La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Corint/2Corint 1

←1 Corint 16

La Bibia piemontèisa Litre ai Corint

2 Corint 2→

La Bìbia piemontèisa - 2Corint 1

2 Corint

1

Salutassion

¹Pàul, n’apòstol ëd Gesù Crist për ël volèj ëd Nosgnor, ansem al frel Timòt, a la cesa ’d Nosgnor ch’a l’é a Corint^[1] e a tut ël pòpol sant ch’a viv ant tuta l’Acaja. ²Che la grassia e la pas av sio dàite da Dé, nòst pare e da Gesù Crist, ël Signor.

Ringrassiament a Nosgnor

³Ch’a sia laudà 'l Dé e Pare 'd Nosgnor Gesù Crist, ël Pare misericordios e la sorgiss ëd tute le consolassion. ⁴A l’é chiel ch’an consòla an tute j’aflission ch’i l’oma, përchè, grassie a la consolassion ch’i arseivoma da Nosgnor, noi midem i peuda consolé coj ch’a son an qualsëssìa aflission. ⁵Vera, i pijoma part an abundansa dij patiment ëd Crist ma, grassie a chiel, a l’é 'dcò bondosa la consolassion ch’i arseivoma da chiel. ⁶S’i l’oma da passé 'd tribolassion a l’é përchè vojàutri i sie consolà e salvà; e s’i soma consolà, a l’é përché  vojàutri i peusse arsèive cola consolassion ch’av fà soporté con passiensa ij patiment midem ch’i l’oma nojàutri. ⁷La speransa ch’i l’oma a riguard ëd vojàutri a l’é ferma: i savoma che, an pijand part dij nòstri patiment, i pijeve 'dcò part ëd nòstra consolassion.

⁸Car ij mè frej e seur! I pensoma ch’i l’abie da savèj dle aflission ch’a son rivane ant la provinsa dl’Asia^[2]. I soma stàit cargane motobin al dëdlà 'd lòn ch’i pensavo 'd podèj soporté, fin-a a la mira ch’i l’avìo squasi perdù la speransa 'd dzurviv-ne. ⁹An nojàutri i pensavo d’avèj già arseivù nòstra sentensa 'd mòrt; lolì, contut, a l’é stàit përchè i chitèisso 'd fidesse an noi midem e ch’i amprendèisso a fidesse mach an Nosgnor, col ch’arsussita ij mòrt. ¹⁰A l’é stàit chiel ch’a l’ha salvane da 'n perìcol ëd mòrt tant grev e chiel an na salverà ancora. I l’oma butà tuta nòstra speransa an chiel e chiel a seguiterà a salvene ¹¹ëdcò con l’agiut ëd vòstre preghiere. Parèj, la grassia ch’i l’avroma otnù për la preghiera 'd tante përson-e, a farà che tanti a rendo grassie a Nosgnor për nojàutri.

Pàul a rimanda lòn ch’a l’avìa progetà

¹²Se mai i podèisso vantesse 'd cheicòsa, a l’è 'd lòn che nòstra cossiensa a na dà la conferma, visadì ch’i soma comportasse an mes al mond e dzurtut an tra 'd vojàutri con cola semplicità^[3] e sincerità ch’a ven-o da Nosgnor, e ch’a son ël frut^[4] ëd soa grassia e pa nen ëd la saviëssa uman-a. ¹³An nostre litre i l’oma sèmper parlà ciàir, sensa ambiguità, ëd manera che tuti a podèisso bin antende. I spero ch’i rivreve tòst a comprende dël tut ¹⁴lòn ch’i dise ch'i l'eve nen capì, ëd manera che, ël dì che 'l Signor Gesù a sarà d’artorn, i podreve bin sentive orgolios ëd nojàutri, l’istess ch’i soma orgojos ëd vojàutri.

¹⁵Da già ch’i j’ero sicur ëd vòstra comprension e fiducia, i l’avìa progetà ‘d ven-e prima a troveve për ch’i l’avèisse na sconda benedission; ¹⁶an passand për Corint, i sarìa andàit an Macedònia^[5], da 'ndoa i sarìa tornà da vojàutri përchè im giutèisse a pronté mè viagi an Giudèa.

¹⁷A j’ero coj-lì ij mè pian. Cand ch’am proponìo lolì, l’hai-ne fòrsi falo con legerëssa? Penseve fòrsi ch’i sia tanme la gent dë sto mond ch’a dis ëd sì mentre ch’an vrità a veul dì che 'd nò? ¹⁸Nosgnor am m’é 'n testimòni fedel che la paròla ch’iv disoma a pendriola nen da “Sì” a “Nò”. ¹⁹Ël Fieul ëd Nosgnor, Gesù Crist, ch’i l’oma nunsiave an tra ‘d voi, tant mi che Silvan e Timòt^[6], a l’ha mai pendriolà tra “Sì” e “Nò”. Nosgnor a l’é ‘l màssim “sì” ch’a-i sia: chiel a fà sèmper lòn ch’a dis, ²⁰përchè tute le promësse che Nosgnor a l’ha fàit a son compisse an Crist con un “sì” ciàir e fòrt. A l’é për lòn che 'dcò nojàutri i levoma fòrt al cél ij nòstri “Amen!” (ch’a veul dì “Bin fàit!”) a la glòria ‘d Nosgnor.

²¹A l’é Nosgnor ch’an dà la fòrsa, ansema a vojàutri, dë sté ferm ant la fede an Crist. A l’é chiel ch’a l’ha dane la comission ch’i loma ²²e ch’a l’ha marcane con sò cacèt e, coma na capara, a l’ha butà an nòstri cheur ël don ëd sò Spirit.

²³Ora, iv dago mia sicurassion, për mia vita midema, e i ciamo Nosgnor a fene da testimòni che, si ancora i son nen ëvnùit a Corint, a l’é stàit për riguard a vojàutri, për risparmieve na severa amonission. ²⁴An efet, i vorsoma nen dominé sù vòstra fede, da già ch’i na seve stàit ferm, ma i vorsoma mach colaboré con vojàutri, parèj ch’i sie pien ëd gòj.  

Nòte

1. Cfr. At 18:1.
2. Cfr. 1 Corint 15:32.
3. Ëd motivassion pure, sensa ipocrisìa, doblura.
4. O “ch'a dipendo da”.
5. Cfr. At. 19:21.
6. Cfr. At 18:5.