La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Gioel/Gioel 1

←Osea 14

La Bibia piemontèisa Gioel

Gioel 2→

Gioel

1

¹Paròla 'd Nosgnor ch'a l'é stàita adressà a Gioel, fieul ëd Petuel.

L'invasion ëd j'aliòstre a l'é na prefigurassion dël Di dël Signor

²Scoté sòn, vojàutri ij cap ëd la nassion^[1], sté a sente, tuti vojàutri j'abitant dël paìs! É-lo mai capitaje cheicòsa parìja an vòstra época o dël temp dij vòstri antich? ³Contejlo ai vòstri fieuj e ij vòstri fieuj ai novod, e ij sò fieuj a la generassion ch'a vnirà. ⁴Lòn che la bòja a l'ha lassà, l'aliòstra a l'ha dvoralo! Lòn che l'aliòstra a l'ha lassasse dré, la gata ch'a sàuta a l'ha mangialo! Lòn che la gata a l'ha lassasse dré, la babòja ch'a gava la scòrza a l'ha dvorala! ⁵Dësvijeve, ciocaton, e pioré! Tuti voi ch'i bèive 'd vin, fé plenta pr' ël vin neuv: av sarà gavà da la boca! ⁶Përchè un pòpol a l'é aussasse contra 'd mè pais, potent e sensa nùmer; ij sò dent a son dent ëd leon, a l'ha 'd cròch da lionëssa^[2]. ⁷Chiel ëd mia vigna a l'ha fane 'n desert, ardovù an frise mè fié; chiel a l'ha gavaje la scòrsa a tùit, ij sò branch a son ëvnùit bianch.

Anvit a la plenta

⁸La vèrgin vestìa 'd sach a gëmm coma për l'ampromess ëd soa gioventura! ⁹Oblassion e libassion a son dësparie da la Ca 'd Nosgnor. Lor a son an deul, ij sacerdòt servitor dël Signor. ¹⁰La campagna a l'é vastà, la tèra a l'é an deul. Përchè ij gran a son marodà, ël vin a sà 'd fòrt, l'euli fresch a ven ransi. ¹¹Sìe magonà, vojàutri ch'i travaje, fé plenta vignolant an sël forment e l'òrdi, përchè a l'é andàit përdù l'amson dij camp. ¹²La vis a l'é sëcca e 'l fié splufrì, pomgranà, palme e pom, tùit j'erbo dij camp a son sëccasse. Òhi, la gòj a l'é pì nen drùa an tra ij fieuj dj'om. ¹³Sacerdòt, vestive 'd sach! Pioré 'd deul! Fé plenta, servitor ëd l'autar! Vnì, passé la neuit vestì 'd sach, servitor ëd Nosgnor! Përchè la Ca 'd Nosgnor a l'é sensa oblassion e libassion. ¹⁴Fissé un digiun, publiché na solenità, buteve ansema, ansian e che tùit j'abitant dël paìs a faso ciambrea ant la Ca d' Nosgnor vòst Dé. Crijé anvers a Nosgnor!

¹⁵Ahidemì, che giornà! Coma ch'a l'é davzin ël Di 'd Nosgnor, a riva parèj d'un ravagi dal Tut-potent^[3]. ¹⁶Miraco, a l'é pa sparine 'l mangé da sota ij nòstri euj, la gòj e l'argiojissansa dla Ca 'd Nosgnor? ¹⁷Ël gran a l'é marsà sota ij vòstri vataron; le grangie a son vastà, ij grané a son veuid përchè l'amson a fà difet. ¹⁸Coma ch'a crijo le bestie! Jë strop ëd beu as rabasto, përchè a l'han pì nen ëd pasture. Fin-a jë strop ëd feje a van an ruin-a.¹⁹Nosgnor, mi i crijo anvers ëd ti! Përchè 'l feu a l'é mangiasse le pasture dle vàude, la fiama a l'ha consumà tuti j'ërbo dij camp. ²⁰Fin-a le bestie dij camp as ëslanghisso për ti, përchè le bialere a son sùite, ël feu a l'é mangiasse le pasture dle vàude.

Nòte

1. O: "j'ansian".
2. Cfr. Arvelassion 9:8.
3. Cfr. Isaia 13:6.