La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Numeri/Numeri 22
Ij nùmer[modifiché]
22[modifiché]
Ël rè Balach e Balam[modifiché]
1Peui j'Israelita a son partì, e a son andàit a buté sò acampament ant le Vàude 'd Moab, dë dlà dël Giordan ëd Gérico. 2Balach, fieul ëd Zipor, a l'ha vëdù tut lòn che Israel a l'avìa fàit a j'Amorita; 3Ij Moabita a son bin alarmasse[1] dë 'dnans a col pòpol tant numeros e a la vista dj’Israelita tùit ij Moabita a son ëstàit ciapà da la pavan-a. 4Anlora ij Moabita a son andàit a trové j’ansian ëd Midian e a l’han dije: “Vardé costa furfa ch’a stà për mangesse tut lòn che a l'é d'antorn a nojàutri parèj d'un beu che a dvora l'erba dij camp!”. Balach, fieul ëd Zipor, an col temp-là a l’era ‘l rè 'd Moab. 5Chiel a l'ha mandà 'd mëssagé a Balam, fieul ëd Beor[2], a Petor (ch’ a stà an sle rive dël fium, sò pais d’origin[3]) për ciamelo e dije: “Varda, ëd gent a l'é surtìa da l'Egit, a quata tut ël pais e a l'é stabilisse an facia ‘d mi. 6It në prego, ven e e malediss-me cost pòpol; përchè për mi a l'é tròp potent; miraco i la faroma a butelo an derota e i podrài taparelo via dal pais. An efet i sai che col che ti 't benedisse a resta benedì e col ch' it maledisse a resta maledì”.
7Anlora j’ansian ëd Moab e j'ansian ëd Midian a son partì. A l’avìo con lor motobin ëd cadò pr’ arcompensé[4] Balam. Rivà ch’a l’ero da Balam, a l'han arferije le paròle 'd Balach. 8Balam a l'ha dije: “Passé la neuit ambelessì e mi 'v darai 'l rëspons conform a lòn ch'am dirà Nosgnor”. E ij cap ëd Moab a son fërmasse da Balam.
9Ore, Nosgnor a l’é acostasse a Balam e a l'ha dije: “Chi son-ne sta gent che a l'é con ti?”. 10Balam a l'ha rësponduje a Nosgnor: “Balach, fieul ëd Zipor, re 'd Moab, a l'ha mandame a dì: 11‘Varda, la gent che a l'é surtìa da l'Egit, a l’ha quatà tut ël pais; adess ven a maledilo: forsi parèj i la farai a vince dzora 'd chiel e a parelo fòra’”. 12Nosgnor a l'ha dije a Balam: “Ti 't n'andras pa con lor. It malediras nen ës pòpol, përchè a l'é benedì”.
13Matin bonora, Balam a l'é aussasse e a l'ha dit ai dignitari mandà da Balach: “Torné a ca vòstra, përchè Nosgnor as arfuda 'd lasseme vnì con vojàutri”. 14Ij dignitari ‘d Moab anlora a son artornà da Balach. Rivà ch’a l’ero a palass, a l’han comunicaje: “Balam a l'é arfudasse dë vnì con nojàutri”. 15Ma Balach a l'ha torna mandaje 'd cap, ma motobin pì 'd bon nùmer e ancora pì considerà che ij prim. 16Lor a son andàit da Balam e a l'han dije: “Balach fieul ëd Zipor, a dis përparèj: ‘Arfùdte pa, it në prego, dë vnì fin-a da mi, 17përchè mi t'acorderai j'onor pì gròss, e i farai tut lòn che t'im diras. Donca ven, e malediss-me sta gent’”. 18Ma Balam a l'ha rësponduje parèj a j'ambassador ëd Balach: “Bele se Balach am dèissa fin-a soa ca d'argent e d'òr, mi i podrìa pa andeje contra 'l comand dël Signor mè Dé an gnente, ch'a sia ròba cita o gròssa. 19Ora, passé pura ancora ambelessì la neuit, e mi i vedrai lòn che Nosgnor a podrìa ‘ncora dime”.
Balam e la sòma[modifiché]
20Ant la neuit Nosgnor a l'é acostasse a Balam an diséndje: “Son-ne pa sta gent ëvnùita për ciamete? Àusste e part con lor. Mach che ti 't dovras fé lòn che mi it dirai”. 21Primamatin, Balam a l'é alvasse, butaje la sela a soa sòma e a l'é partì con ij dignitari 'd Moab. 22La partensa ‘d Balam, contut, a l’ha provocà l’indignassion ëd Nosgnor. Damentre che Balam a ‘ndasìa anans montà an gropa dla sòma, compagnà da doi ëd sò servent, l’Àngel dël Signor a l'é postasse pròpi an sla carera për sareje 'l passage. 23Ore, ant ël moment che la sóma a l’ha vëddù l’àngel ëd Nosgnor piantà an mes dël senté con la spa dësfodrà, a l’é surtìa fòra dla stra për andess-ne pr’ ij camp. Ma Balam a l'é butasse a patlé la sòma për ëmnela torna an sla stra. 24Anlora l'Àngel dël Signor a l'é tenusse ant un camin ancreus, an mes a j'autin, con na muraja a drita e n'àutra a gàucia. 25La sòma a l'ha vëdù l'Àngel ëd Nosgnor e a l'é portasse a rasaton dël mur, an fasend fërté 'l pé 'd Balam contra dla muraja. Na vira 'd pì Balam a l'ha batula. 26L'Àngel ëd Nosgnor a l'ha ancora cambià 'd pòst e a l'é butasse ant na strèita, andova ch'a-i j'era pa dë spassi për passé a drita o mancin-a. 27Cora che la sòma a l'ha torna vëdù l'Àngel ëd Nosgnor, anlora a l'é quaciasse sota 'd Balam. Chiel anlora, montaje la flin-a a l'ha barotala 'd brut. 28An col moment Nosgnor a l'ha fàit che la sòma a parlèissa. La sòma a l’ha dit a Balam: 'Còs l'hai-ne fate, përchè ti 't l'àbie da patleme përparèj tre vire?. 29Balam a l'ha rësponduje: “A l'é che ti t'am badin-e! S'i l'avèissa avù an man na spa, i l'avrìa già massate!”. 30La sòma a l'ha dije a Balam: “Son-ne pa toa sòma, che at serv da montura da vàire e fin-a al di d'ancheuj? L'hai-ne la costuma dl'ordinari 'd fete parèj ?” E chiel a l'ha rëspondùje: “Nò”.
31Anlora an col precis moment Nosgnor a l'ha dovertaje j'euj a Balam. Chiel a l'ha vëdù l'Àngel ëd Nosgnor postà an sla stra con la spa fòra dal feuder an man. Parèj Balam a l'é chinasse e a l’é prostërnasse fin a toché la tèra con la front. 32L’Àngel ëd Nosgnor a l'ha dije: “Për che motiv has-to barotà toa sòma për tre vire? J'era mi, che i son vnùit a barete la stra, përchè tò viage am dëspias. 33Toa sòma a l'ha vëdume e për tre vòte a l'é dëstornasse da mi. Se chila a l'avèissa pa slontanate, mi i l'avrìa già massate. 34Balam a l'ha rëspondù a l'Àngel ëd Nosgnor: “I l'hai pëccà! A l'é che mi i l’hai pa savù arconòsse che ti 't j’ere butate an sla stra ch'i l'avìa da passeje. Ora, se sòn at dëspias nen, mi 'm në tornerìa andaré”. 35L'Àngel ëd Nosgnor a l'ha rësponduje a Balam: “Va pura con sta gent ma ti 't podras dì mach lòn che mi it diras”. Parèj Balam a l'é andàit con ij dignitari ‘d Balach.
Balach a riva a Moab[modifiché]
36Ël moment che Balach a l'ha savù che a-i rivava Balam a l'é partì a rëscontrelo an diression ëd na sità 'd Moab, an sle borne dl'Arnon, an brova dël teritòri. 37Balach a l'ha dije a Balam: “L'avia-ne pa mandate 'd nunsi a ciamete? Për che motiv ses-to pa vnùit anvers ëd mi? I j'era pa fòrsi an condission d'onorete?”. 38Balam a l'ha rësponduje: “I son bin rivà a toa ca. Podrài-ne, contut, dì cheicòsa? It diso che mi i pronunsierai mach le paròle che Nosgnor am butrà an sij làver”.
39Balam a l'é partiss-ne con Balach. A son rivà a Chiriat-Cusot. 40Ambelelà Balach a l’ha smonù 'n sacrifissi ‘d vailèt e ‘d moton, e a l’ha riverì Balam e ij dignitari ch’a l’avìo compagnalo. 41Peui, prima-matin a l'é pijàsse ansema Balam e a l'ha falo monté a Bamot-Baal, andova ch'as podìa vëdd-se da l'àut fin-a dova ch'a rivava[5] 'l campament dj'Israelita.