La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Samuel/1 Samuel 22
1 Samuel[modifiché]
22[modifiché]
David ant la balma d’Adulam[modifiché]
1A l'é parèj che David a l'é partìsne d'ambele-là, e a l'ha trovà sosta ant la balma d'Adulam. Bin tòst ij sò frej e tuti j’àutri sò parent, vnùit ch’a l’ero a savèjlo, a son calà për ancontrelo. 2Nen mach lòn, ma ‘dcò d’àutra gent a son giontasse a chiel: a l’ero ‘d përson-e ch’as trovavo an povertà, o ch’a l’avìo ‘d débit, o che mach as lamentavo dla situassion ëd la nassion. Përparèj a son giontasse a chiel coma sò capitani scasi quatzent òm.
3David a l'é peui partiss-ne d'ambele-là e a l'é andàit a Mispa an Moab, e a l'ha dije al rè 'd Moab: "It në prego, che mè pare e mia mare a peusso resté con vojàutri fin-a al moment che mi i ven-a savej lòn che Nosgnor a veul fé 'd mi". 4A l'ha presentàje parèj al rè 'd Moab e a son restà con chiel për tut el temp che David a l’é stàit an cola fortëssa.
5Un di, ël profeta Gad a l’ha dije a David: "Resta pa pì ambele-sì ant la fortëssa! Va! Part për ël pais ëd Giuda". E a l'é partì David e a l 'é tornass-ne ant ël bòsch 'd Cheret.
6Saul a l'é vnùit a savèj che David a l'era stàit dëscovert con j'òm che a l'ero con chiel. Saul a l'era stà an Gaba, sota 'l tamarisch an sl'autin, con la lansa an man e ij sò sërvent tut d'antorn. 7A l'ha dije Saul ai sò sërvent ch'as tnisìo d'apress ëd chiel: "Scoté, Beniaminìta! Ël fieul ëd Iesse a darà a tùit ëd camp e 'd vigne? Miraco farà-lo 'd tuti voi cap ëd senten-e e 'd milen-e? 8Ma possìbil che voi i l'àbie tuti conspirà contra 'd mi, e che a-i sia pa gnun ch’am disa che mè fieul a l'ha butà ansema n’aleansa con ël fieul ëd Iesse, e che gnun a l'àbia compassion ëd mi e ch’a m'avertìssa dël fàit che mè fieul a l'ha fàit s-ciòde mè servent contra 'd mi për butesse a l'avàit contra 'd mi, com a fà al di d'ancheuj!".
9Doegh l'Idumé, ch'a stasìa adess an tra ij sërvent ëd Saul, a l'ha rëspondù e a l'ha dije: 'I l'hai vëddù 'l fieul ëd Iesse ch'a vnisìa a Nob da Achimelech, fieul d'Achitob. 10Achimelech, che a l'ha consultà Nosgnor për chiel, a l'ha daje 'd proviande e la spa 'd Golìa 'l Filisté”.
Un carnagi ‘d sacerdòt[modifiché]
11Tut sùbit ël re a l'ha mandà a ciamé Achimelech, ël sacerdòt, fieul d'Achitob, e tuta soa famija ‘d sacerdòt ch'a l'ero a Nob; e a son vnùit tuti dal rè. 12Quand ch’a son rivà, Saul a l’ha crijaje contra e l’ha dije: Scotme bin, fieul d’Achitob”. Achimelech a l’ha rëspondù: “Còsa ch’a-i é, mè rè?”. 13Saul a l'ha dije:"Përchè l'eve-ne congiurà contra 'd mi, ti e 'l fieul ëd Iesse? Për che motiv l'has-to daje a chiel 'd pan e na spa, consultà Nosgnor për chiel, parèj che as aussèissa contra 'd mi e as butèissa a l'avàit contra 'd mi, com a l'ha fàit al di d' ancheuj?”. 14Achimelech a l’ha rëspondù parèj al rè: “An tra tùit ij tò servent a podrà mai pì essie cheidun tanme David, divòt gënner dël rè, e ch'a fà ij tò comand, e a l'é onorà an ca toa? 15Miraco che l'hai-ne ancaminà d'ancheuj a consulté Nosgnor? Che Nosgnor a lo slontan-a da mi! Che 'l re a vada pa a carieme 'd nen, nì mi nì sò servitor nì gnun ëd la famija ‘d mè pare; përchè tò servitor a në sà nen 'd tute ste ròbe, ch'a sio cite o ch'a sio gròsse”. 16Ma ‘l rè a l’ha crijaje: “Ti 't meuireras sicura, Achimelech, it lo diso mi, ti e tuta la famija 'd tò pare!". 17Antlora 'l rè a l'ha dije a j'arcé ch’as tnisìo dacant ëd chiel: "Vireve e buté a mòrt ij sacerdòt ëd Nosgnor; përchè a son tùit d'acòrdi con David, a l'ero bin a conossensa ch’a scapava ma a l'han pa avertime”. Ij sërvent dël rè, contut, a l'han pa vorsù slonghé la man për frapé ij sacerdòt ëd Nosgnor.
18Anlora 'l rè a l'ha dije a Doegh, l'Edomita: “Virte andaré e massje ti coj sacerdòt!”. E Doegh, l'Edomita a l'é virasse e campàndse contra dij preive e a l'ha massane an col di otantessinch[1] ch’a portavo ancora ij parament sacerdotaj[2]. 19E a l'ha fait ëdcò passé Nob, sità ‘d coj sacerdòt, a fil dë spa, j'òm e le fomne, ij grand e coj che a tnisìo ij beu, j'aso e lë strop cit: tùit a fil dë spà.
20Contut un dij fieuj d'Achimelech, fieul d'Achitob, ch’as ciamava Abiatar, a l'é salvasse, e a l'é scapà da David. 21Abiatar a l'ha contaje a David, che Saul a l'avìa massà ij sacerdòt ëd Nosgnor. 22David a l'ha dije a Abiatar: "I sai pro bin che, col di, da già che Doegh l'Edomita a l'era ambele-là, a l'avria pa mancà 'd feje rapòrt a Saul; a l'é për colpa mia ch'a l'é ‘ncapitaje tut sòn a la famija 'd tò pare. 23Gnun-e tëmme, stà con mi, përchè col che a sërca mia vita a sërca 'dcò la toa; con mi ti 't saras guernà ‘d sicura!".