Esechiel

17

Le doe òje, ël séder e ‘l gich

¹Nosgnor a l’ha comunicame soa paròla. A l’ha dime: ²“Fieul d’òm, spòrz n’enìgma, presenta na paràbola al pòpol d’Israel. ³Dije: ‘Ël Signor Dé a fà savèj sossì: N’òja maestosa, dj’ale gròsse e dal piumage satì e vajant, a l’é rivà dal Liban e a l’ha rancà via ‘l cò d’un séder. ⁴A l’ha stroncà ‘l branch pì àut e a l’é portass-lo ant un pais ëd comerciant. ⁵Peui a l’ha pijà un dij gich dël pais e a l’ha piassalo ant na tèra ‘d sëmna, arlongh d’eve bondose e a l’ha ‘rpiantalo tanme ‘n sales. ⁶A l’é chërsù e a l'é dventà na vis ëd pianta bassa, ëd manera d’avèjne ij bramboj virà anvers l’òja, e soe rèis sota ‘d chila. A l’é parèj ch’a l’é dventà na vis ch’a l’ha portà ‘d mèir e slargane ij branch. ⁷Ma a-i j'era n'àutra òja, gròssa, da j'ale longhe e la piumassera s-ciassa. Parèj cola vis a l'ha adrëssà soe rèis anvers ëd chila, e dëstendù vers l'òja ij sò brombo përchè a-j seivèissa mej che la preus andova ch'a l'ero fongà. ⁸Pura as trovava ant la tèra drua, dacant d'eve bondose, për buté mèir portor, për vnì esse na vis pomposa”.

⁹ Dije: “Ël Signor Dé a ciama sossì: A-i la fara-lo a prosperé? L'òja a dësrancherà-lo soe reis e a vendëmierà sò frut? Secchera-lo pa ij sò brombo? A-i j'andrà pa un gròss ësfòrs nì tròpa gent për ranchela da le radis! ¹⁰Vardè com a l'è bin fongà! Ma a-i la fara-lo a prosperé? O a sëccherà 'd pianta pen-a che 'l vent ëd levant a l'avrà rasentala? A sëccherà pròpi ant la preus andova che a l'avìa gicà!”.

Anterpretassion ëd l’alegorìa

¹¹Apress ëd lòn, Nosgnor a l’ha comunicame soa paròla. A l’ha dime: ¹²“Ciàmje a cola gent arvirosa: Seve pa lòn ch’a veul dì sossì?’ Dijlo: Ël rè ‘d Babilònia a l’é vnùit a Gerusalem. A l’ha ciapà ‘l rè e ij prinsipaj dël pais e a l’ha portaje a sò pais, a Babilònia. ¹³A l'é piàsse un ëd la famija real e a l'ha sarà ‘n pat con chiel e a l’ha faje giuré un pat ëd fidelità. A l’ha donca deportà la gent amportanta dël pais, ¹⁴përchè'l regn a fussa pì débol e pa bon a arviresse, e a compisse fidelment ël pat. ¹⁵Tutun ës regn a l'é arvirassje contra e a l'ha spedì 'd nunsi an Egit për fesse dé 'd cavaj e vàire tropié. Còs ancapitera-lo adess? Podra-lo scampé sensa dann col che a l'ha fàit parèj, an brisand un pat^[1]?

¹⁶“Mi, ël Signor, i fortisso - e sossì a l’é tant sicur che mia vita midema - che col-lì a ‘ndrà a meuire an Babilònia, pròpi ant ël pais dël rè che a l'avìa daje 'l tròno, përchè a l'ha dëspresià 'l giurament e brisà l'aleansa. ¹⁷Faraon con tuta soa potensa e soa grand' armeja a podrà pa giutelo an guèra, cora ch’as drisseran ëd contrascarpe e as construeran ëd rampar për ësterminè tanta gent. ¹⁸Chiel a l’ha violà ‘l pat d’aleansa dëspresiand ël giurament. A l’ha fàit parèj dòp ch’a l’avìa dàit soa paròla. A scamperà pa.

¹⁹Për tant, sòn a dis Nosgnor Dé: Tant vera coma che mi i vivo, i giuro ch’i-j farai paghé ‘l dëspresi dël pat ëd fidelità e la violassion ëd l’aleansa. ²⁰I dëstendrài mè griseul ansima 'd chiel e a restrà ciapà da mia liàssa. Mi i lo mnerai a Babilònia e i lo giudicherai për l'anfedeltà comëttùa anvers ëd mi. ²¹Tùit ij mèj vajant ëd soe trope a andran a meuire dë spa, e coj ch’a resteran a saran ësbardlà a tùit ij buf ëd vent. E vojàutri i savreve che mi, ël Signor i l'hai parlà.

Sòrt final dël séder

²²Sòn a nunsia Nosgnor Dé: “Dcò mi i pijerai 'l cò dël séder, da le ponte dij sò branch i ciaperai un gichèt e i lo arpianterai dzora 'd na montagna àuta, gròssa; ²³la pì àuta montagna d'Israel, dzora 'd tute j'àutre. A butrà 'd branch e a farà 'd frut, e a vnirà esse un séder fiamengh. Tuti j'oslin a-i jë staran sota, minca volaja a trovrà sosta a l'ombra dij sò brombo. ²⁴Tùit j'erbo dël bòsch a savran che mi i son ël Signor, e ch’i faso tombé j'erbo àut e chërse coj-lì ch'a stan sota; i faso sëcché coj-lì verd e buté ij sèch. Mi, ël Signor, i l'hai parlà e i faràj parèi. Mi, ël Signor, a l’é col ch’a l’ha dilo e col ch’a lo farà”.

Nòte

↑ 17:12-15 cfr.2 Rè 24:15-20; 2 Crònache 36:10-13.

[1] 17:12-15 cfr.2 Rè 24:15-20; 2 Crònache 36:10-13.

[1]