La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 88

←Salm 87

La Bibia piemontèisa Ij Salm

Salm 89→

88. Nosgnor! Dé ‘d mia salvassion!

La Bìbia piemontèisa - Salm 088

Ël salmista as treuva ant në stat ëd prostrassion granda e a sùplica Nosgnor ëd liberelo dai dolor ch’a lo sagrin-o di e neuit. Ël salmista a dis ch’a l’é Dé a deje tuti sti sagrin. Malgré lolì a veul steje dacant con fiusa e speransa.

¹Për ël diretor dël còro: un salm scrivù dai Coraita, Na càntica a canté scond ël ton ëd “Ij patiment dl’afflission”. Un salm ëd Eman l’Esraìta. Nosgnor! Dé ‘d mìa salvassion! I àusso anvers ëd ti mia preghiera ‘d di e i ven-o ‘dnans ëd ti ‘dcò la neuit. ²Che mia orassion a peuda intré a toa presensa. Bass-te e fà atension a lòn ch’it diso an preghiera. ³Përchè mia vita a l’é pien-a ‘d sagrin e la mòrt as fa sèmpe pì davzin-a. ⁴La gent am trata coma s’i fussa n’òm ch’a l’é lì lì për meuire, coma n’òm ch’a peul pì nen esse giutà. ⁵A l’é coma s’i fussa già stàit portà ant la cambra mortuària e adess i stago cogià coma ‘n cadàver ant la tomba, coma un ch’a peul pa pì arsèive d’agiùt, e fin-a ti, Nosgnor, it l’has bandoname. ⁶Ti ’t l’has campame ant un sepolcr ël pì bass ch’a-i sia, ant ël creus pì sombr. ⁷Toa flin-a am pèisa adòss; j'onde a l’han pòch a la vòlta fongame. [Antërludi].

⁸Ti ‘t l’has gavame fin-a ‘d la presensa dij mè amis, tant mi i-j fasìa scheur. I son tombà ‘nt un trabucèt e i peudo pì nen seurte da lì. ⁹Le lerme a l’han ësborgname. Nosgnor! Tùit ij di it sùplico ‘d giuteme. I àusso anvers ëd ti mie man an preghiera. ¹⁰Podries-to fé ‘d ròbe për ij mòrt tant da lassé tùit ëstupì? Podrìo ij mòrt aussesse dai sò leu d’ombre për ringrassiete? [Antërludi]

¹¹Podrìo coj ch’a son cogià an soe tombe proclamé toa misericòrdia e fidelità ant ël leugh ëd la corussion^[1]? ¹²Podrìa-lo ‘l top conté ‘d toe assion maravijose? Podrìa-lo chicassìa ant la tèra dla dësmentia conté ‘d toa giustissia? ¹³Nosgnor! It sùplico! I seguitrai a ‘nvoché tò nòm di apress di. ¹⁴Nosgnor! Përchè l’has-to bandoname? Përchè l’has-to virà tò moro për nen vëdd-me?

¹⁵Mi i son ëstàit paticc da cand ch’i j’ero pcit. I l’hai vëddù d’ogni sòrt d’oror e ij patiment a l’han fame vnì dure le gambe e ‘dcò ij brass. ¹⁶Toa ràbia afrosa a l’ha fongame. Jë sbaruv a l’han fame dventé antërpì. ¹⁷A l’han anserciame coma d’eva tùit ij di. Ij dolor a l’han fàit n’aleansa con ëd fòrse ‘d dëstrussion për feme la guèra. ¹⁸It l’has gavame fin-a la consolassion che ij mè amis e compagn pì car a l’avrìo podù deme; coj ch’am conòsso a l’han bandoname ant ël top.

Nòte

1. O “perdission"