La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Michea/Michea 4
Michea[modifiché]
Pàgina revisionà
4[modifiché]
L’avnì ‘d Sion[modifiché]
1Ant ij di darié la montagna dël templ ëd Nosgnor a restrà ferma an sle bëcche dle montagne e as ausrà dzora dle colin-e. Antlora a-i rivran le gent ëd le nassion. 2A vniran ëd nassion da vàire pòst, ch’a diran: "Vnì, montoma a la montagna 'd Nosgnor, al templi dël Dé 'd Giacòb. Chiel an mostrerà ij sò senté e nojàutri i seguitroma soe strà”. Perché la Lej a ven da Sion e la Paròla 'd Nosgnor da Gerusalem. 3Chiel a giudicherà an tra vàire nassion e a sarà l'àrbiter ëd nassion potente e lontan-e. Lor a faran a tòch soe spa për fene dë slòire e soe lanse për fene 'd faussìe. Gnun-a nassion a ausserà pa pì la spà, nassion contra nassion, a s'amprenderà pa pì a fé la guèra. 4Tùit as në resteran setà a l’ombra ‘d soa vigna e sota sò fié, sensa che pì gnun a l'anchieta. Parèj a dis ël Signor dl’Univers. 5Tùit ij pòpoj a marcio mincadun ant ël nòm ëd sò dé, ma nojàutri, noi i marceroma ant ël camin che Nosgnor nòst Dé an mostra, për sèmper e an etern.
La restaurassion a vnirà apress la crisi[modifiché]
6Nosgnor a dis: “An col di-là i archeujerai ij sòp, i-j butrai ansema a jë sbardlà e coj ch' i l'hai tratà mal. 7I farai che ij sòp a ven-o a esse la nos ëd na nassion neuva e coj ch’a son ësbardlà ant na nassion potenta e numerosa. Nosgnor a regnerà dzora 'd lor an sla montagna 'd Sion, d'adess e për sèmper. 8E ti, tor ëd le strop, fortëssa dla fija 'd Sion: la sovranità antica a tornerà a ti, ël regn ëd Gerusalem.
9Ore, donca, përchè cries-to fòrt përparèj? Miraco a-i é pì nen un rè con ti? Ij tò consijé a son perdusse, ch’at ciapa 'l dolor, com a na fomna al moment ëd partorì?
10Tòrzte dal dolor e crija, fija 'd Sion, coma la fomna ch'a partoriss, përchè ora it sortiras d'an sità për ësté an pien-a campagna. It rivras fin-a a Babel: ambelelà it saras liberà, a l'é là che Nosgnor at riscatrà da la man dij tò nemis.
11Ore, vàire nassion a son butasse ansema contra 'd ti. Lor a diso: "Ch'a sia profanà e ch' ij nòstri euj a peusso vëdde la ruin-a 'd Sion"! 12Le nassion, contut, a conòsso nen ij progèt ëd Nosgnor, a capisso pa ij sò dissegn: chiel a-j mugia coma le gèrbole an sl'èira. 13Àuss-te, donca, fija ‘d Sion, e bat ël gran! Përchè mi i farai ij tò còrn ëd fer, ij tò sòco 'd bronz, e ti 't faras a tòch vàire pòpoj. It në consacreras a Nosgnor soe piàite e soe richësse al sovran ëd tuta la tèra.