La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 27

←Salm 26

La Bibia piemontèisa Ij Salm

Salm 28→

La Bìbia piemontèisa - Salm 027

Ij Salm

27. Nosgnor am anlùmina e am salva

L’autor as fida a la protession ëd Nosgnor e a-j ciama ch’a-j renda giustissia.

¹Un salm ëd David. Nosgnor am anlùmina e am salva: chi podria-lo mai feme tëmma? Nosgnor a l’é tanme na muraja ch’a guerna mia vita: chi podrìa-lo mai sbaruveme? ²Cand che ‘d gent grama am ven ancontra për feme ‘d mal^[1], cand ch’ij mè nemis e rivaj am vniran contra për atacheme, a saran lor a antrapesse e a tombé a gambe drite! ³Bele se n’armeja poderosa a s’acampèissa tut d’antorn ëd mi për feme la guèra, mè cheur a l’avrìa gnun-e tëmme; bele s’am atachèisso, im sentirìa al sicur.

⁴Na ròba sola i l’hai ciamaje a Nosgnor, e mach ëd cola-lì i l’hai l'anvìa: ëd podèj vive ant la ca ‘d Nosgnor tùit ij dì ‘d mia vita për gòde ‘d soa blëssa^[2] e vijé an meditassion an sò Templi. ⁵A l’é chiel ch’am buta a la sosta cand ch’ij sagrin am rivo; chiel a më stërma an sò santuari; am pòrta ans n’àuta ròca andova gnun a podrà mai riveie.

⁶A l’é parèj ch’i peudo aussé la testa fier ëdnans ai mè nemis. An sò santuari i-j smon-o ‘d sacrifissi ‘d vitòria, làude e càntich an onor ëd Nosgnor. ⁷Scota, Nosgnor, scota mia preghiera; sie misericordios e rëspond-me. ⁸Mè cheur a l’ha sentì ch’it disìe: “Ven e parla con mi”, e mè cheur a rëspond: “Nosgnor, varda ch’i ven-o!”. ⁹Virme nen le spale. Manda nen vìa tò servent cand ch’it ‘t ses anrabià con mi. Ti ‘t l’has sèmper giutame. Chitme pa adess, bandon-me pa, mè Dé, mè Salvator.

¹⁰Contut, i n’hai la certëssa: mè pare e mia mare a podrìo fin-a lor bandoneme, ma ti nò, ti ‘t m’abandonras mai, ti ‘t më staras sèmper dacant. ¹¹Mostr-me coma vive^[3], menme arlongh ël senté giust, da leugn dai mè nemis^[4]. ¹²Lass-me nen tombé an soe man ëd lor: lor am acuso ‘d ròbe ch’i l’hai mai faje^[5]; am ëmnasso ‘d violensa con minca respir ch’a fan. ¹³Epura i l’hai fiusa: i vëddrai la bontà ‘d Nosgnor antramentre ch’i son sì an sla tèra dij viv.

¹⁴Spera an Nosgnor; sìe fòrt, che tò cheur a ven-a pa a manché. Vera, spera an Nosgnor, chiel at tradirà mai.

Nòte

1. Let. “Për angorgioneme tut antregh”
2. O “përfession”.
3. O “tò senté”.
4. O “përchè ij mè nemis a më speto”.
5. O “a tiro fòra ‘d fàuss testimòni contra ‘d mi”.