La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 18

←At 17

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 19→

La Bìbia piemontèisa - At 18

J’At dj’apòstoj

18

Pàul a Corint

¹Dòp ëd lòn, Pàul, partì ch'a l'era da Atene, a l’é vnù a Corint. ²A l’ha trovaje un Giudé, për nòm Aquila, ch’a l’era dël Pònto e ch’a l’era vnù ‘n pò prima da l’Itàlia con soa fomna Priscilla, përchè l’imperator Claudi a l’avìa decretà l’espulsion ëd tùit ij Giudé da Roma. ³Dagià che Pàul a l’era dl’istess mësté, a l’é stàit ansem a lor e a travajava. Sò mësté a l’era ‘d fé ‘d tende.

⁴Minca dì ‘d Saba Pàul a pijava la paròla ant la sinagòga e a sercava ‘d përsuade tant ij Giudé che ij grech.

⁵Cand che Sila e Timòt a son calà da la Macedònia, Pàul as dedicava për tut ël temp a la predicassion ëd la Paròla e a dasìa testimoniansa dë 'dnans ai Giudé che Gesù a l’é ‘l Mëssìa. ⁶Contut, dë 'dnans a l’oposission dij Giudé e le paròle ofensive che lor a-j adressavo, Sàul a l’ha sopatà soe vestimente coma ‘n segn ëd separassion da lor, e a l’ha dije: “Vojàutri i seve j’ùnich responsabij ‘d lòn che av podrìa rivé^[1]. Mi i n’hai gnun-a colpa. Im na vado bel e adess a prediché ai pagan. ⁷Anlora a l’é seurtì da lì e a l’é intrà ant la ca d’un òm për nòm Tissio Giust, ch’a chërdìa ant ël Dé ùnich e ch’a l’avìa la ca pròpi davzin a la sinagòga. ⁸Crisp, ël cap ëd la sinagòga a l’é vnù a chërde a Nosgnor con tuta soa famija, e diversi d’àutri ‘dcò dij Corintian, avendlo sentì, a l’han chërdù e a son fasse batesé.

⁹Na neuit, ant na vision, Nosgnor a l’ha dije a Pàul: “Tem nen, ma séguita a parlé, chita nen ëd prediché, ¹⁰përchè ch’i son ansem a ti; gnun at butrà le man adòss për fete ‘d mal. I l’hai un gran pòpol an ësta sità!”. ¹¹Ëd conseguensa Pàul a l’é fërmasse lì n’ann e ses mèis, dotrinand an mes ëd lor dla Paròla ‘d Nosgnor.

¹²Ma al temp che Gallio a l’era dventà governator^[2] d’Acaia, vàire Giudé a son solevasse, tuti d’acòrdi, contra Pàul e a l’han ëmnalo dë 'dnans al tribunal. ¹³A l’acusavo an disand: “Cost òm a serca ‘d përsuade la gent d’adoré Nosgnor ëd na manera contraria a nòstra Lege”.

¹⁴E coma Pàul a l’era press a pijé la paròla, Gallio a l’ha replicà: “Steme bin a sente, vojàutri ij Giudé! S’as tratèissa ëd chèica ingiustissia, o ‘d chèich crimen, i l’avrìa motiv d’aceté vòst cas. ¹⁵Dàit, tutun, ch’as trata ‘d chestion a propòsit ëd paròle e ‘d nòm, e ‘d vòstra lege, l’afé a riguarda mach vojàutri, përchè im arfudo ‘d giudiché ‘d chestion parìa”. ¹⁶E a l’ha faje artiré da ‘dnans al tribunal. ¹⁷Anlora tùit ij grech, avend pijà Sòstene, ël cap dla sinagòga, a-j dasìo 'd bòte dë 'dnans al tribunal medésim, sensa che Gallio as na dèissa pen-a.

Artorn ëd Pàul a Antiòchia ‘d Siria

¹⁸Dòp ëd lòn Pàul a l’é stàit a Corint ancora për un pòch ëd temp. Peui a l’ha pijà congé dai frèj e a l’é ambarcasse për la Siria. A Cencrèa a l’é fasse tosoné la testa përchè ch’a l’avìa fàit un vot^[3]. A lo compagnavo Priscilla e Aquila. ¹⁹Cand ch’a son rivà a Efeso e a lassaje lì. A l’é intrà ant la sinagòga, e a l’é butasse a dëscore con ij Giudé. ²⁰A l’han pregalo ‘d fërmesse ancora pì ‘d temp ansem a lor, ma a l’han nen vorsujlo concede. ²¹A l’ha pijà congé da lor an disandje: “I tornerai n’àutra vira a feve visita, se Nosgnor a veul” e a l’ha fàit vela da Efeso. ²²Cand ch’a l’é calà a Cesarea a l’é passà a saluté la cesa ‘d Gerusalem e peui a l’é artornà a Antiòchia. ²³Pàul a l’ha passaje un pò ‘d temp e peui a l’é andass-ne e a l’ha travërsa tut ëd séguit ël pais dla Galàsia e ‘d Frigia, fortificand tùit ij dissépoj.

Apòllo a prédica a Efeso

²⁴Antramentre a l’é rivà a Efeso da Lissandria un Giudé ch’as ciamava Apòllo. A l’era n’òm ch’a parlava pitòst bin e che autërtant bin a conossìa lë Scriture. ²⁵A l’era stàit istruì ant la vìa dël Signor e a dotrinava d’àutri precis e con fërvor a rësguard ëd Gesù, combin che a conossìa mach ël batésim ëd Gioann. ²⁶Apòllo a l’é butasse a parlé con valentisa ant la sinagòga. Cand che Priscilla e Aquila a l’han sentilo, a l’han pijalo ansem a lor e a l’han dëspiegaje mej la vìa ‘d Nosgnor.

²⁷Cora che Apòllo a l’ha vorsù passé an Acaia, ij frej, ch’a l’avìo esortalo a andeje, a l’han ëscrivù ai dissépoj ch’a lo arseivèisso. Cand ch’a l’é rivà, a l’é dimostrasse ‘d gran benefissi për tuti coj che, për la grassia ‘d Nosgnor, a l’avìo chërdù, ²⁸përchè ch’a l’era pitòst bon a arbate an pùblich ij Giudé. Për ël mojen ëd le Scriture a-j dimostrava che Gesù a l’é ‘l Mëssìa^[4].

Nòte

1. O “Che vòst sangh a sìa sù vòstra testa”.
2. O “proconsol”.
3. Cfr. Numer 6:18.
4. O “ël Crist”.