1 Rè

3

Nosgnor a dà 'd sapiensa a Salomon

¹Salomon a l'ha stabilì n'aleansa con ël rè d'Egit, ël faraon, mariand-se con la fija dël faraon. A l'ha fala alogé ant la sità 'd David, mentre ch'a l'era 'n camin la fàbrica 'd sò palass, dël templi dël Signor e dla muraja ch'a cintava Gerusalem.

²Ël pòpol a seguitava 'ncora a smon-e 'd sacrifissi an sle colin-e sacrà, përchè an coj temp-là a l'era 'ncora nen stàit edificà 'l templi dedicà al nòm ëd Nosgnor. ³Salomon a vorìa bin a Nosgnor e a compìa le prescrission ëd sò pare David. Contut, chiel a smonìa 'd sacrifissi e a brusava d'ancens an sle colin-e sacrà.

⁴Ël rè a andasìa a eufre 'd sacrifissi a Gabaon, ch'a l'era la colin-a sacrà la pì 'mportanta, e an col autar-là chiel a l'ha smonù mila d'olocàust. ⁵A Gabaon Nosgnor a l'é comparìe a Salomon ant un seugn, ant la neuit. Nosgnor a l'ha dije: "Domand-me lòn ch'it veule ch'it daga". ⁶Salomon a l'ha rësponduje: "Ti 't l'has dimostrà d'avèj un grand amor për tò sërvent, mè pare David, ch' as portava dë 'dnans a ti an manera fidela, con bontà e dritura 'd cheur. Ti 't l'has mantnuje tò grand amor daséndje 'n fieul ch'a në pijèissa 'l pòst an sël tròno, coma a në-i é 'l cas ël di d'ancheuj. ⁷Ore, Nosgnor, mè Dé, ti 't l'has fame dventé 'n rè, tò sërvent, përchè i pijèissa 'l pòst ëd mè pare David. Contut, i son motobin giovo e i sai pa coma ch'as fà për governé. ⁸Tò sërvent as treuva an mes dël pòpol ch'it l'has sernù, un pòpol tant numeros ch'as peul pa contesse, tanti ch'a son. ⁹Acòrda, donch, a tò sërvent, ch'a l'àbia d'anteligensa^[1] për podèj giudiché tò pòpol e disserne an tra 'l bin e 'l mal; përchè chi sarìa-lo bon a governé sta gent, ch'a l'ha tanta 'mportansa?"

¹⁰A Nosgnor a l'é piasuje la sùplica che Salomon a l'avìa faje. ¹¹Parèj Nosgnor a l'ha dije: "Dàit che ti 't l'has ciamame sòn, e pa na vita longa, o 'd richësse, o la mòrt dij tò nemis; e che ti 't l'has ciamame ‘d disserniment për giudiché, ¹²mi i farai lòn che ti 't dise: i t'acòrdo sapiensa e 'nteligensa, motobin ëd pì 'd coj ch'a son ëvnùit anans ëd ti o ch'a vniran apress. ¹³Contut, i t'acòrdo 'dcò lòn ch'it l'has pa ciamà; ti 't l'avras ëd richëssa e 'd glòria tant da esse an toa generassion ël pì grand. ¹⁴E se ti 't seguite ij mè sentè e 't pije varda dij mè decret e dij mè precèt coma ch'a fasìa tò pare David, mi i slongrai j'agn ëd toa vita".

¹⁵Salomon a l'é dësvijasse dal seugn, a l'é tornass-ne a Gerusalem e a l'é presentasse dë 'dnans ëd l'Èrca dl'Aleansa ‘d Nosgnor. A l'ha smonùje a Nosgnor ëd olocàust e 'd sacrifissi 'd comunion e a l'ha 'nvità tuta soa cort a 'n disné gròss.

Salomon a dà la dimostrassion ëd soa sapiensa

¹⁶Un di, doi meretris a son presentasse dë 'dnans al rè Salomon përchè a l'avìo na disputa an tra 'd lor d'arsòlve. ¹⁷Un-a 'd lor a-j dis: "Scota, mè signor! Mi e st'àutra fomna-sì i stoma 'nt l'istessa ca. Mi i l'hai butà al mond na masnà cand che 'dcò chila a l'era antëcà. ¹⁸Tre di apress ch'i l'avìa catala, ëdcò chila a l'ha butà al mond na masnà. I stoma ansema, sensa gnun d'àutri a ca feura 'd nojàutre doe. ¹⁹Na neuit, ël fieul ëd costa fomna a l'é mòrt, përchè chila, an bogiand-se mentre ch'a durmìa, a l'ha sofocalo contra 'd chila. ²⁰Cand ch'a l'é ancorzusse 'd lòn ch'a l'avìa fàit, an pien-a neuit, a l'é aussasse e, mentre che mi, toa serventa, i durmìa, a l'ha ciapà mè fieul ch'i l'avìa aranda, a l'ha scambialo con ël sò ch'a l'era mòrt. ²¹La matin apress, cand ch'i son alvame për bailé mè fieul, i l'hai trovalo mòrt. Contut, cand ch'i l'hai vardalo da bin, i son arcorzume che col-lì a l'era nen mè fieul". ²²L'àutra fomna a l'ha replicà: "A l'é nen vera! A l'é tò fieul ch'a l'é mòrt, ël mè a l'é col ch'a viv!". Contut, l'àutra a rëspond: "Nò, col ch'a l'é mòrt a l'é tò fieul, ël viv a l'é 'l mè!". A dëscutìo parèj dë 'dnans al rè.

²³Anlora 'l rè a l'ha dit: "Costa-sì a dis: Mè fieul a l'é 'l viv e 'l tò a l'é 'l mòrt', e cost'àutra a dis: 'Nò, tò fieul a l'é 'l mòrt; ël viv a l'é 'l mè'. ²⁴ Ël rè a l'ha ordinà: "Porteme na spa". Anlora a l'han portaje na spa, ²⁵e peui a l'ha dit: "Tajé la masnà viva an doi, e dene la metà a un-a e la metà a l'àutra". ²⁶Anlora la fomna ch'a l'era la vera mare dla masnà ch'a vivìa e ch'a-j vorìa bin, a l'ha crijà: "Òh nò, mè signor! Ch'a l'abia pura la masnà, ma, për carità, mass-la pa!". L'àutra fomna, nopà, a l'ha dit: "Va bin, la masnà a sarà nì la mia nì la toa: ch'a sia dividùa an tra 'd noi!". ²⁷Anlora 'l rè a l'ha sentensià: "Massé nen la masnà, ma dela a la fomna che veul ch'a viva, përché a l'é chila la vera mare!".

²⁸ Cora che tut Israel a l'ha savù dla decision dël rè, tùit a l'han sentù për chiel na amirassion granda, përchè a vëddìo che chiel a l'avìa për dabon na sapiensa divin-a tal ch'a l'avrìa ministrà la giustissia pì che bin".

Nòte

↑ An Ebraich “un cheur ch'a scota”. La paròla ebràica ch'as volta con "cheur" as arferiss soens a le facoltà dla ment.

[1] An Ebraich “un cheur ch'a scota”. La paròla ebràica ch'as volta con "cheur" as arferiss soens a le facoltà dla ment.

[1]