La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Proverbi/Proverbi 4

←Proverbi 3

La Bibia piemontèisa Provèrbi

Proverbi 5→

Provèrbi

La Bìbia piemontèis - Proverbi 04

4

La trasmission ëd la saviëssa

¹Car ij mè fieuj! Scoté l’istrussion d’un pare; spòrze l’orija e i amprendreve l’anteligensa. ²Iv trasmëtto un savèj soasì: lassé pa da banda lòn ch’iv mostro! ³Cand che mi medésim i j’era na masnà, cand che mia mare am cudìa afetuosa, ⁴mè pare am amaestrava e am disìa: “Arcòrd-te sèmper ëd mie paròle; osserva ij mè precèt e it vivras coma ch’as deuv. ⁵Amprend lòn ch’a sìa vive ‘d manera anteligenta e savia. Dësmentia pa le paròle ‘d mia boca e slontante nen da lor. ⁶ Chita pa la saviëssa përchè a sarà chila ch’at guernerà. Veuije bin e chila at protegerà. ⁷La còsa la pì importanta dla vita a l’é amprende la saviëssa^[1], qual ch’a në sia ‘l pressi va a catete d’anteligensa. ⁸Stima ‘l gran valor ëd la saviëssa e chila at farã nòbil; ambrass-la e chila at esaltrà^[2]. ⁹Tanme ‘d diadema at soagnerà la front e at farà sté dë 'dnans ëd tuti con onor e blëssa.

Dòi senté, dòi comportament

¹⁰Fieul mè car! Scota mie paròle e ij di ‘d toa vita a saran tanti. ¹¹I l’hai mostrate la giusta diression d’andé; i l’hai compagnate për dë stra bon-e. ¹²S’it marce an cole stra-lì, gnente at farà antrapé; bele s’it core, it t'antrucras mai. ¹³Àbie soen ëd toa istrussion, chitla pa; tente strèit a chila, përchè a l’é toa vita. ¹⁴Vaje pa dapress a le pianà dle canaje; va nen anans, a son le strà ‘d gent perversa. ¹⁵Chìt-je cole strà, torna andré, a l’é la via dla gent grama; cambia diression, passa nen da lì. ¹⁶Cola gent-lì a peulo gnanca deurme përchè ch’a stan sèmper a gabolé dla manera për fé antrapé d’àutri. ¹⁷A mangio ‘l pan dla gramissia e a bèivo ‘l vin dla violensa. ¹⁸D’àutra part, la via dij giust a l’é tanme la pronta dël di: a splendriss sèmper pì ciàira fin ch’a riva ‘l di pien. ¹⁹La via dle canaje, contut, a l’é tanme marcé ant na neuit ëscura: a vëddo gnanca ch’a-i j'andran a antrapesse.

Marcé decis an sla via bon-a

²⁰Fieul mè car! Scota mie paròle, spòrz l’orìja e sent lòn ch’it diso. ²¹Perdje pa ‘d vista; guernje al fond ëd tò cheur. ²²A son vita për coj ch’a-j treuvo; a son ëd meisin-e pr' ël còrp. ²³Dzortut, fà la guardia a tò cheur sensa mai andurmite, përchè a l’è ‘l cheur la sorgiss d’andoa ch’a cola la vita. ²⁴Arfuda le busiardarìe, sta lontan da j’angann. ²⁵Che ij tò euj a vardo sèmper drit; che tò sguard a sia sèmper fiss a lòn ch’at ëstà dnans. ²⁶Varda bin dova ch’it butes ij pé, e toa marcia a sarà sèmper sicura^[3]. ²⁷Virte mai nì a drita, nì a mancin-a. Fà ‘tension a nen tombé ant ël mal.

Nòte

1. O “ël prinsipi dla saviëssa a l’é amprende la saviëssa”.
2. O “at rendrà onor”.
3. Cfr. Ebréo 12:13.