1 Samuel

5

L’Èrca ‘d Nosgnor an tra ij Filisté

¹Ij Filisté, ampadronisse ch’a l’ero dl’Èrca ‘d Nosgnor, a l’han tramudala da Eben-Eser fin-a a Asdod. ² Ambelelà ch’a l’é stàita, a l’han portala al templi 'd Dagon e a l’han butala dacant a soa statua midema. ³E ‘l di apress, j’Asdodian a son alvasse ‘d bonora, e a l’han trovà Dagon ësversà con la fàcia për tèra pròpi dë 'dnans a l’Èrca ‘d Nosgnor. Anlora a l’han torna butala an pé a sò pòst. ⁴L’andoman, alvasse ancora ‘d matin bonora, a l’han torna trovà la statua ‘d Dagon ch’a l’avìa dàit ël gir an facia dl’Èrca ‘d Nosgnor; nen mach lòn, ma soa testa e le man a l’ero robatà a tèra e finì an sla seuja dël templi bele che sfrisà. A-i era mach pì ‘l tronch. ⁵A l’é për lòn che fin-a al di d’ancheuj nì ij sacerdòt ëd Dagon nì la gent d’Asdod ch’a intro ant ël templi 'd Dagon, a në carco pa ‘l pé an sla seuja^[1]. ⁶Nosgnor a l’ha faje sente a j’abitant d’Asdod ël podèj ëd soa man e a l’ha faje sburdì castigàndje con contacc ëd bognon a Asdod e an tut sò teritori.

⁷Ore, an vëddend lòn ch’a ancapitava, ij sitadin d’Asdod a l’han dit: “Che l’Èrca dël Dé d’Israel a resta pa pì an tra ‘d nojàutri. Chiel a l’ha grevà tròp soa man dzora nòst pòpol e dzora ‘d Dagon, nòstr dio!”. ⁸Anlora, coj d’Asdod a l’han mandà a ciamé tùit ij cap dij Filisté e a l’han ciamaje: “Che l’Èrca dël Dé d’Israel a sia tramudà a Gath”. Parèj, donca, da Asdod l’Èrca del Dé d’Israel a l’é stàita trasportà an cola sità. ⁹Tutun, a l’é capità che pen-a ch’a l’avìo tramudà l’Èrca, la man ëd Nosgnor a l’é fasse sente ‘dcò ansima a cola sità, con grand ësburdiment, përchè a l’avìa frapane tuti j’abitant, dal pì cit al pì grand, con contacc ëd bognon.

¹⁰Anlora a l’han mandà l’Èrca ‘d Nosgnor a Acaron, ma pròpi cand ch’a l’é rivaje, j’Acaronita a son butasse a crijé and disend: “A l’han portane l’Èrca dël Dé d’Israel për fene tuti meuire!”. ¹¹Anlora coj d’Acaron a l’han mandà a ciamé ij sinch prim magistrà dij Filisté e a l’han dije: “Mandeje andarera l’Èrca dël Dé d’Israel, ch’a torna a soa ca, dësnò a podrìa fene meuire tuti!”. Për tuta la sità d’Acaron a l’era, an efet, spantiasse në sparm potent, përché ‘dcò ambelelì la man ëd Nosgnor a l’era fasse sente greva. ¹²La gent ch’a l’era nen mòrta a patio tùit ëd bognon. A l’é parèj che da la sità a montavo sèmper ëd pì al cel ëd crij d’agiùt.

Nòte

↑ Ij tòch ëd la testa e dle man dla statua ‘d Dagon e l'ero finì an sla seuja dël templ, e lolì a l’avìa rendù la seuja medésima sacrà ‘d na mira foravìa. Da col moment-lì a l’era nassùa la superstission ëd consideré sacra cola seuja midema, tant da podèj esse gnanca pì tocà da ‘d pé (cfr. Sofonìa 1:9). Ij pòpoj antich a consideravo le seuje (o lindaj) dij templi con gran rispèt përchè ch’a marcavo ‘l confin an tra sacrà e profan. Ës incident a l’avìa rendù la seuja(lindal) dël templ ëd Dagon na vira pì sacrà. Costa-sì a l’é n’àutra testimoniansa irònica dla stupidità dl’idolatrìa e dla sovranità dël Dé ver e viv d’Israel (cfr. Surtìa 20:3).

[1] Ij tòch ëd la testa e dle man dla statua ‘d Dagon e l'ero finì an sla seuja dël templ, e lolì a l’avìa rendù la seuja medésima sacrà ‘d na mira foravìa. Da col moment-lì a l’era nassùa la superstission ëd consideré sacra cola seuja midema, tant da podèj esse gnanca pì tocà da ‘d pé (cfr. Sofonìa 1:9). Ij pòpoj antich a consideravo le seuje (o lindaj) dij templi con gran rispèt përchè ch’a marcavo ‘l confin an tra sacrà e profan. Ës incident a l’avìa rendù la seuja(lindal) dël templ ëd Dagon na vira pì sacrà. Costa-sì a l’é n’àutra testimoniansa irònica dla stupidità dl’idolatrìa e dla sovranità dël Dé ver e viv d’Israel (cfr. Surtìa 20:3).

[1]