La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Maté/Maté 14

←Maté 13

La Bibia piemontèisa Maté

Maté 15→

La Bìbia piemontèisa - Matè 14

14

La mòrt ëd Gioann Batista

¹An col temp-là Eròde, 'l governator^[1], a l'ha sentì parlé dl'arnomansa 'd Gesù. ²Anlora a dis ai sò servitor: "Col òm a l'é Gioann Batista, ch'a l'é arsussità dai mòrt. A l'é për lòn che 'd potense miracolose a agìsso an chiel". ³Përché Eròde a l'avìa fàit aresté Gioann e a l'avia falo staché e buté 'n përson për contenté Erodìade, la fomna 'd sò frel Flip. ⁴Përché Gioann a disìa: "Ti 't peude nen avèila për fomna^[2]". ⁵E a l'avrìa bin vorsù felo meuire, ma a l'avìa tëmma dël pòpol ch'a riveriva Gioann coma 'n profeta. ⁶Ora ël dì dla festa dl'aniversari d'Eròde, la fija d'Erodìade a l'ha balà dë 'dnans a l'adunansa, e lòn a l'é piasùje pròpi tant a Eròde. ⁷Për lolì a l'ha promëttuje con giurament ëd deje tut lòn che chila a l'avrìa ciamaje. ⁸Chila, donca, cissà da soa mare, a l'ha dit al rè: "Dame sì ant un piat, la testa 'd Gioann Batista". ⁹Combin che lòn a-j dëspiasèissa, Eròde a l'ha dàit l'ordin ch'a-j la dèisso për motiv ëd sò giurament e 'd coj ch'a l'ero a tàula ansem a chiel. ¹⁰Ansì, a l'ha mandà a fé tajé la tèsta a Gioann an përzon. ¹¹A l'han portà soa testa ant un piat e a l'han dajla a la fija, e chila a l'ha portajla a soa mare. ¹²Peui a son ëvnù ij dissépoj 'd Gioann ch'a l'han portà via sò corp e a l'han sotralo. A son peui vnù a contejlo a Gesù.

Gesù a dà da mangé ai sinch mila

¹³Ora, cand che Gesù a l'ha scotà lòn, a l'é artirasse da lì an sna barca për stess-ne për sò cont. Nopà, cand che la gent a l'ha savulo, a l'é andaje dapress a pé dai pais d'antorn. ¹⁴Apress d’ess-ne calà giù, Gesù a l'ha vëddù un baron ëd gent ch'a l'era rivaie, a l'ha avune compassion, e a l'ha varì ij malavi ch’a l’avìo portass-je ansema. ¹⁵Cand ch'a l'é fasse sèira, ij sò dissépoj a son ëvnùit e a l'han dije: "Sto-sì a l'é 'n pòst isolà e a l'é già tard. Manda via la gent, parèj ch'as na vado tuti ant le borgià për catesse da mangé". ¹⁶Ma chiel a l'ha dije: "A-i é nen da manca ch'as na vado. Deje vojàutri cheicòsa da mangé". ¹⁷E a l'han rësponduje: "Ma i l'oma mach sinch pan e doi pess!". ¹⁸"Portemje sì!", a l'ha replicà. ¹⁹Anlora a l'ha dàit istrussion a la gent ëd setesse an sl'erba. A l'ha pijà ij sinch pan e ij doi pess e, an aussand j'euj, al cel a l'ha përnunsià la benedission^[3]. Peui a l'ha brisà ij pan e a l'ha daje ai sò dissépoj e ij dissépoj a la gent. ²⁰Tùit a l'han mangiane e a son ëstane sodisfàit, e dij tòch ch'a l'é vansass-ne a l'han ampinine dòdes cavagne. ²¹Ora, sensa contene le fomne e le masnà, a-i ero apopré sinch mila òm ch'a l'avìo mangià.

Gesù a marcia an sl'eva

²²Sùbit apress ëd lòn, Gesù a ansistìa che ij sò dissépoj a montèisso 'nt la barca e passèisso anans ëd chiel a l'àutra riva, antramentre che chiel a l'avrìa congedà 'l pòpol. ²³E cand ch'a l'ha avulo congedà, a l'é montà daspërchiel an s'un mont për preghé. Cand ch'a l'é vnua la sèira, a l'é restà là. A-i era pì gnun con chiel. ²⁴Ant ël mentre, la barca a l'era già slontanasse da la riva e a l'era sbatùa da j’onde, për motiv che 'l vent a j'era contrari. ²⁵E cand che la neuit a l'era press che finìa^[4] Gesù a l'é vnù da lor an marciand an sl'eva dël lagh. ²⁶E ij dissépoj, an vëddend-lo marcé an sl'eva, a son sbaruvasse e a disìo: "A l'é na carcaveja!" e dla tëmma ch'a n'avìo a son butasse a crijé. ²⁷Nopà, tut sùbit Gesù a l'ha parlaje e a l'ha dije: "Abie 'd corage, i son mi, gnun-e tëmme!". ²⁸E Pero a-j dis: "Signor, s'it ses ti, comanda che mi i vada da ti an marciand an sj’onde". ²⁹E Gesù a-j dis: "Sah, ven!". E Pero, calà giu da la barca, a l'é butasse a marcé an sl'eva për andé da Gesù. ³⁰Ma sicoma che 'l vent a l'era fòrt, a l'é sburdìsse e, mentre ch'a fongava, a l'ha crijà: "Signor, salv-me!". ³¹E sùbit Gesù a l'ha sporzuje la man e a l'ha ciapalo, an disand: "Òm ëd pòca fede: përchè it l'has-to dubità?". ³²Cand ch'a son ëstàit montà 'nt la barca, ël vent a l'é chità. ³³Anlora, coj ch'a l'ero 'nt la barca, a son prostërnass-je 'dnans e a l'han dije: "Për sicur ti 't ses ël Fieul ëd Nosgnor Dé”. ³⁴Peui, passà ch'a son ëstàit dëdlà dël lagh, a son ëvnù 'nt ël pais ëd Genesaret. ³⁵Cand che la gent ëd col pais a l'han arconnossulo, a l'han falo savèj daspërtut tut d'antorn e a-j portavo tùit ij sò malavi. ³⁶E a lo pregavo 'd permëtte mach ch'a tochèisso 'l bòrd ëd soa vestimenta, e tùit coj ch'a l'avrìo tocajla a sarìo varì.

Nòte

1. O "tetràrca".
2. Cfr. Levitich 18:16; 20:21; Luca 3:19-20.
3. O "rendù grassie", a l'ha ciamà a Dé la benedission ëd Nosgnor.
4. Let. "A la quarta vigilia dla neuit".