La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Naum/Naum 3

←Nàum 2

La Bibia piemontèisa Nàum

Abacuch 1→

3

¹Trist a la sità sanghinaria, tuta na busiardarìa e pien-a ‘d rapin-e, ch’a chita nen ëd lassesse darera ‘d vitime ‘d sò malfé. ²Sente soe siflade ‘d foèt, rabel ëd roe e tërpigné ‘d cavaj. ³Sivalié boronant, bërluse dë spa, ciairòr ëd lanse, ferì an bon nùmer, baron ëd mòrt, cadàver sensa fin: an s'ëd cadàver as peul fin-a antruchesse!

Ël giudissi ‘d Nosgnor contra Ninive

⁴Ninive, la gran bagassa, për soa blëssa e për soe art ëd mascarìa a l’é na magistra d’anciarm! ⁵Soe mascarìe chila a-j mostra a tuti e a anciarma tute le nassion! ⁶A l’é për lòn ch’i son dventà tò nemis! I lo diso mi, ël Signor dl’univers. I t’ausserai le veste fin-a an sla facia, i mostrerai a le nassion toa nudità, ai regn le toe vërgògne. ¹7 It camperai a còl dë mnis, i të svërgognerai, it butrai a la dëspresia. ⁷Antlora tuti coj ch’at vëdran as dëstorneran da ti. A diran: ‘Ninive a l’é restà devastà, chi ch’a n’avrà compassion? Andoa ch’as podrà trovesse col ch’a la consóla?’.

L’esempi ‘d Tebe

⁸Penses-to, Ninive, ch’it ses mej ëd Tebe, sità situà an tra ij canaj dël Nil? A l’é guernà dal fium tut dantorn a chila, ël mar për rampar e j’aque për bastìa. ⁹L’Etiòpia e l’Egit a-j davo na fòrsa sensa limit. La nassion ëd Put e Lìbia a j’ero an tra ij sò aleà. ¹⁰Pura, ‘dcò chila a l’é stàita deportà e a l’é andasne përzonera. Ëdcò soe masnà a son ëstàite fàite a tòch a le crosiere ‘d tute le stra; e dzora dij sò nòbij a l’han campà le sòrt, e tùit ij sò grand a son ëstàit gropà con ëd caden-e. ¹¹Ëdcò ti, Ninive, it beivras fin-a a la rasa e it sentiras manché; ‘dcò ti it dovras sërchete na sosta contra ‘l nemis.

La sità ch’a peul nen arziste

¹²Tute toe fortësse a tomberan. A saran divorà tanme ij fi mur ch’a casco ant la boca ‘d coj ch’a na sopato j’erbo. ¹³Dintra ti, për trope a-i son mach ëd fomnete. Le pòrte ‘d tò pais, Ninive, as doerto, tute slargà al nemis; ël feu as mangia le toe bare. ¹⁴Prontete për l’assedi! Anmagasin-a d’eva! Fà pì fòrte toe difèise! Và a pisté la màuta e ampastje ‘d mon për arparé ij mur. ¹⁵Ma ‘l feu at divorerà, la spa at craserà.

Na sità dëspopolà

Ël nemis at mangerà viva tanme j’aliòstre ch’a divoro tùt lòn ch’a vëddo. A-i sarà pì gnun-a manera dë scapé, bele s’it multiplicheras tanme dij scòp d’aliòstre. ¹⁶Ij tò mërcandin a son moltiplicasse fin-a a rivé al nùmer dle stèile, ma tanme në scòp d’aliòstre, lor a dëspojo la tèra e as na volo vìa. {{verse|chapter=3|verse=17}Ij tò funsionari a j’ero ‘dcò numeros tanme j’aliòstre ch’as ambaron-o quacià ant le ronze quand che le giornà a son frèide. Ma tanme j’aliòstre ch’as na volo vìa quand che ‘l sol as leva, lor a dëspiego soe ale e as na volo vìa. A son partìe, gnun a sà andova.

Plenta da mòrt

¹⁸Rè d’Assur! Maleur! Coma ch’a son andurmisse ij tò bërgé! Ij tò prinsi as arpòso! Toa gent ^[1]a l’é sbardlà an sle montagne, e gnun a podrà pì nen buteje ansema. ¹⁹A-i é pa ‘d socors për toa ferìa! Toa piaga a l’é sensa socors. Tuti coj ch’a sentiran ëd toe neuve a s-ciopateran le man për ti. Fòrse che toa gramissia a l’é nen arvërsasse sensa treva ansima a quaidun?

Nòte

1. O “armeja”.