La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 21

←Giudes 20

La Bibia piemontèisa Giudes

Rut 1→

Liber dij Giudes

Pàgina arvëdùa da Majo Galin-a

21

Ristabiliment ëd la tribù ‘d Beniamin

¹Ant la ciambreja ‘d Mispa, j’Israelita a l’avìo fàit giurament che gnun ëd lor a l’avrìa pì dàit na fija da marié a ‘n Beniaminita. ²Parèj che la gent a l'é vnùita a Betel e a l'é restà setà dëdnans ëd Dé fin-a sèira, an possand ëd gëmm e an sangiutand gròss^[1]. ³Lor a disìo: “Përchè, Nosgnor Dé, a l'é capità sòn an Israel? Na tribù antrega a l'é scasi dësparìa da Israel ancheuj!”.

⁴L’andoman bonora, ël pòpol a l’é alvasse e a l’ha drissà ‘mbelelì n’autar anté ch’a l’han smonù d’olocàust e ‘d sacrifissi ‘d comunion. ⁵Peui j’Israelita a son ciamasse: “Chi é-lo che, an tra le tribù d’Israel, a l’ha pa partessipà a costa ciambreja dëdnans a Nosgnor?”. Tùit, an efet, a l’avìo fàit un giurament gròss che chi ch’a fussa pa antërvenù a la ciambreja dëdnans a Nosgnor a Mispa, a l’avrìa dovù esse condanà a mòrt. ⁶D’àutra banda, j’Israelita a sentìo compassion për ij sò frej beniaminita. A disìo: “ Da ‘ncheuj, nojàutri i l'oma rancà via na tribù antrega d'Israel! ⁷Coma che farom-ne a procureje 'd fomne ai survivù? Dòp tut, noi i l'avìo fàit giurament ant ël nòm ëd Nosgnor, ëd deje mai pì nòstre fije da marié!”. ⁸A seguitavo donch a ciamé: “Chi é-lo an tra le gent ëd le tribù d'Israel che a l'ha pa partessipà a la ciambreja dël giurament dëdnans ëd Nosgnor a Mispa?” E a l'é trovasse che gnun dj'abitant ëd Iabes ant ël Ghilead, a l'era vnùit al camp, a la ciambrea. ⁹An efet, ël pòpol a l'era censisse ambelelà e a l'era trovasse gnun ëd la gent ëd Iabes dël Ghilead. ¹⁰Parèj che la ciambrea a l'ha mandà dodes-mila guerié vajant con cost comand: “Andé e massé con la vòstra spa j'abitant ëd Iabes ant ël Ghilead, comprèis ëdcò le fomne e le masnà. ¹¹Però, felo parèj: stërminé mach tuti j’òm e 'dcò minca na fomna che a l'àbia avù 'd relassion sessuaj con n'òm. Salvé la vita mach a le vèrgin”. E a l'é stàit lòn ch'a l'han fàit^[2]. ¹²Lor a l'han trovà an tra la gent ëd Iabes dël Ghilead quatzent fije che da vérgin ch'a l'ero, a l'avìo pa avù 'd rapòrt con n'òm^[3]: a son ëstàite mnà ant ël camp ëd Silo ant la tèra 'd Canan. ¹³Anlora la ciambreja antrega a l'ha mandà d'emissari ai Beniaminita a la Ròca 'd Rimon për propon-e la pas. ¹⁴Ij Beniaminita a son tornà, e j'Israelita a l'han daje le fomne che a l'avìo risparmià an Iabes dël Ghilead. Ma a-i në j'ero pa pro për tuti.

¹⁵Ël pòpol a sentìa compassion për lòn ch'a l'era ancapitaje ai Beniaminita, përchè Nosgnor a l'avìa fàit na brecia an tra le tribù d'Israel. ¹⁶Ij cap ëd la comunità a l'han dit: “Com i farom-ne a trové fomne për coj ch’a resto? Da già che le fomne beniaminite a son ëstaite stërminà! ¹⁷La rimanensa dla tribù ‘d Beniamin a deuv esse preservà. A deuv pa essie l’estinsion ëd na tribù antrega d'Israel!”. ¹⁸D’àutra banda, nojàutri i podoma pa deje nòstre fije da marié”. An efet j'Israelita a l'avìo giurà an disend: “Col ch'a darà na fomna a Beniamin a sia maledì!”. ¹⁹Anlora a l'han dit: “Vardé, a l'é la festa ch’as ten tui j'agn a Silo, che a l'é a tramontan-a 'd Betel, a mesdì 'd Lebon-a e a orient ëd la stra che a monta da da Betel a Sichem. ²⁰Parèj che a l'han comandaje ai Beniaminita: “Andé a stërmeve ant le vigne! ²¹E tnì da bin j'euj dovert. Cora ch’i vëdreve le fije 'd Silo vnì fòra a dansé ant la selebrassion, sautè fòra da le vigne. Mincadun ëd voi, a ciaprà na sposa an tra le fije 'd Silo, peui tornevne an vòst pais ëd Beniamin. ²²E quand che ij sò pare o ij frej a vniran a protesté contra 'd vojàutri, noi i-j rëspondroma: “Përdoneje për lòn ch'a l'han fàit, an pijandse mincadun soa fomna, coma ch’as costuma an guèra. Nojàutri i podìo pa provëdde a lor con na fomna për tuti, nì vojàutri i-j podìe deje volonté, përchè i l'avrìe mancà al giurament”^[4]. ²³Ij Beniaminita a l'han fàit parèj: a son pijàssje. Conform sò nùmer, le fomne an tra le fije rapìe antramentre ch’a balavo e, tornà a sò teritòri, a l'han torna edificà le sità e a-i son torna stabilisse. ²⁴Antlora ij fieuj d'Israel a son dësperdusse për torné mincadun a soa tribù e a soa famija, përparèj che da là a son torna intrà tùit an soa ardità. ²⁵An coj temp a-i j'era pa un rè an Israel e tùit a fasìo lòn che a jë smijava mej.

Nòte

1. Ebràich: "e a l'han aussà vos e piorà con gran plenta". Ël moviment afetiv בְּכִי (bechi, "pior") e l' atribù גָדוֹל (gadol, "grand, gròss") a sotsigno sò grad ëd dolor.
2. Càiche manoscrit grech (an particolar ël Codex Vaticanus [B]) a gionto le paròle: "Ma le vèrgin che i dovrìe mantnì an vita. E a l'han falo". "Coste parole giontà, che miraco a rapresentavo 'l test ebràich original, a podrìo 'dcò esse: וְאֶת -הַבְּתוּלוֹת תְּחַיּוּ וַיַּעֲשׂוּ כֵן (ve'et habbetolòt tecaiu vaiya'asu chen). A l'é probàbil che l'euj ëd n' ëscrivan a sia sautà da ו (vav) su וְאֶת (ve'et) al vav che a prinsìpia 'l versèt 11.
3. Ebràich: "che a conossìo pa n'òm tacà al let d'un mas-cc. Ël verb יָדָע (iada') "savèj", "esse ìntim con", a l'é dovrà tanme eufemism për relassion sessuaj, na vira 'd pì ciarì da l'arferiment al let ëd n'òm.
4. Ebràich: ''It l'has pa dàit a lor, adess it ses an colpa. "Ël TM parèj com a l'é a l'ha pa vàire sens. As podrìa 'dcò gavesse לֹא (lò', "pa, nen") për לוּא (lo', "se"). Parèj a-i sarìa na condission ipotética 'd pianta: "Se ti 't l'avèisse dait a lor[ma it l'has pa falo]."

---