Michea

4

L’avnì ‘d Sion

¹Ant ij di darié ël mont dël templi 'd Nosgnor a restrà ferm an sle bëcche dle montagne e as ausrà dzora dle colin-e. Antlora a-i rivran le gent ëd le nassion. ²A vniran ëd nassion da vàire pòst, ch’a diran: "Vnì, montoma al mont ëd Nosgnor, al templi dël Dé 'd Giacòb. Chiel an mostrerà ij sò senté e nojàutri i seguitroma soe strà”. Perché la Lege a ven da Sion e la Paròla 'd Nosgnor da Gerusalem. ³Chiel a giudicherà an tra vàire nassion e a sarà l'àrbiter ëd nassion potente e lontan-e. Lor a faran a tòch soe spa për fene dë slòire e soe lanse për fene 'd faussìe^[1]. Gnun-a nassion a ausserà pa pì la spà, nassion contra nassion, a s'amprenderà pa pì a fé la guèra. ⁴Tùit as në resteran setà a l’ombra ‘d soa vigna e sota sò fié, sensa che pì gnun a l'anchieta^[2]. Parèj a dis ël Signor ëd l’Univers. ⁵Tùit ij pòpoj a marcio mincadun ant ël nòm ëd sò dio, ma nojàutri, noi i marceroma ant ël camin che Nosgnor nòst Dé an mostra, për sèmper e an etern.

La restaurassion a vnirà apress la crisi

⁶Nosgnor a dis: “An col di-là i archeujerai ij sòp, i-j butrai ansema a jë sbardlà e coj ch' i l'hai tratà mal. ⁷I farai che ij sòp a ven-o a esse la nos ëd na nassion neuva e coj ch’a son ësbardlà ant na nassion potenta e numerosa. Nosgnor a regnerà dzora 'd lor an sël mont ëd Sion, d'adess e për sèmper. ⁸E ti, tor ëd le strop, fortëssa dla fija 'd Sion: la sovranità antica a tornerà a ti, ël regn ëd Gerusalem.

⁹Ore, donca, përchè cries-to fòrt përparèj? Miraco a-i é pì nen un rè con ti? Ij tò consijé a son përdusse, ch’at ciapa 'l dolor, com a na fomna al moment ëd partorì?

¹⁰Tòrz-te dal dolor e crija, fija 'd Sion, coma la fomna ch'a partoriss, përchè ora it sortiras d'an sità për ësté an pien-a campagna. It rivras fin-a a Babel: ambelelà it saras liberà, a l'é là che Nosgnor at riscatrà da la man dij tò nemis.

¹¹Ore, vàire nassion a son butasse ansema contra 'd ti. Lor a diso: "Ch'a sia profanà e ch' ij nòstri euj a peusso vëdde la ruin-a 'd Sion"! ¹²Le nassion, contut, a conòsso nen ij progèt ëd Nosgnor, a capisso pa ij sò dissegn: chiel a-j mugia coma le gèrbole an sl'èira. ¹³Àuss-te, donca, fija ‘d Sion, e bat ël gran! Përchè mi i farai ij tò còrn ëd fer, ij tò sòco 'd bronz, e ti 't faras a tòch vàire pòpoj. It në consacreras a Nosgnor soe piàite e soe richësse al sovran ëd tuta la tèra.

Nòte

↑ Cfr. Gioel 3:10.
↑ Cfr. Sacarìa 3:10.

[1] Cfr. Gioel 3:10.

[2] Cfr. Sacarìa 3:10.

[1]

[2]