La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Sofonia/Sofonia 3

←Sofonia 2

La Bibia piemontèisa Sofonia

Agé 1→

La Bìbia piemontèisa - Sofonìa 3

3

Gerusalem a l'é corompusse

¹La sità, pien-a 'd saloparìe e dë mnis a l'é bon-a tanme 'd mòrt; la sità pien-a 'd craseur e 'd prepotent a l'é finìa. ²A l'é dzubidienta, a 'rfuda la coression. A l'ha nen fiusa an Nosgnor, a scota pa ij consèj ëd sò Dé. ³Ij sò prinsi a son tanme 'd leon feros ch'a breugio, coj ch'a-j comando a son afamà tanme 'd luv ant ël desert che, për la matin, a divoro tuta soa piàita. ⁴Ij sò profeta a son pien ëd superbia, a fan nen d'àutr ch' ambrojé. Ij sò sacerdòt a son ëspecialisà 'nt la profanassion ëd le còse sante; a rispeto nen la Lege 'd Nosgnor.

⁵Nosgnor a stà 'd ca ambelelà, an mes ëd chila. Tut lòn che chiel a fà a l'é giust. Minca matin chiel a 'rvela soa giustissia; a lo fà sensa falì fin-a a la sèira. Tutun, cola gent a l'ha pa d'onta e a meprisa la giustissia.

Ël giudissi 'd purificassion

⁶I l'hai dëstruvù 'd nassion; soe fortificassion a son an ruìn-a; i l'hai dësblà soe stra; a-i é pì gnun ch'a-i passa. Soe sità a son ant la desolassion; a-i é pì gnun ch'a-i viv. ⁷I l'hai pensà: 'A l'é sicur che adess it l'avras ëd rispet për mi, adess it acetras mia coression!". Se chila a l'avèissa falo, soa ca a sarìa nen stàita dëstruvùa da tùit ij castigh ch'i l'avìa mnassà. Lor, nopà, as dësvijavo già la matin con l'anvìa 'd fé lòn ch'a l'é pa giust^[1]. ⁸A l'é për lòn che adess it l'has mach da speté ch'i rivo mi. I son pront a taché e buté a sach. I l'hai pijà la decision ëd ciamé ansem ëd nassion, ëd buté ansema dij règn, paréj ch'i peussa dëscarié an su lor tut mè fot, tuta mia ira afrosa, përchè tuta la tèra a sarà butà a fèr e feu da mia flin-a. ⁹Sie mach sicur ch'i farai an manera che tute le nassion am rendran ëd làude agradìe. Cand ch'a pregheran a 'nvocheran ël Nòm ëd Nosgnor e a-j rendran onor e glòria tute ansema.

¹⁰Coj ch'am pòrto ij sò tribut a vniran da pì dëdlà che l'Etiòpia. ¹¹ An col di-là ti 't l'avras pa pì da vnì rossa a càusa 'd tuta toa arvira contra 'd mi, përchè antlora i l'avrai gavà da 'n mes a ti tuti coj ch'a son arogant, e ti 't l'avras pa pì d'orgheuj an su mè Mont Sant. ¹²I lasserai an mes a ti un pòpol ùmil e pasi: a saran lor a trové 'd sicurëssa an presensa 'd Nosgnor. ¹³La rimanensa dj'Israelita a vivran pì nen për angané. A diran pa pì ëd busiarderìe, na lenga busiarda as troverà pì nen an soa boca^[2]. Sensa dubi lor a pastureran pacìfich tanme 'd fèje e as cogeran për arposesse sensa pì avèj 'd tëmma.

¹⁴Fija 'd Sion! Manda 'd crij ëd gòj! Israel! Sàuta d'argioissansa! Sta alègra e canta 'd trionf con tut ël cheur, fija 'd Gerusalem! ¹⁵Nosgnor a l'ha gavate la condan-a ch'it l’avìe arseivù, a l'ha mandà 'ndarera ij tò nemis. Ël Rè d'Israel, Nosgnor, a l'é 'n mes ëd ti. It l'has pa pì da manca d'avèj tëmma d'un disastr. ¹⁶An col di-là it diras a Gerusalem: "Àbie pa tëmma, Sion! Toe man a deuvo pì nen esse paralisà da lë sparm! ¹⁷Ël Signor tò Dé a l'é 'n mes ëd vojàutri, chiel a l'é 'n guerié ch'a peul liberete. Chiel a l'é pijasse 'n grand piasì 'd ti. Chiel at arneuva con sò amor. Chiel a canta për la gòj dë 'dnans a ti.

¹⁸Rësguard a coj ch'a pioro përchè a peulo pa pijé part a le feste, i l'hai gavaje da 'n mes ëd vojàutri. At sarìo stàit un pèis për ti e na vërgògna. ¹⁹Varda, an col temp-là, a coj ch'a l'han fate dël mal i-j darai lòn ch'a mérito. I andrai a 'rcuperé le fèje sòpe e i archeujerai ansema tùit ij bërro. I gavraj via vòstra umiliassion i farai che tùit an sla tèra av rispeto e a sio pien d'amirassion për vojàutri. ²⁰An col temp-là i sarai vòstra guida e v' archeujerai ansema. Sté sicur ëd sòn: i farai an manera che tute le nassion ëd la tèra av dago 'd rispet e d'amirassion.

Nòte

1. O "A l'han slongà 'l pass për andé a fé lòn ch'a l'é pa giust", "a l'han përvertì tute soe assion"
2. Cfr. Arvelassion 14:5.