La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Samuel/1 Samuel 26
1 Samuel[modifiché]
26[modifiché]
David a guerna la vita ‘d Saul[modifiché]
1La gent ëd Zif a l'é tornà a trové Saul a Ghibea e a l’han dije: “David a l’é stërmà an sla colin-a d’Achila, an fàcia a Iesimon[1]”. 2Parèj, Saul a l’é calà sùbit ant ël desert ëd Zip, ansem a tremila òm sernù d’Israel, e a l’é butasse a l’arserca ‘d David ant ël desert ëd Zip. 3Saul a l’ha butà ‘l camp an sla stra dla colin-a d’Achila an facia a Iesimon. David, che antlora a vivìa ant ël desert, a l’ha savù che Saul a l’era vnùit ant ël desert për ciapelo, 4e a l’ha mandà d’esplorator për verifiché che Saul a fùissa rivà përdabon.
5Antlora David a l’é andàit dun-a ant ël pòst andova che Saul e Abner, fieul ëd Ner, comandant an caria ‘d soa armeja, a stasìo a deurme. Ore, Saul a durmìa al sènter dël campament, e la tropa a l’era acampà tuta dantorn ëd chiel. 6David a l'ha dije a Achimelech l'Hitita e a Abisai, fieul ëd Zeruia e frel 'd Ioab: “Chi é-lo ch'a veul vnì con mi ant ël campament ëd Saul?”. Abisai a l'ha rëspondù: “I vnirai giù mi con ti”. 7Parèj che David e Abisai a son intrà ëd neuit andova ch'a-i j'era l'armeja e a l'han trovà Saul dëstèis ch'a durmìa an mes al camp, con soa lansa piantà për tèra davzin a soa testa. Abner e la tropa slongà tut d'antorn ëd chiel. 8Abisai a l'ha dije a David: “D'ancheuj Dé a l'ha butate tò nemis an man. Aora lasme che l'anciòda për tèra con un colp sol con soa midema lansa. A-i sarà pa da manca ëd në scond”. 9 Meno che David a l’ha rësponduje a Abisai: “Maslo pa! Gnun a peul buteje le man adòss a col che Nosgnor a l’ha consacrà[2] e restene net ëd la colpa. 10David a l’ha dcò giontà: “Com a l'é vera che Dé a viv, a sarà Nosgnor midem a frapelo. A vnirà ël sò di e chiel a andrà a meuire ‘d mòrt natural, opura meuirirà an guera. 11Ma che 'l Signor am preven-a dal dëstende mia man contra d'un dij sò sacrà! Nopà, ciapa la lansa ch’a l'é lì davzin a soa testa e la doja d'eva, e andomse da ‘mbelessì!”. 12Antlora David a l’ha ciapà la lansa e ‘l piceu d’eva che Saul a tnisìa davzin a la testa, peui a son andasne. Gnun a l’é ancorzuss-ne, tùit a durmìo përché Nosgnor a l'avìa faje tombé ant un seugn ancreus.
13Pen-a che David a l'é passà da l'àutra banda, a l'é fërmasse an sël cò dla colin-a; na bon-a distansa a-j separava. 14Antlora David a l’é ancaminasse a crijé anvers l’armeja e vers Abner, fieul ëd Ner: “Abner! Veus-to pa rësponde?”, e Abner: “Chi ses-to ti ch’it cries al rè?”. 15David a l’ha dije: “Ses-to pa n'òm? Dòp tut, chi é-lo parèj ëd ti an Israel? Përché has-to nen guernà tò sgnor ël rè? Cheicadun a l'é vnùit a massé tò sgnor ël rè! 16Costa fala da toa part a l'é pa bela! Com a l'é sicur che 'l Signor a viv, tui vojàutri ch’i l'eve nen guernà vòst padron, l’Onzù ‘d Nosgnor, i mérite la mòrt! Ore, varda andova ch'a l'é la lansa e la doja d'eva ch'a l'era aranda dla testa dël rè!”.
17Ant ël moment che Saul a l'ha arconossù la vos ëd David, a l'ha dit: “É-la pròpi la vos ëd mè fieul David?”. David a l'ha arpiàit: “Òhi, a l'é mia vos, mè sgnor ël rè”. 18E a l’ha giontà: “Përchè mè sgnor a séguita a steje dapress a sò sërvent? Còs l'hai-ne faje? Còs hai-ne mai fàit ëd mal?”. 19Ora che mè sgnor ël rè a scota le paròle 'd sò servitor. Se a l'é Nosgnor che a t'ànsiga contra 'd mi, ël përfum ëd n’oferta a sarìa assé për pasielo. Ma se a son d'òm ch’a l'han cissate a sòn, ch'a sio maledì dëdnans ëd Nosgnor përchè a l’han fame seurte ancheuj, ëd manera ‘d podèj pa feme pijé part a l’ardità dël Signor. A l’é coma s’a disèisso: “Vatne a adoré d’àutri dio!”. 20Che mè sangh a tomba pa a tèra da leugn ëd la presensa ‘d Nosgnor! An efet, ël rè d'Israel a l'é surtì an serca 'd mia vita, coma ch'as peudrìa ‘ndé a cassa 'd na pernis an montagna!”.
21Saul a l’ha dit: “ I l'hai pëccà. Torna, car ël mè fieul David. It farai pa pì dël mal, përchè d'ancheuj mia vita a l'ha avù tant valor për ti. I son comportame da mat e i l'hai ciapà 'n bàilo fiamengh!”. 222David a l'ha crijà: “Ambelessì a l'é la lansa dël rè! Lassa traversé un dij tò sërvent për vnì a pijess-la. 23E che Nosgnor a ‘rcompensa minca un ëd nojàutri për sò comportament generos e leal. D'ancheuj ël Signor a l'avìa butate ant ël podèj ëd mie man, ma mi i l'hai pa vorsù slonghé mè brass contra dl’Onzù ‘d Nosgnor. 24Ant la midema manera che mi i l'hai guernà toa vita d'ancheuj, l'istess Nosgnor a guernerà la mia 'd vita an liberandme da tùit ij perìcoj”. 25Saul a l'ha dije a David: “Ch'it sie benedì, car ël mè fieul David! Tut lòn che ti 't faras a sarà na riussìa sicura!”. Peui David a l'é andass-ne për soa stra e Saul a l'é tornass-ne a ca soa.