Rino Serra/Le fior dël mal/006
IJ FARI
[modifiché]Rubens, fium dla dësmentia, giardin dla gargarìa,
Orijé 'd carn frësca 'ndoa vorèisse bin l'é asar,
Doa la vita a cola e la tension l'é mai finìa,
Come l'aria 'nt ël cel e 'l mar ant ël mar;
Leonard da Vinci, specc somber e 'dcò përfond,
Andoa àngej anciarmà, con un doss soris
Tut carià 'd misteri, as fan vëdde al fond
Ëd l'ombra dij giassé e dij pin ch'a saro sò pais;
Rembrandt, trist ospidal tut pien ëd ciusionade,
E da un gròss crosifiss soagnà solament,
Doa l'orassion an pior s'àussa da j'anflade
E un ragg d'invern a lo traversa bruscament;
Michelangel, pòst incert doa Ercoli as vëddo lì
Mës-cesse ai Crist... e peui an pé aussesse
Ëd fantasma bin potent che anvers l'ambrunì
Dëstendend ij di, sò sudari a san ëstrassesse;
La rabia dij bocseur e l'impudensa da fàun,
Ti che 'n pì 't l'has ramassà la blëssa dij vilan,
Con grand cheur gonfi d'orgheuj, òmo debol e giàun.
Pouget, malincònich imperador d'ergastolan;
Wattau, carvé 'ndoa che cheur legendari,
Coma farfale, a vago fiamegiand ëdzà e dlà,
Senari frèsch, leger al ciàir dij lampadari
Ch'anverso su sti baj turbijos la folairà;
Gòja, pien d'angosse e 'd còse sconossùe,
Ëd creà che 'n mes a j'òrge a cheuso 'd nèt,
Ëd veje ch'a së specio e 'd fije patanùe,
Che për tenté ij demòni as rangio ij caussèt;
Delacroix, lagh ëd sangh da àngej gram freguentà,
A l'ombrìa d'un bòsch ëd sapin bin verd, sèmper,
Dova fanfare dròle, sota 'n cel sagrinà
A passo, com un sospir sofocà 'd Weber;
Coste maledission, ste bëstëmmie, sti lament,
Coste estasi sto pioré, sti Te Deum, sti braj,
A l'é arson arpetù da mila labirint e as sent;
A l'é 'dcò n'òpi divin për ij cheur mortaj!
L'é 'n crij arpetù da mila sentinele,
Un ordin arportà da milanta pòrtavos;
L'é 'n faro 'nvisch su mila sitadele,
N'arciam ëd cassador përdù 'nt ël bòsch grandios!
L'é costa Nosgnor, la testimoniansa vera
Che noi pudoma doné dla nòsta dignità
Cost ardent sangiut ch'a vira da era a era
E a ven a meuire a randa dla Vòstra eternità!