Michel dij Bonavé/Stòrie d'ordinaria portierìa/Pàgina 5
PETRONILLA: - Le papere...
- A sospira - ij papàver... -
As toca ’l còrp con fé sensual imitand ij gest ch’a l’ha vist fé a la television -
An fond mi i sarìa pro na bela papera, na bela aniòta e... an gir... a-i son tanti bej papàver... bej, àut, ross... coma ’l feu... coma l’amor...
- N’àutr sospir -
Ah l’amor!... Ij papàver ross... a mè pais a-j ciamavo le basadòne... a-i sarà pro un motiv për cost nòm?
- A pija la ramassa e a na guarda ’l man-i coma se as tratèissa ’d na përson-a - Ah! Se i trovèissa mè papàver... ch’a basa soa dòna... bel, àut, ross... che bel papàver... e ch’a sà basé così bin...
- Ant la fòga a pòrta ’l man-i dla ramassa tacà a la boca con j’euj sarà, a lo basa con traspòrt e sùbit as dësvija -
PETRONILLA: - Beech!
- A spuva e a campa për tèra la ramassa -
I l’hai basà la ramassa... Pòvra Nilla!...
I vëdde coma ch’i son mal butà?
A basé la ramassa!...
Àutr che papàver, àutr che basadòna!...
Àutr che papere e aniòt!...
Mi i son mach Nilla, la portiera!
I son mach n’òca...
n’òca da gamalo! -
As buta torna ij cavèj stërmà sota al folar, a pija sò faudal da portiera e pian pian a torna vestilo. As guarda con cola tenùa da travaj così anònima.
PETRONILLA: - Guardeme torna-sì... nèira coma na bòja panatera... nèira coma ’l carbon
- A pianta un crij -
Ah! Ël carbon!...
Feme gnanca pensé al carbon!... Mach a nominelo am ven lë sgiaj!...
Carbon, carbon, carbon!...
Torment ëd l’invern për la schin-a dla pòvra Nilla... che tut ant un nen a dventa... Carbonilla!...
A son ancor nen drocaje tute le feuje dai plato ’d piassa Madama che già a taca la landa
- Nilla a imita le vos da òm e da fomna -
«Nilla? A l’é peui tut pront për ëscaudé?».
«Nilla? La caudera a l’han peui già polidala? Spetoma nen ch’a sia ora ’d taché ij termo!».
«Nilla! I podrìo nen dé già na giolà ai termo përchè stamatin a fé ’l bagn a l’é vnume un frisson...».
«Ch’a disa tòta» - e a mi quand ch’am ciamo tòta am monta na flin-a... - «nen për esse sgonfios... ma i l’hai ancor nen vëddù porté ’l carbon... i spetoma ch’a-i sia la fiòca an sij marciapé?... ».
E Nilla a scota, e Nilla a travond l’amèr e ’l nervos coma che d’invern... a manda giù la póer nèira dël carbon...
Òh già!... përchè... s’i lo savèjsse nen a toca sèmper a mi ’dcò ’l mandé anans ël riscaudament...
Che bel divertiment!...
Andé giù an cròta almen vint vire al di... calé giù për cola scala scura... mi... pròpi mi... ch’i l’hai sèmper avù na por tremenda dlë scur e dij rat... ah già! Ij rat... përchè con tuti ij gat ch’a-i son an costa ca ij rat a trionfo... a son lor ij padron ëd le cròte... a son nèir coma ’l carbon con j’euj anvisch ch’a brilo a lë scur... ah! Che sgiaj!
Pòvra Nilla!...
E ij gat?
A son tuti gat ësgnor ch’a mangio mach ël cicin e... ai rat chi ch’a deuv penseje?... Nilla!...
As capiss!...
Mi i-j rivo a còl con la pala dël carbon e apress i-j mando a pijé ’l sol andrinta a la caudera...
Mi i lo odio ’l carbon... coma ij rat!
I maledisso minca palà ch’i campo andrinta a cola boca afamà dla caudera... ch’a ciama a tute j’ore e a mangia... a brusa... a mangia... a brusa... për ten-e ’l cul al càud a madame e monsù!...
Ma a l’é nen finìa parèj... apress a venta gavé via ’l maciafer, la scòria, la porcherìa, j’avans dël disné ’d madama caudera... costa a l’é n’àutra còsa piasosa ch’a serv a rangé ij brass, la schin-a e le man ëd la pòvra Nilla...
i savèjsse che piasì ch’a fà forgioné andrinta a la pansa afoà për dëstaché cole croste rosse coma la coa dël diav... con le vampà ’d calor ch’at rustisso la gola, ch’at bruso ij cavèj e ij pluch an sij brass... sté pura tranquij che Nilla a l’ha pa dabzògn ëd ranchesje via con la sira bujenta o con le pinsëtte... coma ch’a fan cole dël cine... Nilla a sarìa bele pronta a fé ’l cine... ma an costa ca àutr che un cine... cost a l’é nen un palass normal, a l’é ’l Dòm ëd Milan!... Na baraonda, na babilònia, a l’é pess che ’l mërcà ’d Pòrta Palass!...
Cost a l’é nen un palass... a l’é n’anlevament ëd bestie... a doe e a quatr piòte... con o sensa j’ale... ma l’ùnica ch’a vorerìa savèj volé, ch’a sarìa peui la Nilla sì present, a l’é sèmper sì
- A fà un gest për indiché cola stansia andoa ch’a viv -
gropà a le bare ’d costa përzon...
cost palass a l’ha ancora l’arcòrd viv ëd le përzon...
le nòstre përzon a j’ero ’nt le cròte...
le përzon andoa ch’as rintanava la gent an temp ëd guèra... cole përzon adess a son veuide, dësmentià...
ma a son lì... pronte a conté soa stòria con le scrite an sij mur e le nice për le mascre antigas... adess a j’ampinisso ’d carbon campand-lo giù da le frà a livel dël marciapé... ròba nèira d’adess e ròba nèira d’antlora... ël temp a gieuga con noi... ma ij color a son sèmper l’istess -
As toca sò faudal nèir, a pija da la tàula (o da quàich àutra part) un tòch ëd carbon e a lo mostra al pùblich.
PETRONILLA: - L’ùnica còsa ch’i peuss fé volé ambelessì a l’é mia fantasìa
- a fà ’l gest ëd duverté na fnestra -
i duverto la fnestra e va-là... i-j dago l’andi... vòla via... coma ij colomb... o mej... coma na colomba...
la colomba bianca ’d Nilla...
nòstra colomba bianca:
A pija torna la ramassa e as buta a canté dovrand-la coma micròfono(coma prima a basto pòchi vers e a peul andé bin ëdcò na registrassion). A canta la canson ëd Nilla Pizzi «Vola colomba».
Dio del Ciel
se fossi una colomba
Vorrei volar laggiù
dov'è il mio amor,
Che inginocchiato a San Giusto
Prega con l'animo mesto:
Fa che il mio amore torni
Ma torni presto
Vola,
colomba bianca,
vola
Diglielo tu
Che tornerò
Dille che non sarà più sola
E che mai più
La lascerò
Fummo felici uniti e ci han divisi
Ci sorrideva il sole, il cielo, il mar
Noi lasciavamo il cantiere
Lieti del nostro lavoro
E il campanon din don
Ci faceva il coro
Vola, colomba bianca, vola
Diglielo tu
Che tornerò
Tutte le sere m'addormento triste
E nei miei sogni piango e invoco te
Anche il mi vecio te sogna
Pensa alle pene sofferte
Piange e nasconde il viso tra le coperte.
Vola, colomba bianca, vola
Diglielo tu Che tornerò Diglielo tu
Che tornerò.
A finiss la canson e chila a continua giontandje d’àutre paròle.