Rino Serra/Le fior dël mal/113
CXIII. La fontan-a 'd sangh[modifiché]
A më smija a vòlte che mè sangh a cola a flut,
Come na fontan-a con sòi ritmich sangiut.
Con un longh ciusion mi i sent la colura
E im toch daspërtut për truvé la blëssura.
A travers la sità, coma 'nt un camp sarà,
Trasformand ël pavé an isolòt, as na va
E a gava la sèj a minca creatura
E colora daspërtut ëd ross la natura.
L'hai ciamà soens a vin trigos, d'andurmì
E pa mach për un di, ël teror ch'am tormenta;
Ël vin rend l'euj pì ciàir e l'orija pì atenta!
Mi i serco 'dcò 'nt l'amor un seugn d'oblì;
Ma l'amor l'é për mi un matarass ëd vuje
Fàit për dé a bèive a ste crudele fije!