La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 36
Giòb[modifiché]
36[modifiché]
Quart discors d’Eliu[modifiché]
1A tut lòn che già a l’avìa dit, Eliu a l’ha giontaje ‘dcò cost discors-sì. A l’ha dit: 2“Ancor un pòch ëd passiensa e it farai vëdde d’àutr, përchè a-i é ancora da dì d’àutre ròbe an dëfèisa 'd Nosgnor. 3I la ciaperai a la longa con ël mojen ëd mè savèj, për rende giustissia a mè Creator. 4Mìe paròle a son pa d’àutr che vrità, përchè mia conossensa a l’é granda.
5Nosgnor a l’ha na potensa granda, ma chiel a dëspresia gnun! A l’é potent e frem ant ij sò propòsit. 6Chiel a lassa pa vive j’émpi, ma a fà giustissia ai pòver. 7A gava pa j'euj da còl ai giust: a-j fà sté an sël tròno con ij rè, esaltàndje për sempe. 8A dovèisso mai esse gropà con ëd caden-e, o strenzù da le liasse dla tribulassion, 9chiel a-j në dà a conòsse le rason. A-j fà vëdde soe colpe, ij sò pecà d’orgheuj. 10Chiel a-j lo arvela për soa coression e a-j dis ch’a l’han da slontanesse dal mal. 11Se lor a scoto e a ubidisso a Dé, anlora a ‘rseivran soe benedission e a saran ant la prosperità për tuta la vita. Tùit ij sò agn a-j saran agreàbij. 12Nopà, se a voreran pa scoté, lor a passeran da l'àutra part dël fium ëd la mòrt e a vniran a la fin ëd soa folairà. 13Coj che a l'han pa Dé ant ël cheur as nurisso ëd ràbia. Fin-a cand che Dé a-j castija, as arfudo d’anvoché sò agiut[1]. 14Soa ànima a l'é già mòrta da giovo e soa vita ‘d lor as dëstissa vastà ant la dësbàucia[2]. 15A l’é për ël mojen ëd le tribulassion che Nosgnor a salva coj ch’a patisso. 16Dun-a, Nosgnor a libererà 'dcò ti, Giòb, dal dëstrèit dl'angossa: a sò pòst ti't trovras un leu sensa sagrin e na tàula pien-a ëd ròba bon-a da mangé.
17Ti, contut, it ses ossessionà da la chestion se j’émpi a saran condanà o nò. Sagrinte pa 'd lolì: ël giudisse e la giustissia a saran onorà. 18Fà bin atension che la bondosità dij beni at fasa pa andé fòra ‘d carzà, e s’at fan n' oferta granda për catete, ti acétla pa. 19Podrìa-la forsi toe richesse o ij tò sfòrs fé chité toe aflission? 20Àbie gnun-a anvìa che la neuit a peuda stërmete, përché la neuit a l’é pròpi ‘l moment che la gent grama a l’é tirà fòra da soe ca. 21Pijte varda 'd pa virete a la përversità, përchè Nosgnor a l’ha mandà ij tò patiment pròpi për tirete fòra dal mal.
22Dabon, Dé a l'é esaltà an sò podèj: i l’oma gnun magìster ch’a sìa pì vajant che chiel. 23A-i é gnun ch’a peussa dije còsa fé, opura 'It l’has pa fàit bin'. 24A l’opòst, dà glòria a soe euvre poderose e àuss-je ‘d cant ëd làude. 25Tùit a peudo vëdde ste còse-sì, bele se da leugn.
26Vera, Dé a l'é tant grand ch'i rivoma pa a conòsls-o: chi a peul conté 'l nùmer dij sò agn? 27Le stisse d'eva, chiel a-j tira an àut e ij sò vapor a jë slìngua an pieuva 28svërsà da le nìvole e gossà a verse an sla gent coma na benedission. 29Chi ch'a peul comprende la dëstèisa dle nìvole e jë stron ch’a seurto da soa ca? 30Varda, a jë spantia ansima sò sluss e a quata l'ancreus dël mar. 31A l’é për ël mojen ëd costi àt potent che chiel a dà da mangé a la gent e a-j dà ‘d ròbe bon-e an abondansa. 32Soe man a son armà 'd lòsne e a-j campa contra ij sò bërsaj. 33Sò tron a nunsia soa presensa; la tempesta a nunsia soa flin-a afoà".