Michel dij Bonavé/Stòrie d'ordinaria portierìa/Pàgina 6
PETRONILLA: - ...che tornerò... ch’i tornerai... a fé la portiera ambelessì!...
- A parla daspërchila -
A sarìa pro bel esse na colomba... e volé
– Peui girand-se vers ël pùblich –
Quaidun ëd vojàutri a l’ha dit che pì che na colomba mi i smijo a na pita?
E bin chiel-lì as ved ch’a l’é un pito da già ch’as n’antend parèj ëd polaje... -
A pensa un moment e peui a taca sospirosa.
PETRONILLA: - Polaje... polastr... polastrin... pole
– Giù un bel sospir -
... vàire ch’a l’é ch’i mangio pì nen un polastrin... un ëd coj tënner... coj con le piume fin-e fin-e... un ëd coj ch’a ausso ancor nen tant la crësta con le pole dël polé... miraco a l’é da quand ch’a-i é pì nen magna Cinta... chila a vnisìa giù da Andzen con la cavagna për porté a vende soe mërcansìe al mërcà ’d piassa Madama... –
As buta a conté con ij dij ëd na man.
PETRONILLA: - A saran già pì che sinch ani che magna a l’é mancà...
tut d’un colp... a l’é ciapaje un colp e va-là pipì!...
A son sèmper ëd meno ij campagnin ch’a ven-o a vende soe ròbe al mërcà... adess a son ij sitadin ch’a van a cerchesje diretament an sël pòst...
coj ch’a blago përchè a l’han la vitura...
la sessent...
pagà a rate...
coj ch’a fan jë sgnor con ël milasent...
coma col blagheur e prepotent ëd monsù Bertana...
sì, pròpi chiel-lì ch’a l’ha sò laboratòri an mes a la cort, andoa ch’a fan le stòfe plissëttà...
A mi am piasrìa pro avèj un ëd coj cotin con mila pieghëtte ch’a son tant a la mòda... ma chiel-lì... col rancinass... pitòst che fé omagi a la portiera dle pesse dë sconda sernia a-j dà a lë strassé... a l’é gram... a l’é gram chiel-lì... se i savèjsse coma ch’a le gram... pì che ’l tòssi e quand ch’a spuva an tèra a fà fin-a fum... coma un diav... a sarà përchè a l’é ’dcò sòp, ma la gramissia a-j fà da pontel.
Parloma peui nen ëd coma ch’a trata soe lavorante... coma ’d pesse da pé e se mach a na ved un-a ch’as fërma a dì na paròla con Nilla, ch’i sarìa peui mi visadì la portiera, a l’é bon a feje na lavada ’d testa da mortifichela coma l’ùltima dle cagne...
Chiel-lì a l’é così gram ch’a l’é bon a pisté... iv ciamo pardòn... le merde dij can për portemje sota a l’andor e su për le scale... mach për gramissia... mach për feme dispet... mach për vëdme an ginojon a polidé... -
A fà ’l gest ëd fërté con la ramassa.
PETRONILLA: - I disìa prima dle viture... n’àutra bela rogna për mi... a son d’angign ch’a perdo d’euli da tute le part e a lasso ’d mace ch’a van pì nen via... e Nilla a fërta... a fërta... a fërta... fin-a a frustesse le man...
Passiensa për la Balila ’d monsù Pagliolico,
cola a l’é un cimeli dël passà ch’a la speta già Biscaretti ’d Rufìa... am fà tenerëssa... tutun chiel a la ten pì bin che na morosa... va bin che a soa età a peul mach pì pensé a piston e marmita... a-i gava la póer con ël piumèt dë struss, a la lustra con la bambasin-a e peui...
quand ch’a la buta an mòto...
a l’ha fin-a por ëd feje mal e a la lassa scaudé dasiòt dasiòt... i m’ancalo nen a ciamejlo...
ma am piasrìa tant fé un gir për Turin con cola Balila color Bareul... con ij parafangh nèir e le cromadure lustre coma ij boton ëd la giaca d’un prinsi... -
Antant ch’a parla sugnanta a campa via la ramassa ch’a l’avìa ancora an man, a torna gavesse ’l faudal, as dësgropa ’l folar e a vòla via ’nt un dij sò seugn.
PETRONILLA: - ... ël safeur am duverta la portiera dla vitura... a l’é un bel fieul... con ij barbis a manubrio... la giaca bleu maren con ij boton d’òr... ël capel con l’ongia... le scarpe lusente ’d vërnis nèira... e ij guant ëd pel ëd cravieul, tajà sël dòs ëd le man e sle nosëtte... -
Dovrand la cadrega, ch’a l’ha spostà lontan da la tàula, a fà ’l gest ëd setesse an vitura.
PETRONILLA: - Im seto fasend atension a nen strafogné la vesta e ’d nen fé vëdde tròp ij ginoj... peui... fasend un gest a Batìsta ch’a vada pura anans... i m’anvisco un sigarèt con un bochin longh mes méter... -
A pija un ghërsin da an sla tàula e a lo dòvra coma bochin.
PETRONILLA: - Andoma pura, Batìsta!
Và pura... pòrta toa Nilla andoa ch’it sas ti... pòrt-la... pòrt-la... -
As buta a canté «Nilo blu» (coma prima a basto pòchi vers e a peul andé bin ëdcò na registrassion).
Quando il buio fitto scende sull'Egitto,
sal la mezza luna in ciel.
Godono gli amanti
fascinosi istanti
tra l'olir d'un Asfodel.
E le mummie a mezzanotte
ti saltellano il fox-trot,
mentre un coccodrillo,
tacito e tranquillo,
mostra i denti ad un cammel.
Laggiù, sul Nilo Blu,
non v'è che del bambù.
Dei loti bianchi ritti sullo stel
e c'è la manna
che vien giù dal ciel.
Laggiù, sul Nilo Blu,
non c'è più la virtù.
Si sposano le gru
insieme ai marabù,
laggiù, sul Nilo Blu.
Quando verso sera rugge la pantera,
brilla un disco rosso in ciel.
Piangono i leoni
caldi lacrimoni
aspettando il desinar.
La gazzella saltellante
corre dal suo spasimante
mentre che il serpente,
molto intraprendente,
cerca un'Eva da tentar.
Laggiù, sul Nilo Blu,
non v'è che del bambù,
dei loti bianchi ritti sullo stel
e c'è la manna
che vien giù dal ciel.
Laggiù, sul Nilo Blu,
non c'è più la virtù.
Si sposano le gru
insieme ai marabù,
laggiù, sul Nilo Blu.
Si sposano le gru
insieme ai marabù,
laggiù, sul Nilo Blu!
A s’aussa da la cadrega coma s’a sugnèissa.