Ij Salm

104. Con tut mè cheur i veuj laudete, Nosgnor, mè Dé

Lë scritor a làuda Nosgnor coma 'l Dominator dël mond ch'a sosten minca na vita

¹Con tut mè cheur i veuj laudete, Nosgnor, mè Dé, perchè ti 't ses grand! It ses arvestite d'onor e 'd majestà!

²It ses vestite con na ròba 'd lus e ti 't dëspieghe la tenda steilà dël cel; ³Ti 't ranges le trav ëd le stansie ch'a son dzora 'd tò palass an sij nebion ëd la pieuva. Ti 't fase dle nivole tò chèr, ti 't cavalche dzora j'ale dël vent. ⁴Ij vent a son ij tò mëssagé e le fiame dël feu a son toe servitriss^[1]. ⁵It ses stàit ti a pogé 'l mond su soe fondassion: a l'é për lòn che 'l mond a podrà mai esse dësbogià. ⁶It ses ëstàit ti a quaté la tèra con dj'océan e a fissé j'aque ch'a stan dzora dle montagne an cel. ⁷A tò comand j'aque a son filà via, al son ëd tò tron a l'han slongà 'l pass. ⁸Le montagne a son alvasse an àut e le combe a son sbassasse fin-a al livel che ti 't l'avìe stabilì. ⁹Peui ti 't l'has fissà un finagi frem për ij mar, ch'a quatèisso mai pì la tèra. ¹⁰It ses ti ch'it fase che le sorgiss a vërso d'eva 'nt ij ravin, parèj che ij torent a scoro giù da le montagne.

¹¹Peui a son lor ch'a procuro d'eva da bèive për tute le bestie, e j'aso servaj a-i pasio soa sèj. ¹²J'osej a fan sò nì dacant ij torent e a canto an mes ai branch ëd j'erbo. ¹³Da toa ca 'n cel ti 't mande la pieuva an sle montagne, e i t'ampinisse la tèra con ël frut ëd tò travaj. ¹⁴It ses ti ch'it fase chërse l'erba për ël bestiam e le piante che la gent a deuvra. It ses ti ch'it daghe 'l përmess a che la tèra a daga 'd ròba bon-a da mangé, ¹⁵ëd vin për rendje content, d'euli d'oliva për féje bërluse la facia, e 'd pan për rinforseje.

¹⁶J'erbo 'd Nosgnor a son bin cudì - ij séder dël Liban che chiel a l'ha piantà. ¹⁷A l'é là che j'osej a fan ij sò nì e le sigògne a fan soa ca an sj'arsipress. ¹⁸An sij brich a vivo le crave sarvaje e le rochere a servo d'arfugi për le marmòte. ¹⁹It ses stàit ti a fé la lun-a për marché le stagion e 'l sol a sà bin cand ch'a l'é ora 'd calé. ²⁰Ti 't mande 'l top e a ven la neuit, cand che tute le bestie dla foresta a girolo dë stërmà. ²¹A l'é 'ntlora che ij lion giovo a breugio an serca 'd soe pijàite e a-j dan dapress përché cola-lì a l'é la provenda che Nosgnor a-j procura. ²²A l'alba as artiro torna 'nt soe tan-e për arposé. ²³A l'é 'ntlora che la gent a va a sò travaj, andova ch'a rusco fin-a a la sèira.

²⁴Nosgnor, che granda varietà granda 'd ròbe ch'it l'has fàit! Ti 't l'has faje tute con sapiensa. La tèra a l'é pien-a 'd toe creature. ²⁵Vardé-là l'océan, grand e largh, ch'a furmiola 'd creature 'd minca sòrt, sia grande che pcite. ²⁶Vardé ij bastiment ch'a lo dëstraverso, e 'l Leviatan^[2] ch'it l'has fàit përché as n'amusa. ²⁷Tùit a dipendo da ti për ël nuriment ch'a l'han damanca. ²⁸Cand che ti ‘t i-j lo procure, lor a l'archeujo. Ti 't duverte la man për deje da mangé e lor a në mangio. ²⁹Tutun, s'i të slontan-e da lor, a dròco 'nt lë sparm. Cand ch'it j'artire lë spìrit, lor a meuiro e 'rtorno a la póer.³⁰Cand ch'it jë daghe tò respir, as crea la vita e ti t'arneuve la facia dla tèra.

³¹Che la glòria 'd Nosgnor a dura për sèmper! Lòn ch'a l'ha fàit a-j dà tant piasì a Nosgnor. ³²La tèra a tërmola a sò sguard; le montagne a fumo cand che Nosgnor a-j toca. ³³I cantrai a Nosgnor fin-a tant ch'i vivo. I laudrai Nosgnor fin-a a l'ùltim mè respir!

³⁴Che tùit ij mé pensé a-j sio agradì, përchè im n'arlegro an Nosgnor! ³⁵Che tùit ij pecador a dësparisso da la facia dla tèra; che coj ch'a son gram a scomparisso për sèmper. Che tut lòn che mi i son a làuda Nosgnor! Aleluja! Laudé Nosgnor!

Nòte

↑ Cfr. Ebreo 1:7.
↑ Cfr. Giòb 41:1; Salm 74:14; Isaia 27:1.

[1] Cfr. Ebreo 1:7.

[2] Cfr. Giòb 41:1; Salm 74:14; Isaia 27:1.

[1]

[2]