Isaia

46

Ij dé fàuss ëd Babilònia

¹Bel e Nebo, ij dé ‘d Babilònia, a son tombà a tèra, a l’han daje ‘l vir. A son portà via an sù ‘d chèr tirà da ‘d beu. Cole pòvre bestie a strambalo për ël gran’ pèis. ²Tant j’ìdoj che ij sò padron a son tombà për tèra ansema. Coj dio a peulo pa guerné la gent e la gent a peul nen guerné coj dìo. Ansema as në van an përzonìa.

³Scoteme, vojàutri ij dissendent ëd Giacòb, voi tuti ch’i seve restà an Israel. Mi i l’hai portave fin-a da la fàuda ‘d vòstra mare, i l’hai sostnuve da prima ch’i j’ere vnùit al mond. ⁴Mi i sarai vòst Dé për vòstra vita antrega, fin-a cand ch’i l’avreve ij cavèj bianch. I son ëstàit mi ch’i l’hai creave e mi iv soagnerai, iv porterai anans e iv salverai.

⁵A chi 'm paragonereve e chi podrìa-lo esse mè compagn? ⁶A-i é ‘d coj ch’a gavo fòra l'òr dal sachèt e a pèiso l'argent con la balansa: peui a pago un doreur përchè a në fasa un dio: peui as cin-o a costa mistà e as në prosterno dë 'dnans. ⁷As lo càrio an sle spale e a lo pòrto, peui a lo buto torna an sël basament e chiel as në stà ferm: as bogierà pa pì da sò pòst. Tùit a lo invòco, ma chiel a rëspond pa; a peul liberé gnun dai sò sagrin.

⁸Dësmentielo pa! Tnilo bin a ment! Arcordeve ‘d sossì, vojàutri ch’i seve colpèivol. ⁹Arcordeve ‘d lòn ch’a l’é ancapità ant ël temp passà. Përchè mach mi i son Dé! Mi i son Dé e a-i é gnun ch’a sìa parija ‘d mi. ¹⁰Mach mi i peudo conté lòn ch’a-i sarà ant l’avnì, anans ch’a riva. Tut lòn ch’i l’hai progetà a sarà compì, përchè mi i faso tut lòn ch’i veuj. ¹¹Mi i ciamo l'òja da levant, da na tèra lontan-a l'òm ëd mia decision, parèj i l'hai parlà e parèj i l'hai fàit; lòn che i l'hai dit i lo farai.

¹²Steme a sente, vojàutri teston ch’i seve bin lontan da fé lòn ch’a l’é giust. ¹³I farai avziné mia giustissia: a l'é pa lontan-a; mia salvëssa a tarderà pa. I son pront a salvé Gerusalem^[1] e i mostrerai mìa glòria a Israel.

Nòte

↑ O “Sion”.

[1] O “Sion”.

[1]