Neuv Sermon subalpin/A l'é na question ëd fiusa

A l’é na question ëd fiusa

A l’é nen belfé podèj avèj fiusa ‘d quajdun an ësto mond ëd busiard e ‘d sassin ch’a fan tut për sò anteresse. Fé fiusa ‘d quaidun e sté an sla fiusa a son ‘d còse bin ràire. La fiusa as la deuv merité - as dis. S’i pensoma ch’a sia mach ël mond modern a d’esse sétich e sensa fej anvers ëd Gesù, a lòn ch’a dis, a fà e a l’é, i soma an eror. Ant l’episodi dl’evangel ch’i lesoma ancheuj i trovoma che a j’ero tanti an sò pais medésim ch’a-j chërdìo pa. Còsa pensene?

Gesù dëspresià a Nàsaret. “Apress ch'a l'é partì da là, a l'é vnù an sò pais; e ij sò dissépoj a son andaje dapress. Essend rivà ël dì ‘d Saba, a l'é butasse a mostré ant la sinagòga; e vàire ëd coj ch'a lo sentìo a savìo pì nen còsa disse. A disìo an tra 'd lor: "Da 'ndoa ch’a-j ven-o ste còse a chiel-sì? E cò a l'é sta saviëssa ch'a l'han daje, che fin-a ‘d prodis përparèj as faso da soe man? Chiel-sì, é-lo nen ël mèistr da bòsch, fieul ëd Marìa, frel ëd Giaco, e ëd Giose, e ëd Giudé, e ëd Simon? E soe seur, son-ne pa sì, ansem a nojàutri?" E lolì a trovavo ch’a l’era në scandol. Ma Gesù a l'ha dije: "Un profeta a l'é disonorà mach an sò pais, e an mes ai sò parent, e ‘d coj ëd soa famija". Parèj, ambelelà a l'ha podù pa fé ‘d miràcoj, gavà ch'a l'ha varì dontré malavi, an amponendje le man. E a së stupìa motobin ëd l’incredulità ‘d cola gent, e a girava le borgià dj'anviron, an dotrinanda" (Marco 6:1-6).

Për tanti, a l’é sèmper ëstàit malfé ‘d comprende e d’aceté cola ch’i podrìo ciamé “la dopia identità ‘d Gesù”, chi ch’a l’era Gesù. Gesù, anans ëd tut, a l’é ‘n përsonagi dla stòria, quaidun ch’a l’é vivù ant un precis lugh e temp. La gent dël pòst a lo conossìa e a podìo rendne na testimoniansa: “Chiel-sì, é-lo pa nen ël mèistr da bòsch, fieul ëd Marìa, frel ëd Giaco, e ëd Giose, e ëd Giudé, e ëd Simon? E soe seur, son-ne pa sì, ansem a nojàutri?”

Gesù ‘d Nasaret, contut, a stërma na realità dzornatural, na realità ch’a l’é arvelà a coj ch’a l’han arseivù “d’euj për ës-ciairé”. Ëdcò ancheuj, a-i é tanti ch’a son dispòst a d’amëtte che Gesù ‘d Nasareth a l’era na përsona strasordinaria, coma ch’a na seurt da tant an tant, ma mach n’òm coma tuti. A l’é parèj ch’a lo liquido… A l’han magara d’apresiament da feje për soe virtù, a diso ch’a l’é “d’esempi”, ma lolì a-j bogia nen pì ‘d tant. S’as dis a lor che an Gesù a së stërma Nosgnor Dé medésim che, an chiel, ant na manera ùnica ch’as arpetrà mai pì, a l’é fasse n’òm, a diso che lolì a l’é n’esagerassion, un mit, na fàula. Për lor a l’é n’esagerassion ëdcò dì che an Gesù Nosgnor Dé a travaja an tùit ij temp për la trasformassion e la salvëssa eterna ‘d coj ch’as fido an chiel, a fà nen anté ch’a sìo o chi ch’a sìo, e che cole-lì a son mach ëd “teorìe” montà e dësfrutà da “la religion”. Nò: a l’é nen coma che tanti a penso. L’Apòstol Pàul a dis riguard a Gesù: “La bon-a neuva a trata 'd Sò Fieul. Scond Soa dissendensa uman-a, Chiel a ven da David, ma conform a lë Spìrit ëd santificassion, për Soa arsurression dai mòrt, a l'é stàit diciarà con potensa che chiel a l’é 'l Fieul ëd Dé: Nosgnor Gesù Crist. Për Sò mojen i l'hai arseivù 'l privilegi e l'autorità d'apòstol për mné 'd gent ëd tute le nassion a l'ubidiensa ch'a ven da la fèj an chiel” (Roman 1:3-5).

L’identità ancreusa ‘d Gesù, ch’a l’era al prinsipi mach na question “d’intuission” pr’ ij sò dissépoj, a dventa per lor, pòch a pòch sèmper pì ciàira.

Nojàutri cristian i podrìo bin insiste e dimostré coma che Nosgnor Gesù Crist a l’àbia dàit tante preuve ‘d nen esse “un tra ij tanti”, ma d’esse, an manera ùnica e ch’as arpetrà mai pì, Nosgnor Dé vnùit an mes a nojàutri uman për nòstra salvessa. I podrìo multipliché d’evidense e ‘d preuve për përsuade coj ch’a-j chërdo nen, ma a l’avrìa bin pòch efet. La pì part ëd la gent a trovrìa sèmper ëd manere për ëscapé e për giustifiché soa incredulità e mischërdensa. A l’é mach lë Spirit ëd Nosgnor ch’a peul brisé sò arfud ëd chërde, ch’a l’é dzurtut l’evidensa ‘d l’arvira ostinà ‘d gent ch’a veul esse padron-a ‘d chila medésima e fé lòn ch’a veul, sensa gnun Dé “tra ij pé”...

An presensa ‘d seticism, d’incredulità e ‘d pregiudissi, l’euvra ‘d Gesù a sarà sèmper, bele ancheuj, pitòst limità, nen përchè ch’a peussa rendla inùtile e sensa fòrsa, ma përchè la fej, la fiusa an chiel, a sta a la base ‘d minca na “transassion” an tra nojàutri e chiel ch’a l’abia ‘d bon ésit. A Nasaret Gesù: “a l'ha podù pa fé ‘d miràcoj, gavà ch'a l'ha varì dontré malavi” (5). A l’é l’istess ancheuj. Le còse a stan pròpi al contrari ‘d lòn ch’as dis. Nen “vëdde për chërde”, ma “chërde për vëdde”. La Scritura a dis: “La fej a l’é 'l fondament ëd nostra speransa; a l’é la certëssa dl’esistensa ‘d ròbe ch’a-i son, bele s’i podoma nen vëddje. A l’é për la fej che j’antich a l’han meritasse la bon-a reputassion[4] ch’a l’han ancheuj” (Ebreo 11:6).

PREGHIERA

Nosgnor Dé! It arsèivo an mia vita con fiusa, nen ant la speransa d’avèjne ‘d benefissi o ‘d vantagi, ma për chi chi ‘t ses. Dame ‘d podèj onoré toa glòria e toa majestà con n’ubidiensa pien-a ‘d fiusa e ‘d chërse ant la conossensa ‘d toa person-a e d’amor. Amen.