La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giosue/Giosue 2

←Giosuè 1

La Bibia piemontèisa Giosue

Giosuè 3→

Giosuè

2

La Bìbia piemobntèisa - Giosuè 02

Giosuè a manda dë spie a Gérico

¹Giosuè, fieul ëd Nun, da Sitim a l'ha mandà an segret doi spie an esplorassion përchè a vaitèisso la sità ‘d Gérico e tut sò teritòri. Rivà ch’a son ëstàite a Gérico, a son portasse a ca ‘d na bagassa ch’as ciamava Racab^[1] e a l’han passà la neuit da chila. ²Ma cheidun a l’ha fàit savèj al rè ‘d Gérico che, an cola neuit-lì, a l’ero rivà dë spie israelite a vaité ‘l pais. ³Parèj, ël rè ‘d Gérico a l’ha mandà n'órdin a Racab ch'a disìa: “Fà seurte j’òm ch’a son ëvnùit da ti, coj ch’a son intrà an toa ca. I voroma ciapeje: a son dë spìe ch’a son ëvnùite a vaité tut ël pais”. ⁴La fomna, contut, che già a l'avìa faje stërmé, a l’ha responduje: “A l’é vera, a son presentasse a ca mia doi òm, ma mi i savìa pa da 'ndova ch’a rivèisso. ⁵Ma a son torna surtì la sèira, cand che le pòrte dla sità a l’ero ‘n camin d’esse sarà, e i sai pa andoa ch’a sio andàit. S’i feve an pressa a ‘ndeje dré, i-j podreve ancora ciapeje”. ⁶Nopà Racab a l’avìa faje monté an sla trassa e a l’avìa stërmaje sota ‘n baron ëd busche ‘d lin. ⁷Le vardie, anlora, a l’han pensà d’andé a sërcheje për la stra ch’a va al Giordan fin-a a jë svass. E darera ‘d lor a son estàite sarà le pòrte dla sità.

Pat an tra Racab e le spie

⁸Coj-lì a l'ero pa ancora cogiasse che Racab a l'é montà da lor an sla trassa. ⁹ E Racab a l’ha dije: “I sai che Nosgnor a l'ha dàit a vojàutri ës pais, e che lë sparm che voi i l'eve spantià a l'è tombà dzora 'd noi e che tuta la gent ëd la region a son crasà da lë sbaruv mach a pensé a vojàutri ch’i rive. ¹⁰I l’oma sentù an efet, temp fà, quand ch’i surtìe da l’Egit, che ‘l Signor a l'ha strasuvà j'eve dël Mar Ross^[2] dë 'dnans a vojàutri përchè i podèisse travërselo, e ‘dcò com i l'eve tratà ij doi re amorita, che a l'ero dëdlà dël Giordan, Sicon e Ogh^[3], da voi votà a lë stermini. ¹¹I l’oma savulo e i soma restane dëscoragià^[4] e sensa speransa ‘d podej arzist-ve, përchè ‘l Signor, vòst Dé, a l’é Dé përdabon - tant ant ël pì àut dël cel come ambelessì bas an sla tèra. ¹²Ore, donca, feme ‘l giurament ant ël nòm dël Signor, ch’i tratereve mia famija con la midema binvolensa ch’i l’hai avù mi anvers ëd vojautri. Deme la garansìa^{[5] 13}ch’i risparmiereve la vita ‘d mè pare, ëd mia mare, dij mè frej e seure e ‘d tut lòn ch’a l’é sò, e ch’i lassereve nen ch’an masso”. ¹⁴Ij doi òm a l’han rësponduje: “Se coj ëd Gérico an dëscheurvo nen, i në rëspondroma con nòstra vita midema. Cand Nosgnor a l’avrà dane cost pais, iv trateroma con binvolensa e con lealtà”.

¹⁵Anlora Racab a l’ha faje calé da na fnestra pr’ ël mojen ëd na còrda, dagià che la ca anté ch’a vivìa a l’era pròpi aranda dla muraja dla sità. ¹⁶E a l’ha dije: “Për feve nen ciapé, andé vers la montagna. Stërmeve ambelelà për tre di, fin-a che lor as në sio tornà ‘ndré e peui i podreve andé për vòstra stra”. ¹⁷J’òm a l’han dije: “Nojàutri i mantniroma ‘l giurament ch’it l’has fane fé, ma a coste condission: ¹⁸cora ch’i ‘nvadroma ‘l pais, gropa sto cordon ross a la fnestra 'ndova ch’it l’avìe fane calé, e it ciameras ansema a toa ca, tò pare, toa mare, ij tò frej e tuta la famija. ¹⁹Chi ch’a dovèissa seurte da la pòrta ‘d toa ca, a sarà responsàbil ëd soa mòrt^[6], nojàutri i n’avroma pa la colpa. Ma se cheidun a ‘taca coj ch’a saran a ca con ti, nojautri i në saroma responsabij. ²⁰Nopà se 't rivèissa d'arvelé 's nòst afé, e bin, noi i saroma lìber da cost giurament che 't l'has fane fé”. ²¹Chila a l’ha rësponduje: “Ch'a sia parèj!” E a l'ha faje parte e lor a son andass-ne. Anlora chila a l'ha tacà un cordon ross a la fnestra. ²²Parèj ij doi òm a son partì e a son andàit anvers ëd la montagna. Ambelelì a son restaie stërmà tre di, an ëspetand ch’a ‘rtonèisso a Gérico coj ch’a-j sërcavo. Costi-sì a l'avìo batù tuit ij vieuj sensa troveje. ²³A l’é parèj che ij doi òm a son calà da la montagna, a l’han dëstravërsà ‘l Giordan e a son presentasse a Giosuè, fieul ëd Nun, për dëspiegheje tut lòn ch’a l’era ‘ncapitaje. ²⁴A l’han dije: “A l’é vera! Nosgnor a l’ha butane an man tut ël pais, e già tuta la gent ëd la region a l'é ciapà da lë sparm mach a pensé che nojautri i soma ‘n tren ëd rivé!”.

Nòte

1. Cfr. Ebrèo 11:31; Giaco 2:25.
2. Cfr. Surtìa 14:21.
3. Cfr. Numer 21:21-35.
4. O “nòst cheur a l'é mancane e gnun a guernava corage an facia a vojàutri”.
5. O “un segn sicur”.
6. O “sò sangh a-j tomberà dzora 'd soa testa”.