La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Samuel/2 Samuel 2

←2 Samuel 1

La Bibia piemontèisa Prim e scond lìber ëd Samuel

2 Samuel 3→

2 Samuel

Pàgina revisionà

2

David, rè ‘d Giuda

¹Dòp ëd sòn, David a l’ha consultà Nosgnor. A l’ha ciamaje: “Dovrìa-ne monté an cheidun-a dle sità ‘d Giuda? E’l Signor a l’ha rësponduje: “Eh, móntie!”. E David: “An che sità avrìa-ne da monteie?”, e la rëspòsta ‘d Nosgnor a l’è stàita: “Monta a Ebron”. ²David a l’é donca montaie con soe doe fomne: Achinoam ëd Iesrel e Abigail dël Carmel, ch’a l’era stàita la fomna ‘d Nabal. ³David a l’ha ‘dcò fàit monté tute soe trope, mincadun con soa famija, e tuti lor a l’han ëstabilisse ant le borgià dla sità d’Ebron. ⁴Ambelelà a son andàit a trovelo j’òm ëd Giuda e a l’han consacrà David coma rè ‘d Giuda.

A l’han fàit savèj a David ch'a l'era staita la gent ëd Iabed an Ghilead a sotré Saul. ⁵Antlora David a l’ha mandaje ‘d mëssagé për dije: “Ch’i sie benedì da Nosgnor vojàutri ch’i l’eve fàit cost’ euvra ‘d misericòrdia con Saul, vòst signor e i l’eve sotralo! ⁶Che Nosgnor a sia con vojàutri sèmper fedel e misericordios. Da mia part, ëdcò mi iv traterai bin, përchè i l’eve fàit costa euvra bon-a. ⁷Ore, àbie ‘d corage e esse vajant. A l’é vera che Saul, vòst signor, a l’é mòrt, ma la casà ‘d Giuda a l’ha consacrà mi coma sò rè”.

Isboset, sucessor ëd Saul

⁸Abner, fieul ëd Ner, general an cap ëd l’armèja ‘d Saul, a l’ha mandà a ciamé Isboset^[1], fieul ëd Saul, e a l’han ëmnalo a a Macanaim. ⁹Ambelelà a l’han nominalo rè an sle tere ‘d Ghilead, d’Aser, Iesrel, Efraim e Beniamin: an sostansa tuta Israel. ¹⁰Isboset, fieul ëd Saul, a l'avìa quarant' agn ant ël moment ch'a l'é stàit fàit rè e a l'ha regnà doi agn. Mach la ca 'd Giuda a pijava le part ëd David. ¹¹David a l'era stàit rè d'Ebron për set agn e ses mèis.

La guèra an tra Israel e Giuda

¹²Abner fieul ëd Ner e ij minìstr d'Isboset, fieul ëd Saul, a son surtì da Macanaim e a son portasse anvers Gabaon. ¹³Ëdcò Ioab, fieul ëd Zeruia,e ij cambrada 'd David, a son butasse an marcia e a son trovasse dacant dël bassin ëd Gabaon. Costi-sì a stasìo davzin al bassin da na banda e coj-là da l'àutra. ¹⁴Antlora Abner a l’ha crijà a Ioab: “E se a seurtièisso ij nòstri giovo e as ëscontrèisso^[2] dëdnans a nojàutri?”. Ioab a l’ha rësponduje: “Ch’a seurto pro!”. ¹⁵A son donca surtì, e a son contasse dódes òm da la banda ‘d Beniamin e d’Isboset, fieul ëd Saul, e dódes an tra j’òm ëd David. ¹⁶Mincadun ëd lor a l'ha ciapà sò aversari për la testa e a l'ha piantàje soa spa ant ël fianch, ëd manera che, a son tombàsse a còl tùit ansema. Për lòn col leu dacant Gabaon, a l'é stàit ciamà Camp dij Fianch.

¹⁷La bataja a l'era stàita motobin dura col di-là. Abner e la gent d' Israel a son ëstàit batù dëdnans a j’òm ëd David. ¹⁸A-i j'ero ambelà ij tre fieuj ëd Zeruia: Ioab, Abisai, Asael. Asael a l'era 'd pé leger tanme na gaséla servàia. ¹⁹Asael a l'é butàsse a corje d'apress a Abner, stasendje dré. A corìa dré a Abner sensa scarté nì a drita nì a gàucia. ²⁰Abner a l'é virasse andré e a l'ha crijàje: “Ses-to ti Asael?”. A l'ha rësponduje: “I lo son!”. ²¹Abner a l'ha giontà: “Virte a drita o a mancin-a, ciapa cheidun dij giovo e pòrta via soe dëspeuje!”. Ma Asael a vorìa pa chité dë steje dapress. ²²Abner a l'é tornà a dije:”Chita dë vnime darera. Veus-to pròpi ch'i t'ëslonga për tèra? Coma che podrài-ne aussé j'euj anvers ëd Ioab tò frel? ²³Ma da già che col-lì a vorìa pa savèjne d'artiresse, a l'ha colpilo con ël cò dla lansa a l'angonaja, përparèj che la lansa a l'é surtije da daré e chiel a l'é tombà ambelelì. Antlora coj ch’a l'ero rivà an sël pòst andova che Asael a l'era tombà mòrt, a son fermasse. ²⁴Ma Ioab e Abisai a l'han ëstaje dapress d’Abner, fin-a che, calà 'l sol, a son rivà a la colin-a d'Ama, an facia a Ghiach, an sla stra dël desert ëd Gabaon. ²⁵Ij Beniaminita a son butasse ansema daré d'Abner an formand në strop satì e a son fermasse an cò 'd na colin-a. ²⁶Abner a l’ha crijà a Ioab e a l’ha dije: “A dovrà sempe mangè la spa? Sas-to pa che a la fin a-i restrà mach d'amaritùdin? Còsa t'ëspete a comandeje a toa gent ëd piantela lì 'd përseguité ij sò frej! ²⁷Ioab a l'ha rëspondù: “Com a l'é vera che Nosgnor a viv, se ti 't l'avèisse pa parlà, la mia gent a l'avrìa pa chità dë steje dapress mincadun ël sò frel fin-a a la matin!” ²⁸Antlora Ioab a l'ha fàit soné 'l còrn e e tùit ij sò òm a son fermasse, a l'han pa pì andaje dré a Israel, e a l'han chità 'l combatiment.

²⁹Abner e ij sò, a l'han marcià tuta la neuit travers l'Arabà, e passà 'l Giordan, a l'han seguità a marcé për tuta la matin, fin-a che a son rivà a Macanaim. ³⁰Ioab, chità 'd deje dapress a Abner, a l'ha assemblà tuta soa gent: dj'òm ëd David a l'avìa perdune mach disneuv, sensa conté Asael. ³¹Ma ij soldà vajant ëd David a l'avìo massà ij Beniaminita e j’òm ëd Abner, an tut terzentessessanta òm. ³²a l'han peui portà Asael e a l'han sotralo a Betlem ant la tomba 'd sò pare. Peui Ioab e soa tropa a l'han marcià tuta la neuit për rivé a primalba a Ebron.

Nòte

1. Ël nòm Isboset (Ish-Boshet) an ebràich a veul dì “n’onta d’òm”. A presupon na forma pì antica: Ish-Baal (òm dël Signor”) con ël nòm “Baal” dovrà për ël Dé d’Israel. Për motiv, contut, che la divinità cananita a l’era ‘dcò ciamà Baal, cola part dël nòm a l’era stàita rimpiassà con la paròla “onta”.
2. An ebràich, lòn ch’i l’oma voltà con “ëscontré” a l’é “gieughe”. As tratava ‘d combatiment ëd gladiator, anté che ij rapresentant dij doi grop a l’avrìo angagiasse ant un combatiment a l’ùltim sangh dëdnans a tuti j’àutri ch’a vardavo.