La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/1Re 3
1 Rè[modifiché]
3[modifiché]
Nosgnor a dà 'd sapiensa a Salomon[modifiché]
1Salomon a l'ha stabilì n'aleansa con ël rè d'Egit, ël faraon, mariandse con la fija dël faraon. A l'ha fala alogé ant la sità 'd David, mentre ch'a l'era 'n camin la fàbrica 'd sò palass, dël templi dël Signor e dla muraja ch'a cintava Gerusalem.
2Ël pòpol a seguitava 'ncora a eufre 'd sacrifissi an sle colin-e sacrà, përchè an coj temp-là a l'era 'ncora nen stàit edificà 'l templi dedicà al nòm ëd Nosgnor. 3Salomon a vorìa bin a Nosgnor e compìa le prescrission ëd sò pare David. Contut, chiel a ufrìa 'd sacrifissi e brusava d'ancens an sle colin-e sacrà.
4Ël rè a andasìa a eufre 'd sacrifissi a Gabaon, ch'a l'era la colin-a sacrà la pì 'mportanta, e an col autar-là chiel a l'ha smonù mila d'olocàust. 5A Gabaon Nosgnor a l'é comparìe a Salomon ant un seugn, ant la neuit. Nosgnor a l'ha dije: "Domand-me lòn ch'it veule ch'it daga". 6Salomon a l'ha rësponduje: "Ti 't l'has dimostrà d'avèj un grand amor për tò sërvent, mè pare David, ch' as portava dë 'dnans a ti an manera fidela, con bontà e dritura 'd cheur. Ti 't l'has mantnuje tò grand amor daséndje 'n fieul ch'a na pijèissa 'l pòst an sël tròno, coma a na l'é 'l cas ël di d'ancheuj. 7Ora, Nosgnor, mè Dé, ti 't l'has fame dventé 'n rè, tò sërvent, përchè i pijèissa 'l pòst ëd mè pare David. Contut, i son motobin giovo e i sai nen coma ch'as fà për governé. 8Tò sërvent as treuva an mes al pòpol ch'it l'has sernù, un pòpol tant numeros ch'as peul nen contesse, tanti ch'a son. 9Acòrda, donca, a tò sërvent, ch'a l'abia d'anteligensa për podèj giudiché tò pòpol e disserne an tra 'l bin e 'l mal; përchè chi sarìa-lo bon a governé sta gent, ch'a l'ha tanta amportansa?"
10A Nosgnor a l'é piasuje la suplica che Salomon a l'avìa faje. 11Parèj Nosgnor a l'ha dije: "Dàit che ti 't l'has ciamame sòn, e pa na longa vita, o 'd richesse, o la mòrt dij tò nemis; e che ti 't l'has ciamame ‘d disserniment për giudiché, 12mi i farai lòn che ti 't dise: it acòrdo sapiensa e anteligensa, motobin ëd pì 'd coj ch'a son vnù prima 'd ti o ch'a vniran apress. 13Contut, it acòrdo 'dcò lòn ch'it l'has nen domandà; ti tl'avras ëd richessa e 'd glòria tant che ti 't saras an toa generassion ël pì grand. 14E se ti 't seguite ij mè sentè e 't pije varda dij mè decret e dij mè precet coma ch'a fasìa tò pare David, mi i slongrai j'agn ëd toa vita".
15Salomon a l'é dësvijasse dal seugn, a l'é tornass-ne a Gerusalem e a l'é presentasse dë 'dnans a l'Èrca dl'Aleansa ‘d Nosgnor. A l'ha ufrìje a Nosgnor ëd j'olocàust e 'd sacrifissi 'd comunion e a l'ha anvità tuta soa cort a 'n disné gròss.
Salomon a dà la dimostrassion ëd soa sapiensa[modifiché]
16Un di, doi bagasse a son presentasse dë 'dnans al rè Salomon përchè a l'avìo na disputa an tra 'd lor da arsòlve. 17Un-a 'd lor a-j dis: "Scota, mè signor! Mi e st'àutra fomna-sì i stoma 'nt l'istessa ca. Mi i l'hai butà al mond na masnà quand che 'dcò chila a l'era ant ëcà. 18Tre di apress ch'i l'avìa catala, ëdcò chila a l'ha butà al mond na masnà. I stoma ansema, sensa gnun d'àutri a ca feura 'd nojàutre doe. 19Na neuit, ël fieul ëd costa fomna a l'é mòrt, përchè chila, an bogiand-se mentre ch'a durmìa, a l'ha sofocalo contra 'd chila. 20Quand ch'a l'é ancorzusse 'd lòn ch'a l'avìa fàit, an pien-a neuit, a l'é aussasse e, mentre che mi, toa serventa, i durmìa, a l'ha ciapà mè fieul ch'i l'avìa aranda, a l'ha scambialo con ël sò ch'a l'era mòrt. 21La matin apress, quand ch'i son alvame për bailé mè fieul, i l'hai trovalo mòrt. Contut, quand ch'i l'hai vardalo da bin, i son arcorzume che col-lì a l'era nen mè fieul". 22L'àutra fomna a l'ha replicà: "A l'é nen vera! A l'é tò fieul ch'a l'é mòrt, ël mè a l'é col ch'a viv!". Contut, l'àutra a rëspond: "Nò, col ch'a l'é mòrt a l'é tò fieul, ël viv a l'é 'l mè!". A dëscutìo parèj dë 'dnans al rè.
23Anlora 'l rè a l'ha dit: "Costa-sì a dis: Mè fieul a l'é 'l viv e 'l tò a l'é 'l mòrt', e cost'àutra a dis: 'Nò, tò fieul a l'é 'l mòrt; ël viv a l'é 'l mè'. 24 Ël rè a l'ha ordinà: "Porteme na spa". Anlora a l'han portaje na spa, 25e peui a l'ha dit: "Tajé la masnà viva an doi, e dene la metà a un-a e la metà a l'àutra". 26Anlora la fomna ch'a l'era la vera mare dla masnà ch'a vivìa e ch'a-j vorìa bin, a l'ha crijà: "Òh nò, mè signor! Ch'a l'abia pura la masnà, ma, për carità, mass-la pa!". L'àutra fomna, nopà, a l'ha dit: "Va bin, la masnà a sarà nì la mia nì la toa: ch'a sia dividua an tra 'd noi!". 27Anlora 'l rè a l'ha sentensià: "Massé nen la masnà, ma dela a la fomna che veul ch'a viva, përché a l'è chila la vera mare!".
28 Cora che tut Israel a l'ha savù dla decision dël rè, tuti a l'han sentù për chiel na granda amirassion, përchè a vëddìo che chiel a l'avìa për dabon na sapiensa divin-a tal ch'a l'avrìa aministrà la giustissia pì che bin".