Rino Serra/Le fior dël mal/019
XIX. LA DONON-A
[modifiché]Ai temp che 'n soa verva potenta la natura
A fasìa nasse quàich fieul mostros minca di,
Che bel vive vzin na donon-a 'n gioventura,
Coma ai pé 'd n'argin-a, un gat ch'a fà piasì.
Pudej vëdde sò còrp con soa ànima 'n fior
Angrandisse liberament an gieugh teribij;
Andviné se a cova na fiama sombra sò cheur
Ant ij sò euj ch'a specio umide nebie mòbij;
Përcore a piasì soe magnifiche forme;
Rampiesse 'n sël vërsant dël ginoj enòrme,
E na quàich vòlta d'istà, cand ij soj malsan,
Straca, a la fan cogé travers la campagna
E deurme tranquilament a l'ombra dij sò sen,
Coma na tranquila bàita ai pé dna montagna.