La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Tessaloniceis/1Tessaloniceis 3
1 Tessalonicèis[modifiché]
3[modifiché]
1Cand, donca, ch’i l'oma pì nen soportà la mancansa ‘d neuve, i l'oma decidù 'd resté a Atene[1]. 2I l'oma mandà Timòt, nòst frel e colaborator ëd Nosgnor ant l’anonsi dl'Evangeli dël Crist, për ch’av fèissa fòrsa e coragi 'nt la fede, 3parèj che gnun as sentèissa sagrinà da cole aflission. An efet, vojàutri midem i lo seve pro bin che col-lì a l’é nòst destin: 4cand ch'i j'ero 'nsema a vojàutri, iv predisìo ch'i l'avrìo da patì d'aflission e adess i vëdde ch’à l’é stàit pròpi parèj. 5Anlora, cand ch’i l'oma pì nen soportalo, i l'hai mandà Timòt përché ch’am portèissa ‘d neuve ‘d vòstra fede, për tëmma che 'l tentator a l'avèissa tentave an na quaj manera, e che nòst travaj a restèissa inùtil.
6Ora Timòt, ch’a l’é tornà da feve vìsita, a l'ha portame 'd bon-e neuve ‘d vòstra fede e 'd vòst amor[2]. A l’ha fane savèj ch’iv arcorde sèmper ëd noi e ch’i l’eve motobin anvìa ‘d vëdd-ne, coma 'dcò nojàutri i desideroma 'd vëdd-ve. 7An conseguensa 'd sòn, frej e seur, grassie a vòstra fede, an mes ëd tute nòstre aflission e necessità, i seve stane ‘d granda consolassion. 8I soma stàit motobin arvivà cand ch’i l'oma vëddù ch’i reste ferm ant ël Signor. 9Che d’assion ëd grassie l'om-ne nen da rende a Nosgnor an càusa 'd voi, për tuta la gòj ch'i arsèivoma da voi dë 'dnans a Nosgnor? 10I pregoma 'd cheur, neuit e dì, ëd podèj torna vëdd-ve për completé lòn ch'a manca a vòstra fede.
11Ora, che Nosgnor midem, nòst Pare, e Gesù, nòst Signor, an deurba la stra për andé da vojàutri. 12Che Nosgnor a fasa chërse e abondé sèmper ëd pì l'amor ch'i l'eve j’un për j’àutri e anvers ëd tuti, pròpi coma ch'i l'oma anvers ëd vojàutri. 13Che chiel a daga fòrsa ai vòstri cheur përchè ch'a sio sensa rimpròcc an santità dë 'dnans a Nosgnor, nòst Pare, ël di che Gesù, nòst Signor, a vnirà torna ansema a tùit ij sò sant.