La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Sacaria/Sacaria 8

Da Wikisource.

Sacarìa[modifiché]

8[modifiché]

Promësse ‘d pas e ‘d prosperità[modifiché]

1Ël Signor dl’Univers a l’a adressame soa paròla. A l’ha dime: 2Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: ‘Mè amor pr ël mont Sion a l’é passionà e fòrt; i son consumame ‘d passion për Gerusalem’”.

3Sossì a nunsia ‘l Signor: ‘I tornerai a Sion, i la farai mia residensa. A la ciamran ‘Sità fedel’ e ‘l mont dël Signor dl’Univers a lo ciamran ‘Ël Mont Sant’.

4Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: ‘Dj’òm e ‘d fomne d’età vansà a vivran torna ant le piasse ‘d Gerusalem, minca d’un ëd lor con sò baston an man. 5Jë stra dla sità a saran torna pien-e ‘d fieuj e ‘d fije ch’a gieugo’.

6Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “Se a coj ch’a son dzorvivù dë sto pòpol tut sòn a parèiss pa possibil, parèj a l’é nen për mi. I lo diso mi, ël Signor dl’Univers’.

7Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “I salverai mè pòpol. I-j farai ven-e dai pais d’orient e d’ocident. 8I-i farai ven-e a stansiesse a Gerusalem. Lor a saran mè pòpol, e mi i sarai sò Dé, an vrità e giustissia”.

9Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “Perdeve nen ëd coragi, vojàutri ch’i scote coste promësse dai làver dij profeta ch’a l’ero là quand ch’a son ëstàite posà le fondassion dël templi dël Signor dl’Univers, e che ora as arcostruv. 10Anans ëd coj dì-lì, ël travaj dj’òm as pagava pa e col ëd le bestie a frutava nen. Gnun a podìa meuire sicur pr’ ël privo dij nemis: mi i l’avìa consentì che j’òm as afrontèisso j’un j’àutri. 11Ore, contut, i traterai pì nen com anans ij dzorvivù dë sta gent. I lo diso mi, ël Signor dl’Univers. 12Përchè a-i sarà torna ‘n temp pasi ëd sëmna; le vigne a porteran ëd frut bondos e le tère dij bon arcòlt; a sarà generosa la rosà dël cél, e mi i darai tuti sti beni ai dzorvivù dë sto pòpol. 13A vojàutre, Giuda e Israel, ch’i j’ere ‘n tema ‘d maledission an tra ij pòpoj, iv salverai e i sareve ‘n motiv ëd benedission. Avèj pa tëmma! Feve coragi!”.

14Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “Quand che ij vòstri antich a l’avìo provocame[1], mi, ël Signor dl’Univers, i l’avìa pijà la decision ëd castigheje e i j’era pa ringretame ‘d lòn. 15Adess, contut, Giuda e Gerusalem, i l’hai pijà la decision d’ampinive ‘d beni. Avèj pa tëmma! 16Coste-sì a son le còse ch’i l’eve da buté an pràtica: Dì la vrità j’un a j’àutri. Che le sentense dij tribunaj a sio giuste e a faso sté tùit an pas. 17Comploté nen lòn ch’a l’é mal j’un anvers dj’àutri. Favorisé nen ëd giurament fàuss - cole-lì a son tute còse ch’i l’hai an ghignon. I lo diso mi, ël Signor.

18Ël Signor dl’Univers a l’ha adressame soa paròla. A l’ha dime: 19“Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: ‘D’ora anans, për la gent ëd Giuda, ël digiun dij mèis,quart, sétim, quinta e décim: a saran ëd feste ‘d gòj e d’alegrìa, voreje donca bin a la vrità e a la pas’.

20Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “A vniran d’àutri pòpoj e dj’abitant ëd gran sità. 21J’abitant ëd na sità a andran a trové coj dl’àutra e a diran: ‘Andoma a supliché ‘l Signor dl’Univers ch’an daga soa grassia’. E j’àutri a rëspondran: ‘I-i vnoma ‘dcò nojàutri!’. 22Dij gran’ pòpoj e nassion a vniran a Gerusalem a supliché ‘l Signor dl’Univers ch’a-j daga soa grassia.

23Sossì a nunsia ‘l Signor dl’Univers: “An coj di-là, ëd gent ëd lenghe diverse ch’a rivo da tute le nassion, a s’ambrancheran al mantel d’un giudé e a-j diran: ‘I veroma vnì con vojàutri, përchè ch’i l’oma savù che Dé av ësta dacant”.

Nòte[modifiché]

  1. O “quand ch’a l’avìo fame vnì anrabià”.