Geremìa

34

N’avis për ël rè Sedecia

¹Nosgnor a l’ha mandaje a Geremìa un mëssagi cora che Nabucodenesar, rè ‘d Babilònia a l’avìa tacà Gerusalem^[1] e tute le sità ch’a l’avìa dantorn con n’armeja granda. Costa armeja a consistìa ‘d trope da tùit ij regn che chiel a dominava. Sossì a l’é lòn che ‘l Signor, Dé d’Israel, a l’ha dit a Geremìa: ²“Va e parla a Sedecia, rè ‘d Giuda. Dije: ‘Nosgnor a dis: Mi i son an camin ëd buté costa sità an podèj dël rè ‘d Babilònia e chiel a la darà a feu. ³Ti ‘t podras pa scapé da soe man, ma ‘t saras ciapà e butà an fàcia con chiel e it jë parleras. Peui it saras deportà an Babilònia’.

⁴Tutun, Sedecia, rè 'd Giuda, scota la promëssa ch’at fà ‘l Signor! Ti ‘t meuireras pa për la spa, ⁵ma ‘t meuireras an pas. E coma che ij tò cé a brusavo d’ancens për ij rè ch’a son ëmnute anans ant ël temp, ëd la midema manera a lo faran an tò onor. Për ti a porteran ël deul e la plenta ch’a faran a dirà: “Che dësgrassia! Nòst ësgnor a l’é mòrt!”. Sossì a l’è lòn che mi i l’hai decretà, a dis ël Signor”.

⁶Ël profeta Geremia a l'ha arportaje tute coste paròle a Sedecia rè ëd Giuda a Gerusalem. ⁷A l’ha falo cora che l’armeja dël rè ‘d Babilònia a fasìa la guèra contra 'd Gerusalem e contra 'd tute le sità ‘d Giuda ch’a l’ero stàite ancora nen pijà, contra Lachis e contra Aseca.

Libertà për jë s-ciav ebràich

⁸Sto mëssagi-si da la part ëd Nosgnor a l’é rivà a Geremìa dòp che rè Sedecia a l’avìa fàit un pat con ël pòpol e ch’a proclamava la liberassion ëd jë s-ciav. ⁹Chiel a l’avìa ordinà a tut ël pòpol ëd deje la libertà a tuti jë s-ciav ebreo ch’a l’avèisso, tant mas-cc che fumele. A sarìa adess ëstàit contra la lege ten-se dë s-ciav ebreo, ch’a son nòstri frej. ¹⁰Tùit j’ufissiaj e tut ël pòpol a l’avìo obedì al comand che ‘l rè a l’avìa daje. ¹¹Pì tard, contut, a l’han cambià ideja e a l’han pijasse torna coj òm e fomne ch’a l’avìo anans liberaje, forsàndje a esse torna ij sò s-ciav.

¹²Anlora Nosgnor a l’ha dije për ël mojen ëd Geremìa: ¹³“Parèj a dis Nosgnor, ël Dé d'Israel: Tant temp fà i l'avìa fàit un pat con ij vòsti grand ant ël di ch’i l'avìa faje seurte da la tèra d'Egit, anté ch’a j’ero stàit fàit dë s-ciav. ¹⁴I l’avìa dije che minca në s-ciav ebràich a l’avìa da esse liberà passà ch’a fusso ses agn ëd servissi. Ij vòstri grand, contut, a l’han pa scotame e a l’han pa dame da ment^[2]. ¹⁵Pòch temp fa, contut, i j’ere arpentive ‘d lolì e i l’avìe fàit lòn ch’a l’é giust ai mè euj. I l’avìe liberà ij vòstri s-ciav e fàit na promëssa sacrà ‘dnas ëd mi ant ël Templi ch’a pòrta mè nòm. ¹⁶Com é-lo, tutun, che adess i l’eve fàit l’opòst an profanand mè nòm? Voi i l’eve pijà andré j’òm e le fomne ch’i l’avìe liberà, forsàndje a esse torna ij vòstri s-ciav.

¹⁷Për lòn, sté a sente lòn ch’a dis adess ël Signor: Dàit che vojàutri i l’eve pa ubidime coma ch’i l’avìe da fé e i l’eve pa acordaje la libertà ai vòstri frej e compaisan, i acordrai la libertà a la guèra, a la famin-a e al contacc ëd feve dël mal. Mi, ël Signor, i lo fortisso! Vojàutri i vnireve esse n’oget d’afror për tùit ij regn ëd la tèra! ¹⁸Coma për coj ch’a l’han mancà ai sò pat, ch’a l’han pa rispetà ij termo dl’aleansa ch’a l’avìo fàit anans con mi, i-j traterai coma ch’as trata ‘l bocin tajà an doi për passeje antrames e solenisé ij vot. ¹⁹Vera, mi i farai a tòch ij cap ëd Giuda e ‘d Gerusalem - sia j’ufissiaj ‘d Giuda, sia ij sacerdòt che la gent dël pòpol - përché i l’eve trasgredì ‘l pat ch’i l’avìe fàit. ²⁰Mi 'v butrai ant le man dij vòstri nemis e lor av masseran. Vòstri còrp a dventran da mangé për ij voltor e le bestie servaje.

²¹Mi i butrai ‘dcò Sedecia, rè ëd Giuda, e ij sò ufissiaj ant le man dij sò nemis, ant le man ëd coj che a veulo soa vita e ant le man ëd l'armeja dël rè ëd Babilònia ch'a l'é an camin ch'a monta contra 'd vojàutri. Bele se për un pò a l’é stàit lontan da Gerusalem, ²²mi i comandrai a l’armeja ‘d Babilònia d’artorné. A la strenzrà torna an assedi, a sarà ocupà e dàita a feu; le sità 'd Giuda mi i-j farai ëvnì un desert sensa pì gnun ch’a-i àbita.

Nòte

↑ Cfr. 2 Rè 25:1-11; 2 Crònache 36:17-21.
↑ Cfr. Surtìa 21:2; Deuteronòmi 15:12.

[1] Cfr. 2 Rè 25:1-11; 2 Crònache 36:17-21.

[2] Cfr. Surtìa 21:2; Deuteronòmi 15:12.

[1]

[2]