Rino Serra/Garcia Lorca/005
Canson minor[modifiché]
A l’han gosse ‘d rosà
J’ale dl’arsigneul,
Gosse ciàire dla lun-a
Tnùe fërme da l’ilusion.
Ël marmo dla fontan-a
A l’ha ‘l basin ëd lë sbrincc
Seugn d’ùmile stèile.
Le cite dij giardin
A diso adieu
Cand i pass. Le ciòche
Ëdcò lor am diso adieu.
J’erbo as baso
Ant l’ambrunì. Mi
I vad piorand për la stra
Dròlo e sensa solussion,
Con la tristëssa ‘d Siran
E ‘d Chisiòt,
Redentor
D’impossibij anfinì
Con ël ritm ëd la mostra.
Mi i vëddo sëchesse ij liri
Al contat ëd mia vos
Macià da lus sagnanta,
E an mia lirica canson
Im vesto da pajasso
Ampovrà. L’amor
Bel e polid l’é stërmasse
Sota n’aragn. Ël sol
Mé n’àutr aragn a më stërma
Con soe piòte d’òr.
I l’avrai mai mia gòj,
Përchè i son istess a l’amor,
Ch’a l’ha le flece ‘d pior,
E la costòdia l’é ‘l cheur.
I daraj tut a j’àutri
E pioreraj mia passion
Come cit abandonà
Ëd na stòria dësmentià.
Granada, dzèmber dël 1918