La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 1

←Giosuè 24

La Bibia piemontèisa Giudes

Giudes 2→

Liber dij Giùdes

La Bìbia piemontèisa - Giudes 01

1

Ël pòpol d’Israel a òcupa ‘l pais ëd Canan

¹Dòp ëd la mòrt ëd Giosuè, j’Israelita a l’han consultasse con Nosgnor. A l’han ciamaje: “Cola ch’a l’ha da esse la tribù ‘d nojàutri ch’a l’ha d'ancaminé a fé guèra contra dij Canané?” . ²Ël Signor a l’ha rësponduje: “A l’é Giuda ch’a l’ha da comensé la guèra. I l’hai butà ‘l pais an soe man”. ³Anlora la tribù ‘d Giuda a l’ha dit a la tribù ‘d Simeon, ij sò frej: “Vnì e combatoma ansema contra ij Canané ant ël teritòri ch’a l’é tocà a vojàutri. Apress, ëdcò nojàutri i vniroma a combate ant ël teritòri ch’an n’é tocà”. Coj ëd Simeon, donch, a son giontasse a coj ëd Giuda. ⁴A l’han ancaminà la guèra e ‘l Signor a l’ha butaje ant le man ij Canané e ij Perisita. A l’han massane des mila a Besech. ⁵Con lor a-i j'era ‘l rè Adoni-Besech; a l’han combatù contra 'd chiel e a l’han butà an derota ij Canané e ij Perisita. ⁶Adoni-Besech a l’ha tentà dë scapé, ma lor a l’han ëtnije dapress, a l’han ciapalo e a l’han tajaje ij pòles dle man e dij pé. ⁷Anlora Adoni-Besech a l’ha sclamà:”Stanta rè, con ij pòles dle man e dij pé copà, a ramassavo ij vansói da sota mia tàula. Ora Dé am arpaga ‘d lòn ch’i l’avìa fàit”. A l’han antlora mnalo a Gerusalem, andoa che peui a l’é mòrt.

⁸Apress, coj dla tribù ‘d Giuda a l’han butà l’assedi a Gerusalem. Pijala ch’a l’han avula, a l’han ëstërminane j’abitant e a l’han daje feugh a la sità. ⁹Peuj coj ëd Giuda a son calà për combate ij Canané ch’a stasìo an sle montagne, ël Negheb e ‘l Bass-Pais. ¹⁰A son andàit ëdcò a combate ij Canané ch’a vivìo a Ebron, che na vira as ciamava Chiriat-Arba, e a l’han butà an derota ij clan ëd Sesai, Achiman e Talmai. ¹¹Da là, a l’han marcià contra j’abitant ëd Debir, che na vira as disìa Chiriat-Sefer. ¹²Caleb a l’ha promëttù ch’a l’avrìa dàit soa fija Acsa për fomna a col ch’a l’avèissa conquistà Chiriat-Sefer. ¹³Col ch’a l’ha conquistala a l’é stàit Otniel, fieul ëd Chenas, ël frel pì giovo ‘d Caleb, e Caleb a l’ha daje soa fija Acsa për fomna. ¹⁴Ant ël di che Acsa a intrava antëcà d’Otniel coma soa sposa, chila a l’ha faje a sò marì la propòsta ‘d ciameje a Caleb sò pare un teren. Anlora chila a l’é dësmontà da sò borich e Caleb a l’ha ciamaje: ”Còs veus-to?”. ¹⁵Chila a l’ha rësponduje:”Fame ‘n piasì. Dagià che it l’has confiname ant ël Negheb, dame adonch d’adoss”. E Caleb a l’ha donaje le sorgiss d’eva, tant cola an àut, coma cola pì an bass.

¹⁶Ij Chenita, dissendent dël mëssé d Mosè, a l’ero montà da la sità dle Palme con coj dla tribù ‘d Giuda, fin-a al desert ëd Giuda, ch’a l’é ant ël Negheb d’Arad, e a son ëstablissie con soa gent. ¹⁷J’òm ëd Giuda e coj ëd Simeon, sò frel, a l’han butà an derota ij Canané ch’a vivìo a Sefat. A l’han destinà a lë stërmini cola popolassion, e për lòn a l’han daje a la sità ‘l nòm ëd Corma. ¹⁸Giuda, peuj, a l’ha conquistà Gasa, Aschelon, Ecron e ij sò teritòri. ¹⁹Nosgnor a l’era con Giuda e për lòn a l’ha conquistà la Montagna, ma a l’han nen podù dësproprié j’abitant ëd la pian-a, përchè a l’avìo ëd chèr ëd guèra. ²⁰Com a l’avìa dit Mosè, a l’han assegnà Ebron a Caleb, ch’a l’ha mandà via ij clan dij tre fieuj d’Anach^[1]. ²¹Për lòn ch’a rësguarda ij Gebusé ch’a stasìo a Gerusalem, coj ëd Beniamin a l’han nen podù mandeje via e fin-a al di d’ancheuj ij Gebusé a l’han abità a Gerusalem con ij Beniaminita^[2].

²²Ëdcò la tribù ‘d Giusèp, për soa part, a l’ha marcià contra ‘d Betel e Nosgnor a l’é stàit con lor. ²³A l’han fàit fé n’arcognission a Betel, sità che na vira as ciamava Lus. ²⁴Jë spion a l’han vëddù n’òm ch’a surtìa da la sità. A l’han dije: ”Fane vëdde d’andova ch’as peul penetré ant la sità e i l’avroma compassion ëd ti. ²⁵Anlora col-lì a l’ha mostraje la stra për intré ant la sità, e j’òm ëd Giusèp a l’han ëstërminà j’abitant ëd la sità, ma a l’han lassà andé col òm con tuta soa famija. ²⁶A l’é andass-ne ant ël pais d’Hitita, andoa ch’a l’ha peui drissà na sità e a l’ha daje ‘l nòm ëd Lus. Cost a l’é sò nòm ancora al di d’ancheuj.

²⁷A l’opòst, la tribù ‘d Manasse a l’é nen riussìa a mandé via j’abitant ëd Bet-Sean e ‘d soe dipendense, nì j’abitant d’Ibleam e soe dipendense, nì coj ëd Tanach e soe dipendense. Ij Canané a l’han seguità a stess-ne ant ël pais. ²⁸Cand j’Israelita a son vnùit pì fòrt, a l’han sogetà ij Canané a ‘d travaj forsà, ma a l’han pa poduje fé fòra^[3]. ²⁹Gnanca la tribù d’Efraim a l’é riussìa a taparé via ij Canané ch’a stasìo a Gheser, ëd manera che ij Canané a stan ancor' an tra j’Efraimita^[4]. ³⁰La tribù ‘d Zabulon a l’ha nen podù mandé via j’abitant ëd Chitron, nì coj ëd Nalol; ij Canané, sogetà a ‘d prestassion forsà, a l’han seguità a vive an tra la gent ëd Zabulon. ³¹La tribù d’Aser a l’ha gnanca podù taparé via j’abitant d’Aco, nì coj ëd Sidon, ëd Macaleb, d’Aczib, d’Elba, d’Afich, nì coj ëd Recob. ³²J’Aserita a son adonch an mes ai Canané ch’a stasìo ant ël pais, përchè a l’han pa poduje mandé via. ³³Gnanca Neftali a l’ha podù mandé via j’abitant ëd Bet-Anat, e a l’é stabilisse an mes ai Canané ch’a stasìo ant ël pais, ma j’abitant ëd Bet-Semes e coj ëd Bet-Anat a son ëstàit obligà a travajé pr’ ij neuv padron. ³⁴J’Amorita a l’han arpossà coj dla tribù ‘d Dan an sle montagne e a l’han nen lassaje calé ant la pian-a. ³⁵J’Amorita, parèj, a son andàit anans a abité a Ar-Cheres, a Ajalon, e a Salbin, ma, cand che le tribù ‘d Giusèp a son ëstàite pì fòrte, a l’han sogetaje a 'd prestassion forsose. ³⁶Ël teritori dj’Edomita as dëstendìa da la montà d’Acrabin a la Ròca e a andasìa ancora anans, montand da Sela an sù.

Nòte

1. Cfr. Giosuè 15:13-14
2. Cfr. 2 Samuel 5:6; 1 Crònache 11:4.
3. 1:27-28 cfr. Giosuè 17:11-13.
4. Cfr. Giosuè 16:10.