Rino Serra/Le fior dël mal/112
CXII. Le doe bon-e seure
[modifiché]La dësbàucia e la mòrt a son doe amabij fije,
Riche 'd salute e a basin bin piassà,
Dont ël fianch sempe vèrgin e da strass vestìe
Che 'n sò travaj etern l'ha pa mai catà.
Al poeta dësgrassià, nemis ëd le famije,
Favorì da l'infern e cortisan mal dotà,
Tombe e casin a mostro sota soe leje
Un let che l'aringret a l'ha pa mai duvrà.
E la cassia e l'arcoa an bëstëmmié generos
A në spòrzo un-a a la vòta, 'mé doe bon-e seur,
Dij teribij piasì e spaventose dosseur.
Cand t'im sotreras, dësbaucià dai brass scaros?
Oh mòrt, soa rivala 'n anciarm, at va 'ncor ampess
A vnì su sòi mirt infet, a enté tòi nèir sipress?