Rino Serra/Le fior dël mal/021
XXI. LÀUDA A LA BLËSSA[modifiché]
Dal cel përfond it ven-e, o da l'abiss it seurti,
Oh blëssa? Con tò sguard infernal ëdcò divin,
Confusament la bin fàita col mal it versi
E për lòn it peui esse paragonà al vin.
Ant ij tò euj ël tramont con l'aurora as toca
Të sbarde përfum come sèira tempestosa;
Tòi basin son filtro, n'anfora toa boca
Ch'a fan vil l'eròe e la gioventù coragiosa.
It ven-e dal nèir abiss o 't cali da j'astr?
As taca ai tò cotin 'mé can la sòrt anciarmà;
Ti 't sëmni a cas tant la gòj che ij disastr,
It rispondi 'd gnente ma tut da ti l'é guernà.
Ti 't marci 'n sij mòrt blëssa e 't jë peui cojoné,
Ëd toe gòj l'oror l'é pa col che men va 'nciarmand
E 'l sassinagi, tra ij tòi ciondoj ël pì piasos ch'a-i é,
Su toa pansa orgojos e amorevol va dansand.
Ël precari at vòla 'nvers candèila, sbalucà,
-Benedioma sta fiama!- A dis mentre a s-ciupliss brusand.
L'an-namorà a stranfia 'n sla soa bela 'ngrignà
Coma moribond che soa tomba va carëssand.
Ch'it ven-e dal cel o da l'infern, cò ampòrta,
Oh blëssa! Mostro smisurà, spaventos, nossent!
Se tò euj, tò soris, tò pé am duerto la pòrta
D'un anfinì sconossù ma ch'i-j veuj bin lo sent.
Dal Diav, da Dio...ampòrta? Àngel o siren-a,
Còs ampòrta, se 't rende -Faja da j'euj vlutuant,
Ritm, përfum e lus, o mia ùnica argin-a!-
L'univers meno schifos, j'atim meno pesant?