La Bibia piemontèisa
Prim e scond lìber ëd Samuel

1 Samuel[modifiché]

29[modifiché]

David a l’é arfudà dai cap dij Filisté[modifiché]

¹Ij Filisté a l’avìo concentrà tute soe trope an Afech, antramentre che j’Israelita a l’ero acampasse a la sorgiss d’Iesrael. ²Ij sinch prim magistrà dle sità dij Filisté a sfilavo dëdnans ëd le colòne ‘d mila e ‘d sent òm, mentre David e ij sò a passavo a l’arvista le retroguardie con Achis. ³Ij sinch magistrà dij Filisté a l’han ciamà: “Còs fan-ne sì, costi Ebreo?”. Achis a l’ha rësponduje: “Sev-ne pa che chiel-sì a l’é David, l’ufissial ëd Saul, rè d’Israel? A l'é stàit con mi n'ann o doi e i l'hai mai trovà nen da dì ‘d chiel fin-a 'l di d'ancheuj”. ⁴Ma ij cap dij Filisté a son anrabiasse e a l’han dije: “Màndlo via, col tipo-lì! Ch’as në torna al leu ch’i l’avìe assignaje! A peul pa vnì con nojàutri a la guèra, përchè a podrìa viresse contra ‘d nojàutri e dventé nòst nemis an pien-a bataja! Che mej cadò podrìa-lo avèj për arconciliesse con sò rè che porteje la testa dij nòstri òm? ⁵É-lo pa chiel-sì David, ch'as cantava an còr an tra le danse: ‘Saul a l'ha massà ij sò mila e David ij sò desmila?’”.

⁶Donch, Achis a l’é andàit a ciamé David e a l’ha dije: “Com a l’é vera che Nosgnor a viv, mi 't réputo n’òm d’onor e i son sodisfàit ëd tò comportament ant l’armeja. Dal moment ch’it ses rivà an mè pais fin-a al di d’ancheuj, i l’hai gnun-a rimostransa da fé a tò riguard. Mach che ij nòstri prim magistrà as fido pa 'd ti. ⁷Vat-ne, donch, an pas, e it faras pa malvëdde dai magistrà dij Filisté”. ⁸David a l’ha replicà a Achis: “Còs hai-ne fàit e còsa ch'it l'has d'arproceje a tò servitor, dal moment ch’i son vnùit a toa presensa fin-a al di d'ancheuj, che mi i peussa pa vnì a combate ij nemis dël rè mè sgnor?”. ⁹Achis a l'ha rësponduje a David: “A l'é vera che ti 't ses pressios për mi tant 'me n'àngel ëd Dé; meno che ij prinsi dij Filisté a l'han dime: ‘Venta nen ch'a ven-a a combate con nojàutri’. ¹⁰Përtant, alv-te ‘d bonora doman matin, ti e j’àutri mè sërvent ch’at compagno, andevne tòst a primalba al leu ch’i l’avìa assignave. Pijevla nen a mal, përchè mi t'apressio përdabon”.¹¹Parèj, David e ij sò òm a son alvasse dun-a la matin apress për parte e torné ant ël pais dij Filisté. Nopà, ij Filisté a son montà a Iesrael.