La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 37

←Giòb 36

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 38→

Giòb

37

¹Mach a pensé a tut sossì am ven ël baticheur, ël cheur am tërmola. ²Scota, scota, lë strun ëd soa vos, ël rabel ch’a seurt da soa boca. ³Sota ij cej a së spantia la lòsna e sò sluss a riva fin-a ai finagi dla tèra. ⁴Ël tron a-j barbòta darera - la vos tremenda dla majestà ‘d Nosgnor. Chiel a lo tratniss pa quand ch’a parla. ⁵La vos ëd Nosgnor a l’é gloriosa ant ël tron. Nojàutri i podoma gnanca imaginesse quant ch’a sìa potenta.

⁶Chiel a-j dis a la fiòca: Tomba an sla tèra! E a le pieuve: Tombé a verse! ⁷Antlora tuti a chito ‘d travajé për podèj esse jë spetator ëd soa potensa. ⁸Le bes-ce servaje drinta soe tan-e a së stërmo e as quacio sota sò arpar. ⁹La bùria a riva dal mesdì e 'l ginich da tramontan-a. ¹⁰Ël sofi 'd Dé a forma la giassa e la dëstèisa d'eva as congela. ¹¹Le nìvole as càrio d'umidità e da lor a së spantio le lòsne. ¹²A-i fà vagolé daspërtut conform a sò comand, përchè a faso lòn ch'a l'ha ordinaje an sël mond antregh. ¹³Pieuva o sol a son mandà an sla tèra o për castigh o për segnal ëd soa granda misericordia.

¹⁴Fà tension a sòn, Giòb! Fërm-te e consìdera le maravije 'd Dé. ¹⁵Sas-to ti, coma che Dé a-j comanda e coma ch'a fa la nìvola a fé lë sluss ëd la lòsna?¹⁶ It conòsses com a bàutio le nìvole për ària e le fiamenghe atività 'd col ch'a l'é perfet an conossensa? ⁷¹Quand ch’it s-ciope dal calor ant ij tò vestì quand ch’a chita ‘l vent dël meridion e la tèra a s'arlama, ¹⁸Nosgnor a fà riflete ‘l calor coma da në specc ëd bronz. Podries-to fé l’istess?

¹⁹Va a mostrene lòn ch’i l'avroma da dije. Nojàutri i soma tròp ant lë scur për podèj pronteje nostre rason. ²⁰Forsi che as peul comandeje: ‘Adess i veui parlé mi?’. Nojàutri i podoma gnanca parlé për la confusion ch’i l’oma an testa! ²¹Coma i podoma pa vardé ‘l sol quand ch’a brila ant ël cel quand che ‘l vent a l’ha bofà via le nivole, ²²ant l’istessa manera në splendrior d’òr a ven da la montagna ‘d Dé. Chiel a l’é arvëstì ‘d në splendrior ch’a sbòrgna. ²³Nojàutri i podoma gnanca imaginesse la potensa dël Tut-potent. Tutun, combin ch’a sìa giust e drit, chiel an crasa pa. ²⁴Për lòn j'òm a l'han tëmma ëd chiel: tuti coj ch’a son savi a-j rendo l’onor e la venerassion ch’a-j aparten-o.