Virginio Ilòt
Virginio Ilòt (Virginio Ilotti)[modifiché]
«Scritor an lenga piemontèisa dij pì originaj e soasì, as servìa d’un vocabolari soagnà che as valìa ‘dcò dël parlé genit ëd soe part»
Valsusin dël Vilé, Virginio Ilòt (Ilotti), ch’a l’é stàit magìster elementar a Borgon e diretor didàtich a Bussolin, a l’era n’ëspìrit ativ motobin angagià ant ël social: fondador ëd la biblioteca e dël grop ëd j’ansian ëd Borgon e (ansema a Gemma Cattero) dla coral “Scòla-famija”, n’esperiensa andova che j’ëscolé, ij sò pare e mare e ij sò grand a s’angagiavo a cheuje ij cant tradissonaj survivù an Valsusa.(C.Pich).
Poeta e prosador, colaborador dl’armanach Ij Brandé e dël Musicalbrandé, soe euvre a stampa a son Ël fornél ëd meison granda (1983), cujìa ‘d conte e ‘d legende valsusin-e brossà con na vajantisa strasordinaria e Canson d’amor (1991), scrivù apress la mòrt d’un-a ‘d soe fije. Vàire inédit a speto ancor la publicassion. Virginio Ilòt a l’é vnù a manché a j’8 ëd gené dël 1993 a 68 ani, e a arpòsa a Borgon, pais che dël 2012 a l’ha dedicà a soa memòria la scòla primaria.