faje che coj ch'a j'ero a tàula con chiel a n’ero stàit ij testimòni. Antlora a l'ha mandà dlongh un ëd soa guardia, e a l'ha comandaje ëd porté la testa ëd Gioann; la guardia a l'é andàita, e a l'ha tajà la testa ëd Gioann ant la përzon. A l'ha portajla ant un piat e a l'ha dajla a la giovnòta, e la giovnòta a l'ha dajla a soa mare. Ij dissépoj ëd Gioann, avend-lo savù, a son ëvnuit e a l'han portà via sò còrp e a l'han butalo ant na tomba" (March 6:14-29).

La stòria ‘d Gioann Batista a smija a cole ‘d tanti predicator fedej ant el cors ëd la stòria, sìa dël pòpol antich ëd Nosgnor, Israel, che dla Cesa cristian-a. A l’é la preuva, la testimoniansa, che la Paròla ‘d Nosgnor, quand ch’a l’é nunsià con fidelità, a toca le cossiense e a brusa, a brusa tant da dventé quaicòsa che tanti a la peudo pì nen soporté ‘d sente. A la mira ‘d fela sté ciuto, ij predicator ëd cola paròla, soens a riesso a masseje. Tutun, lolì a l’é n’ilusion: gnanca da mòrt soa vos a riussiran a fela tase: cola vos ësconvenienta a seguiterà a ‘rsoné e a-j farà nen ësté an pas com a vorìo. A l’é tanme la vos d’Abel che, për nen sentla, Cain a l’avìa massalo. La Scritura, a sto riguard a dis: “A l’é grassie a la fej che Abel a l’ha smonù a Nosgnor un sacrifissi ch’a l’era mej che col ëd Cain. Për costa fej Abel a l’ha dàit preuva ch’a l’era n’òm giust, dàit che Nosgnor a l’ha acetà coj present ch’a smonìa. Bele se Abel a l’é mòrt da tant, chiel ancora an parla për sò esempi ëd fej” (Ebreo 11:4).

Lolì a l’é pròpi dròlo, nen vera? Tanti a fan l’ilusion ch’a sia possibil fé tase la Paròla ‘d Nosgnor. Cola paròla, contut, as la peul nen crasé, sofoché, fela sté ciuto. At lasserà pa “an pas” fin-a tant ch’a riva a sò propòsit, a sò but, l’é a dì condané ‘l pëccà e salvene ‘l pecator. An efet: “La paròla 'd Nosgnor a l'é viva e d'efet. A l'é arfilà e a taja motobin ëd pì che la pì arfilà dlë spa a dobia trancia. Tanme 'n bisturin as fà stra an tra l'ànima e lë spirit, an tra le gionture e le miole. A buta a la bela vista fin-a nòstri pensé e desideri pì ancreus. A-i é gnente an tut ël creà ch'a peussa esse stërmà da Nosgnor. Dëdnans a Nosgnor tut a l'é patanù e dël tut dovert, e a chiel i dovroma rende cont ëd tut” (Ebreo 4:12-13).

Gioann, quand ch’a l’era viv, a sburdiva Eròd, e Gioann a lo sburdìva fin-a ‘d pì quand ch’a l’é mòrt. Eròd a l’avìa bin acetà tant ëd lòn che Gioann a disìa. A l’é nen pro, contut, d’aceté mach “quaicòsa” dla Paròla ‘d Nosgnor, magara lòn che, për nojàutri a l’é pì belfé. A venta andeje dapress, a cola paròla, an soa integrità, ‘dcò ant lòn ch’a l’é për nojàutri pì dësconvenient. Eròd a rispetava Gioann fin-a tant ch’a l’avìa nen butaje an question sò rapòrt anterdì con Erodìade. L’istess a càpita për tanti ch’a-j pias la bon-a predicassion, basta ch’a-j toca nen sò pëccà favorì! Col pëccà nen confëssà e chità, contut, a-j rusierà andrinta fin-a a la mòrt! Sofoché, crasé j’arciam dla cossiensa a l’é possibil, ma mach fin-a a na certa mira...

Gioann povròm! Coma ch’a disìa ‘n comentator: “A l’é mej che ij pecator a rangio ‘d përsecussion contra ij ministr ëd Nosgnor për soa fidelità ‘d lor, che tireje adòss ëd maledission për l’eternità, për càusa ‘d soa infidelità ‘d lor”. An tùit ij cas, bele s’as peul nen sèmper comprende le vie ‘d Nosgnor, lòn che chiel a l’ha determinà ch’a l’ha da rivé, i podoma esse sicur che Chiel a darà sèmper n’arcompensa ai sò servitor për lòn ch’a l’han da soporté, o ch’a përdo, për amor ëd Chiel.

PREGHIERA

Nosgnor! I confësso che tante vire toa Paròla am dà d’incòmod e a l’é malfé d’aceté. Soens am toca an sël viv e am cissa a cangé. I veuj pì nen trové dë scuse, o, lòn ch’a l’é pes, serché ‘d crasé toa vos ch’am ciama. Bele s’a peul feme mal, a l’é për mè bin. It prego, a la fin, pr’ ij predicator fedej, përchè tì a-j daga fòrsa e a-j benedissa. It prego ‘dcò pr’ ij predicator infidej, përchè as arpentisso e at servo përdabon. Amen.