Isaia

35

Artorn a Sion

¹Ch’as arlegra ‘l desert e che la tèra a argiojissa, che la vàuda a sprìcia ‘d gòj e a fiorissa! ²Ch’as ampinissa ‘d fior printanié, ch’a sàuta e a crija ‘d gòj e d’argiojissansa! A-j son dàite la glòria dël Liban, lë splendrior dël Carmel e ‘d Saron. Tùit a vëdran la glòria ‘d Nosgnor, la majestà ‘d nòst Dé. ³Deje fòrsa, con costa neuva, a coj ch’a l’han le man ëstrache, ancoragé coj ch’a l’han ij ginoj ch’a tërmolo^[1]. ⁴Dì a coj ch’a l’han ël cheur tëmros: 'Sìe vajant, àbie gnun-a tëmma! Vòst Dé a l’é an camin ch’a riva për fé giustissia, për deje, ai vòstri nemis, la paga ch’a mérito. Chiel medésim a ven për salveve!'.

⁵Cand ch’a vnirà, chiel a dovertrà j’euj dij bòrgno, a dëstoprà j’orije dij sord. ⁶Ël sopin a sauterà tanme ‘n cerv, e coj ch’a peulo nen parlé a canteran ëd gòj! Ëd sorgiss a spriceran ant ël desert, e dij torent a seivran la barasa^[2]. ⁷Ël teren arsëccà a vnirà ‘n lagh, e ‘d sorgiss d’eva a pasieran la sèj dla tèra. J’erbe 'd mojiss, ij canaveuj e le gavabore a dësbandiran anté ch’a stasìo prima ij siacal. ⁸Ansilà a sarà dovertà na strà ch’a ciamran: “La via santa”, na via che gnun ch’a sia antamnà a la scarpisërà mai. A sarà mach për coj ch’a vivo conform al vorèj ëd Nosgnor; ij fabiòch a-i passeran nen për là. ⁹As vëddran nen là ëd leon ch’a stan a l’avàit, gnanca d’àutre bestie ferose. A-i sarà gnun perìcol ëd marcé ansilà: mach ij riscatà a-i marceran.

¹⁰Coj ch’a son ëstàit riscatà da Nosgnor a artonëran. A intraran an Gerusalem an cantand, coronà da na gòj eterna. A rivrà la felicità e l’alegrëssa, e a-i sarà pa pì ëd pior e ‘d tristëssa.

Nòte

↑ Cfr. Ebrèo 12:12.
↑ 35:5-6 cfr. Maté 11:5; Luca 7:22.

[1] Cfr. Ebrèo 12:12.

[2] 35:5-6 cfr. Maté 11:5; Luca 7:22.

[1]

[2]