La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/1Re 17

←1 Rè 16

La Bibia piemontèisa Lìber dij Rè

1 Rè 18→

La Bìbia piiemontèisa - 1 Rè 17

1 Rè

17

Ël profeta Elia

¹Elia, ch’a l’era da Tisbe ‘d Ghilead, a l’ha dit a rè Acab: “Për la vita ‘d Nosgnor, Dé d’Israel, ch’i në son ël sërvent, it giuro che ant j’agn ch’a vniran a-i sarà pa pì nì rosà nì pieuva fin-a a tant ch’i lo disa mi!”^[1].

²Peuj Nosgnor a l’ha dije a Elia: ³“Vatne da sì anvers ëd l’orient e paira da stërmete press dël torent Cherit, da l’àutra banda dël Giordan. ⁴Bèiv dal torent e mangia lòn ch’ij croass^[2] at porteran, përchè i l’hai comandaje ‘d portete da mangé”. ⁵Anlora Elia a l’ha fàit lòn che Nosgnor a l’avìa dije, e a l’ha drissà na tenda aranda ‘l torent Cherit, da l’àutra banda dël Giordan. ⁶Matin e sèira ij croass a-j portavo ‘d pan e ‘d carn, e a beivìa d’eva dal torent. ⁷Contut, a l’é pa passaie tant che ‘l torent a l’é sëccasse, përchè an tut ël pais a pieuvìa pa pì.

La vìdoa ‘d Sarepta

⁸Peuj Nosgnor a l’ha dije a Elia: ⁹“Và a vive ant la borgià ‘d Sarepta, press ëd la sità ‘d Sidon. I l’hai rangià che na vìdoa dël leugh a provëdda për ti”. ¹⁰Parèj Elia a l’é andass-ne a Sarepta. Damentre ch’a rivava a le pòrte dla borgià, a l’ha vëddù na vìdoa^[3] ch’a cheuìja ‘d ramaja da brusé. A l’ha ciamala e a l’ha dije: “Për piasì, pòrtme un pò d’eva ant un vas ch’i veuj bèive”. ¹¹Cand ch’a l’é partiss-ne për andèjlo a pijé, Elia a l’ha ‘ncora ciamala për dije: “Pòrt-me ‘dcò, për piasì, un tòch ëd pan!”. ¹²Ma chila a l’ha rësponduje: “It giuro për la vita dël Signor, tò Dé, ch’i l’hai antëcà gnanca na frisa ‘d pan. Am resta mach na pugnà ‘d farin-a ant un vas e ‘n pòch d’euli ant ël fond d’un tupin. I j’era pròpi an camin ëd cheuje ‘d ramaja për cusineje për mi e mè fieul, e apress ëd lòn i l’avroma mach da meuire ‘d fam”.

¹³Anlora Elia a l’ha dije: “Àbie pa tëmma. Va a fé com it l’has dit, ma con la farin-a ch’it l’has, fame prima ‘n panèt e pòrtmlo; peuj, con la farin-a ch’a l’é vansate, prontëtte da mangé për ti e tò fieul. ¹⁴Përchè parèj a dis Nosgnor, ël Dé d’Israel: “A-i sarà sèmper ant ij tò vas ëd farin-a e d’euli, fin-a al di che Nosgnor a mandrà torna ‘d pieuva an sla tèra”. ¹⁵Parèj la fomna a l’é andasne a fé lòn che Elia a l’avìa dije, e chila, soa famija e Elia a l’han seguità a mangé për motobin ëd di. ¹⁶Nì ‘l vas ëd la farin-a nì ‘l tupin dl’euli a së sveuidavo mai, pròpi coma che Nosgnor a l’avìa nunsià për boca d’Elia.

Arsuression dël fieul ëd la vìdoa

¹⁷Da lòn a l’é passaje ‘n pò ‘d temp, e a l’é rivà che ‘l fieul ëd cola fomna a l’é vnùit malavi, e la maladìa a l’era tant greva che col fiolin a l’é mòrt. ¹⁸Chila a l’ha dije a Elia: “Lass-me sté, òm ëd Dé! É-lo ch’it ses vnùit an ca mia për arciamé a la ment ëd Nosgnor ij mè pecà e për fé meuire mè fieul?” ¹⁹Elia a l’ha rësponduje: “Dame tò fieul!”. Elia anlora a l’ha arsèivù col fiolin dai bras ëd cola fomna, a l’ha portalo ant la stansia ‘d dzora, andoa che chiel a logiava, e a l’ha butalo giù an sël let. ²⁰Peui a l’ha 'nvocà Nosgnor con ëste paròle: “Nosgnor! Mè Dé! Përché has-to fàit ven-e na tal tragedia a costa vìdoa ch’a l’ha arseivume an soa ca e 't l’has fàit meuire sò fieul?”

²¹Peui a l’é dëstendusse për tre vire dzora 'd col fieul e a l’ha ancora 'nvocà Nosgnor con ëste paròle: “Nosgnor! Mè Dé! Fà artorné la vita drinta a costa masnà!”. ²²Nosgnor a l’ha scotà la preghiera d’Elia e la vita ‘d cola masnà a l’é artornaje, e a l’é arvivù! ²³Peuj Elia a l’ha portalo giù da la stansia ‘d dzora andova ch’a l’ero e a l’ha dajlo a soa mare. A l’ha dije: “Varda! Tò fieul a viv!”.

²⁴Anlora la fomna a l’ha dije a Elia: “Adess i vëddo ch’it ses pròpi n’òm ëd Dé e che Nosgnor a parla përdabon për tò mojen”.

Nòte

1. Cfr. Giaco 5:17.
2. Ant ël versèt 1 Rè 17:4 ël tèrmin "עֹרְבִים" (ʿōrəḇīm) a l'è voltà 'd sòlit coma "croass". Costa sì a l'é la tradussion la pì acredità. A-i é 'd savant, contut, ch'a diso che "ʿōrəḇīm" a podrìa arferisse pa nen a d'osej ma a 'n grop ëd përson-e identificà coma d'Arab, o abitant dël desert. Sossì përchè a-i é në smijansa ant le lenghe semìtiche an tra col tèrmin ebraich e "Arab", ëd sìngher ch'a l'avrìo portaje 'l damangé, e pa nen ëd croass. D'àutri savant a fan la propòsta che "ʿōrəḇīm" a podrìa arferisse a 'n leugh ciamà "Orbo", ma a-i é nen ëd preuve ch'a sio assé për costa ipòtesi. L'antërpretassion tradissional a l'é anreisà nen mach ant la tradussion, ma 'dcò ant l'antërpretassion teològica 'd cost miràcol. Comsëssìa, la discussion a cost propòsit a resta doverta e a dà 'd prospetive antëressante.
3. Cfr. Luca 4:25-26.