2 Corint

10

Rispòsta ‘d Pàul a j’acuse ch’a l’avio faje

¹Dël rest, mi, Pàul, iv prego për la dosseur e la bontà dël Crist - combin ch’im renda cont ch’i pense che mi, 'd përson-a, i sia tìmid e genà, ma ardì a vòst riguard mach cand ch’i scrivo da leugn; ²iv prego che cand ch’i vnirai, im òblighe nen a fé ricors a col ardiment ch’i l’avrìa da mostré contra coj ch’a penso che nojàutri i agissoma mach për ëd motivassion uman-e^[1].

³Sicur ch’i soma uman, ma nòstre bataje a son pa combatùe a la manera uman-a. ⁴Për nòstre bataje i dovroma j’arme potente 'd Nosgnor, pa nen j’arme dë sto mond, e con lor i arseivoma la fòrsa për dëstrùe le fortësse dij rasonament uman e për desblé j’argomentassion fàusse. ⁵I gavoma da la stra tuti j’antrap pretensios ch’a ambarasso e ampedisso a la gent ëd conòsse Nosgnor. I foma përzoné dij pensé arviros e i-j mostroma a fé ubidiensa al Crist. ⁶E dòp ch’i seve dventà dël tut ubidient, i soma dispòst a castighé tuti coj ch’a resto dzubidient.

⁷Vardé le còse an facia coma ch’a stan. Se cheidun a l’é sicur d’aparten-e al Crist, a l’avrà 'dcò da arconòsse che nojàutri i lo soma tant coma chiel. ⁸A peul ësmijé ch’im vanto tròp ëd l’autorità che Nosgnor a l’ha dame. Nòstra autorità, contut, a l’é për vòstra edificassion e nen për vòstra dëstrussion. A l’é parèj ch’i l’hai gnun-a onta 'd dovré mia autorità.

⁹I veuj nen ch’a smijèissa ch’im n’aprofito 'd mie litre coma s’a fusso 'n mojen d’intimidassion. ¹⁰Cheidun a dis che mie litre a son fòrte e dure, ma che an facia i son fiach e che mie paròle a l’han gnun valor. ¹¹Donca, che col-lì a sàpia che, cand ch’i sarai present, mie assion a saran pien-e 'd fòrsa tanme le litre ch’i mando cand ch’i son lontan.

¹²Is ancaloma nen ëd fé l’istess ëd coj ch’as racomando da soj, i l’oma nen la facia 'd paragonesse a lor. Lor a capisso nen ch’as paragon-o mach l’un a l’àutr e a dovro lor istess coma 'd criteri ‘d mzura: lolì a l’ha gnun sens! ¹³Nojàutri, a l’opòst, is doma nen d’arie 'd conòsse lòn ch’a l’é fòra ‘d nòstra area d’autorità, perchè ch’i conossoma coj ch'a sìo ij lìmit che Nosgnor a l’ha dane e ch’a comprendo nòst travaj con vojàutri.

¹⁴Përchè is ëstendoma nen noi istess pì che 'd lòn ch’a venta, coma se nojàutri i fusso nen rivà fin-a a vojàutri. Fin-a a vojàutri, contut, i soma bin rivaje con la predicassion dla Bon-a Neuva dël Crist: a Corint i na soma stàit ij prim.

¹⁵Is vantoma gnanca e i pretendoma nen ëd mes-cesse 'nt ël travaj d’àutri, ma i speroma che, con la chërsùa 'd vòstra fede, ij lìmit ëd nost travaj a peudo estend-se, ¹⁶fin-a a prediché l’Evangeli an ëd leugh ch’a stan motobin al dëdlà 'd vojàutri, andova che gnun d’àutri a l’abia mai travajà. A sarà 'ntlora ch’i podroma 'd sicur pì nen esse acusà 'd buté 'l nas ant ël travaj ëd cheidun d’àutri. ¹Coma ch’a dis la Scritura: “Chi ch’a veul vantesse, ch’as vanta mach an Nosgnor^[2]”. ¹⁸Përchè ch’a mérita nen d’aprovassion col ch’as racomanda da chiel midem, ma col che Nosgnor a racomanda.

Nòte

↑ O “scond la carn”.
↑ Cfr. Geremia 9:24.

[1] O “scond la carn”.

[2] Cfr. Geremia 9:24.

[1]

[2]