La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Rut/Rut 1

←Giudes 21

La Bibia piemontèisa Rut

Rut 2→

Rut

La Bìbia piemontèisa - Rut 1

1

La famija d'Elimelech a migra a Moab

¹Ant ël temp che ij Giùdess a governavo j'Israelita, a l'é staje na famin-a 'nt ël pais, e n'òm ëd Betlem ëd Giuda, ciamà Elimelech^[1], a l'é migrà 'nt la campagna 'd Moab për resteje për un pò, con soa fomna e Ij sò dòi fieuj. ²La fomna 'd cost òm-sì as ciamava Noemi^[2], e ij sò dòi fieuj Maclon e Chilion. Lor a j'ero Efraitita da Betlem ëd Giuda. Rivà 'nt la campagna 'd Moab a-i son ëstabilisse. ³Peui Elimelech, marì 'd Noemi, a l'é capità ch'a l'é mòrtje, e chila a l'é restà con ij dòi fieuj. ⁴Costi-sì a son mariasse con ëd fomne moabita. Un-a as ciamava Orpa e l'àutra Rut. Des agn pì tard, ⁵ëdcò Maclon e Chilion a son mòrt, Naomi a l’é restà tuta sola, sensa sò marì e 'dcò sensa fieuj.

Naomi a torna a Betlem compagnà da Rut

⁶Cand che Noemi a l'ha savù che Nosgnor a l'avìa visità sò pòpol acordandje un bon mësson ëd gran, a l'é preparasse a chité la campagna 'd Moab con soe doe nòre. ⁷A son donca partiss-ne dal leugh andoa ch'a vivìo për artorné an Giuda. Contut, antant ch'a l'ero butasse an marcia, ⁸Noemi a l'ha dit a soe doe nòre: "Andé, torné ognidun-a a ca 'd vòstra mare. Che Nosgnor a peussa esse tant bon con vojàutre coma ch'a l'é stalo anvers ij vòstri marì ch'a son mòrt e coma con mi medésima! ⁹Che Nosgnor a peussa acordé a vojàutre 'l boneur a ca d'un marì neuv!". Chila a l'ha ambrassaje, ma lor a son butasse a criijé e a pioré, ¹⁰e a l'han dit: " Nò! Noi i vniroma con ti da toa gent!". ¹¹"Torné andaré, care mie fije," a l'ha rësponduje Noemi, "përchè veule-ne vnì con mi? Miraco a-i é ancora an mè sen ëd fieuj ch'a peudrìo dventé ij vòstri marì? ¹²Torné andarera, care le mie fije, andévne, përchè mi i son tròp veja për marieme! E cand bin i disèissa: A-i é ancora dë speransa për mi, costa midema neuit i vado a esse 'd mè marì e i l'avrai 'd fieuj",¹³fòrse che vojàutre i speterìe che costi-sì a fusso vnùit grand? E i farìe për sòn astinensa dal matrimòni? Nò, care mie fije! Mi i son pien-a d'ameiror për voi, përchè la man ëd Nosgnor a l'é aussasse contra 'd mi".

¹⁴Lor a l'han torna ancaminasse a crijé e a pioré, peui Orpa a l'ha ambrassà soa madòna e a l'é tornass-ne da soa gent, ma Rut a l'é restaje tacà. ¹⁵Anlora Noemi a l'ha dije: "Varda, toa cugnà a l'é tornà da soa gent a dai sò dio; torna andarera 'dcò ti, coma chila". ¹⁶Ma Rut a l'ha rësponduje: "Fame nen fòrsa che mi it chita e i torna andaré sensa 'd ti, përchè 'ndoa che ti 't andras, i-i andrai ëdcò mi; andoa che ti it fërmeras, im fërmerai; toa gent a sarà mia gent e tò Dé a sarà mè Dé. ¹⁷Ambelelà 'nté che ti it meuriras, i meuirirai mi e là i sarai sotrà. Che Nosgnor am castiga coma ch'a veul se a sarà n'àutra còsa diversa da la mòrt a separene!". ¹⁸An vedend che Rut as antestava 'd compagnela, Noemi a l'ha pa pì ansistù.

¹⁹Përparèi ch'a l'han fàit ël viage ansema fin-a a Betlem. Cand ch'a son rivà a Betlem, tut ël pais a l'é anteressass-ne: "É-la bin cola-lì Noemi?" a crijavo le fomne. ²⁰"Ciameme pì nen Noemi", a l'ha rësponduje, "Ciameme Mara, përchè 'l Tutpotent a l'ha ampinime d'ameiror. ²¹Mi i son partìa con le man pien-e, e Nosgnor a l'ha fame torné a man veuide! Përchè ciameme ancora Noemi, cand che Nosgnor a pòrta testimoniansa contra 'd mi e 'l Tutpotent a l'ha fame vnì dësgrassià?".

²²A l'é parèj che Noemi a l'é tornà con Rut, la Moabita, soa nòra, vnùa da la campagna 'd Camp ëd Mòab. Lor a son rivà a Betlem cand ch'a s'ancaminava l'amson ëd l'òrdi.

Nòte

1. Ël nòm Elimelech a veul di a la letra "Mè Dé a l'é Rè". L'identificassion ciàira 'd sò nòm ch'a na fà 'l conteur a smija ch'a sìa vorsùa për butelo sota na bon-a lus.
2. Ël nòm Noemi (o Naomi, נָעֳמִי, noʿomi) a ven da l'agetiv נֹעַם (noʿam, “piasosa, amabil") e a la letra a veul dì "Ti ch'it ses piasosa, amabil". Sà nòm a vnirà l'oget ëd un gieugh ëd paròle an 1:20-21 anté che chila as lamenta ch'a l'é pì nen "piasosa" ma "méra" përchè cha l'ha përdù sò marì e fieuj.