Anònim/Piemontèide/Cant 31
MERCO CANT XXXI[modifiché]
Andoa as fa un seugn dròlo
Che tóiro ’nt la mia ment l’era rojà.
Dëstisse le candèile.
Ël seugn am ciapa fòrt e da cogià
am pòrta fra le stèile.
Desen-e ’d neuve face mi l’avìa
coj di mi già ’ncontrà
e ’dess soe grise ombre ’n sla mia via
tajavo la mia stra.
Maraje sensa deuit am ësgnacavo
ma ’n mes a lor surtìo
le face pì ’mportante ch’a ’mnassavo
e peui dòp ’s n’andasìo.
Ampess col’infernal grama baudëtta
a l’ha ’mpinì ’l servel.
Cò mi l’hai mia bataja, cita Assiëtta,
tut sòn l’era pa bel.
I seugn che ’l vësco Màssim pija a bòte
Dossin, Merlin, Gerard.
“E fa tension cò ti a cole tòte
ch’a chërdo a sti maliard!”
Am crija Giòrz ëd Cher: “Ven a combate!”
e ’l nòbil segusin
con chiel part për la goèra. “Teste mate! ”
dis Còssio ai sò visin.
“Na vòlta mi chërdìa ’d podèj tut”
disìa ’l re blagheur
d’Ivreja tra na lerma e ’n cit sangiut
“Dess viv con sto maleur!”
“Maleur sarà toa ira!” diso ij Pare
chitand ij sò sermon.
“A cor pì fòrt che ti ’nt le soe gare
ës temp, brut caporion! ”
“Sareje tùit an gabia ij prepotent!”
a crija la maraja
“Arduin, Medev, Guglielm! La nòsta gent
l’é stofia dla gentaja!”
E peui faran na fin da fé sbaruv
e’m treuv dzora dël ròch
al temp dël sacrifissi ’n mes a luv
ch’a veulo feme a tòch.
“Difend la toa nassion! Sta nen fërm lì!
Cor lest vers la vitòria!”
bragalo a la mia drita e penso mi
davzin-a la mia glòria.
“Arziga nen la sacra toa pel
për ver o fàuss drapò! ”
Con Mica mila s-ciav a fan rabel
passand l’eva dël Pò.
“A conta ’d pì l’amor! ” dis Aleram.
Mi fas si con la testa.
Sent fomne da Monfòrt con fer e aram
am veulo fé la festa.
Comando e tiro ’d brogg tanti marchèis
e duca e comandant.
An fond la gran biròs-cia ij Piemontèis
son lor ch’ la tiro tant.
El seugn s’antërvujava ’n mila grop
e gnun a m’j’arlamava.
Scapava ’n mes ai bòsch e ’nsima ai cop,
ma dòp quaidun am pijava.
“Dësvijte, mòla ’d deurme, tirte su!
Tra ’n pòch a l’é mesdì!
Che bifa ’t l’has! Të smije bin sbatù!
Gavomsse da ’s pòst sì!”
L’hai mai avù pì tard durbind mè euj
pì gòj che ’n col di lì.
Dël fià ch’i l’hai tirà m’arcòrd ancheuj,
son pen-a ’dess varì.
“Le masche i l’hai s-ciairà, che grama neuit!”
i-j dis batind mè dent.
Stavira mi ’m pensava ’d finì cheuit.
Che dròla nòsta ment!
“Veul dì che ’l cheur galòpa sërcand pas,
ma arziga ’d nen truvela.
Spatara ij tò gròss dùbit, a l’é ’l cas
s’it veule vita bela.”
“L’é sempe la vrità che ’n pòch s’ëstërma.
Sossì ’m va pì nen bin.
L’é temp ch’i treuva ’dess na mira fërma.
La susto motobin.
Veuj n’ùltima paròla ’n sla nassion
e ’dcò ’n sla libertà
e peui veuj na certëssa ’n religion,
adess a-i na j’é pa.”
“L’é giust ch’it ciame sòn: mè ùltim but
l’é pròpe ’d fé savèj
ste còse ’n sicurëssa : ’t savras tut
cò ’t bastërà avèj.
Passoma ’dess ant l’época ’nciarmanta
andoa a l’han ciamà
me ti còsa ’n sta vita assè ’mportanta
deuv fé la gent ch’a sa.
Për guida noi ciaproma un vej frà
ch’l’ha avù na longa vita.
Scotand le soe paròle ’s capirà
cò’a dura e còsa a chita.”
L’é torna ’l maestral che da ponent
an pòrta ij maj fransèis
an tuta soa stòria prepotent
con noi tròp indifèis.
“Da sì bogioma nen, passëran mai! ”
a crija’n comandant.
Son mila e mila e ’d pì nemis giomai
ananz tra brògg e cant.
“Noi soma la difèisa ’d nòsta gent.
Dré ’d noi j’é pa ’d salvëssa.
Se ’ncheuj noi finiroma, tnilo a ment:
doman a diran mëssa
an nòsta capital coj animaj
ch’an veulo conquisté.
Andoma a fé capon tuti sti Gaj,
brusomje ’n sël daré.”
Deuv nen, chërdo, conté dj’eròj dl’Assiëtta.
A viv ’nco la vitòria.
L’é fòrse la pì bela, fòrta e s-cëtta
ch’i l’hai ant la memòria.