Isaia

57

¹A meuir l'òm giust, ma gnun a-j dà dament. Ij fedej a son fàit fòra, ma gnun a-j fà cas. Për via dël mal l'òm giust a l'é massà. ²Tutun, coj ch’a van për la stra drita e santa, cand ch’a meuireran a ‘rposran an pas.

Condan-a dla divossion idolatra

³Vojàutri, fieuj ëd masche, vnì sì, vojàutri ch’i seve la sëppa ‘d gent adùltera e ‘d bagasse! ⁴Chi veuleve pijè an gir? Chi veuleve svergné? Gnanca se vojàutri i fusse pa fieuj dël pecà, rassa bastarda! ⁵Vojàutri i rende l’adorassion ai vòstri ìdoj con passion granda sota ‘d rol e sota minca n’erbo verd. Vojàutri i smon-e an sacrifissi ‘d masnà ant le combe e an mes a le chërpure dij ròch. ⁶Vòstre divinità a son ëd pere seulià ant le combe. I-j rende l’adorassion con ëd libassion e d'oferte ‘d gran. A son lor, nen mi, vòstra part d’ardità. E sòn a dovrìa miraco consoleme? ⁷I l’eve comëttù d'adulteri dzora minca na colin-a àuta. A l’é là ch’i l’eve rendù l’adorassion a d’ìdoj e i seve pa stame fidej. ⁸I l’eve butà le marche ‘d vòstre superstission dré ‘d vòstre pòrte e stibi. Leugn da mi i l’eve dëscoatà vòst let, i seve montaie ansima, i l'eve slargalo; i l‘eve contratà con coj ch'av piasìa antrigheve. ⁹I l’eve presentave a Mòloch^[1] con d'euli, i l'eve përfumave da la testa ai pé; i l'eve mandà lontan ij vòstri nunsi, i l’eve rivà fin-a al mond dij mòrt. ¹⁰I seve stracave an sù tante stra, ma i l'eve mai dit: 'A l'é a dzoneus ch’i foma lolì'. I l'eve sèmper trovà la manera d'avèj ‘d fòrse neuve; për lòn iv sente pa sfinì. ¹¹Ëd chi che i l'avìe tëmma tant da dventé pagan? E 'd mi, i n'avise pa, i l'eve nen cheur për mi? I son pa mi che i l'hai passiensa e i saro n'euj? Ma i l'eve pa timor ëd mi. ¹²Ora mi i dësmaschererai vòstre ansidite bon-e assion. Gnanca un-a ‘d lor av giutran. ¹³Vedoma ‘n pò se ij vòstri ìdoj a podran salveve l’ora che i-j anvochereve përchè av giuto! Tuti as jë porterà via 'l vent, a saran taparà via d'un buf ëd vent. Nopà coj che a l'han fiusa an mi a sarà padron ëd la tèra, a ‘rditran mè mont sacrà.

Dé a përdon-a coj ch’as arpentisso

¹⁴Dé a dis: “Rangé la stra! Porté vìa da chila le pere ch’a-i son croà e ch’a son d’antrap për passeje, parèj mè pòpol a podrà artorné da la përzonìa”. ¹⁵Përchè parèj a dis col ch’a stà dzora 'd tuti, ch’a l'ha na ca sempiterna, che sò nòm a l'é sant: “Mi i stagh ant un leu sublim e sant, ma i stagh ëdcò con coj ch’a son pien ëd contrission e umij, për fé ardìvive l'ëspìrit ëd j'ùmij e deje torna vita al cheur ëd coj ch’a son dispòst a ‘rpentisse. ¹⁶Përchè mi i veuj pa sempe chestioné, nì esse anrabià për sèmper; dësnò dë 'dnans ëd mi a muirerìa l'ëspìrit e 'l sofi ëd vita che mi midem i l'hai creà. ¹⁷A càusa dij sò profit pa onest i son anrabiame, i l'hai sangiaje, a l'é vnume la flin-a e i son ëstërmame; contut lor, virandse, a son andass-ne për le stra 'd sò cheur. ¹⁸I l’hai vëddù lòn ch’a fan, ma i veuj l'istess varije, mostreje la stra giusta, consoleje. ¹⁹Coj sagrinà a diran pas, pas ai lontan e a j'avzin. Ël Signor a dis: “Mi i-j varirai^[2]”.

²⁰Ij përvers a son parèj d'un mar agità ch'a peul pa calmesse e che soe eve a pòrto sù mach ëd nita e 'd pàuta. ²¹A-i é pa ‘d pas për ij përvers - a dis mè Dé^[3].

Nòte

↑ O “al rè”.
↑ Cfr. Efesin 2:17.
↑ Cfr. Isaia 48:22.

[1] O “al rè”.

[2] Cfr. Efesin 2:17.

[3] Cfr. Isaia 48:22.

[1]

[2]

[3]