La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 59
Ij Salm[modifiché]
59. Lìberme, Dé mè, dai mè nemis[modifiché]
- Ël Salmista a prega che Nosgnor a fasa tombé sò giudissi ‘d condan-a dzora dij sò nemis foresté ch’a smijo a ‘d can servaj famolent.
1Pr’ ël diretor dël còro. Un Salm ëd David riguard al temp che Saul a l’avìa mandà ‘d soldà ch’a stèisso a l’avàit dacant a la ca ‘d David pront a masselo[1]. Da cantesse conform al ton “Dëstruv pa”. Lìberme, Dé mè, dai mè nemis. Guern-me da coj ch’a son ëvnù për masseme. 2Ranch-me via da le man dë sti criminaj, salv-me da sti sassin. 3A son ëvnù për ciapeme ‘d sorprèisa. Nosgnor! Ëd gent sanghinaria a l’é là fòra ch’a më speta për masseme, ma a lor i l’hai faje nen e mai i l’hai pëccà. 4I l’hai fàit gnun mal, pura lor a son lì ch’a veulo ciapeme. Deurm pa! Varda lòn ch’am ancàpita e giùtme!
5Signor ëd l’Univers, Dé d’Israel! Dësvijte e castiga tute cole nassion nemise. Àbie gnun-a pietà për coj traditor maléfich! [Intërludi]
6Lor a seurto minca neuit, a grogno tanme ‘d can famolent ch’a virolo për la sità. 7Soa boca ‘d lor a gumìta violensa, ij sò làver a son ëd pugnard e a diso svergnos: “Chi peude-lo sentine?”. 8Ma ti, Nosgnor, it në rije ‘d lor, it jë pije ‘n gir, tuti sti pagan.
9It ses ti mia fòrsa, i speto ch’it ven-e a libereme, përchè ti, Dé, it ses mia fortëssa.
10Dé, ch’am veul bin, a marcia ‘dnans ëd mi, e am fà vëdde la derota dij mè nemis.
11Màssje nen, che ‘l mè pòpol as në dësmentierìa. Dësbërgje, faje tombé sota tò podej, bùtje an ginojon, òh Signor, nòst ëscù.
12Për motiv ëd le còse che lor a diso, ch’a son ëd pëccà; për motiv dël mal ch’a j’é an sij sò làver, che lor a casco ant la tràpola ‘d sò orgheuj, ëd soe maledission e ‘d soe busiarderìe. 13Dëstruvje an toa ira! Ramàssje vìa dël tut! Antlora ‘l mond antregh a savrà che Dé a regna an Israel, ël pais ëd Giacòb. [Intërludi].
14Ij mè nemis a seurto minca neuit, a grogno tanme ‘d can rabios ch’a virolo për la sità. 15A van da ‘n leugh a l’àutr an serca ‘d mangé, a-i passo la neuit, ma a son mai pacià.
16Për lòn ch’am riguarda, mi i canterai ëd toa potensa. Minca na matin i canterai con gòj ëd tò amor ch’a vnirà mai a manché. Ti it ses ëstàit mia sosta, un leugh anté ch’i peudo stemne al sicur cand ch’i son sagrinà. 17Mìa fòrsa, a ti i canto mie làude; per ti, Dé, ch’it ses mia sosta, ël Dé ch’am fà ogèt ëd n’amor ch’a vnirà mai a manch.
Nòte[modifiché]
- ↑ Cfr. 1 Re 19:11.